#9(117), 2009

გაგრძელება. დასაწყისი იხ. "აუდიტი, აღრიცხვა, ფინანსები",  #2(110)-7(115), 2009 წ.

როგორც წინა სტატიის ბოლოს აღვნიშნეთ, მ/წ აგვისტოს დასაწყისში შევიდა მორიგი მნიშვნელოვანი ცვლილებები და დამატებები საქართველოს საგადასახადო კოდექსში. ისინი მიღებული იქნა საქართველოს პარლამენტის მიერ 2009 წ. 17 ივლისს (კანონი #3257), გამოქვეყნდა 24 ივლისს და ნაწილობრივ ძალაში შევიდა გამოქვეყნებიდან მე-15 დღეს, ნაწილი ამ კანონის მუხლებისა ამოქმედდება 2010 წლის 1 იანვრიდან, ხოლო ერთი მუხლი (სსკ 1923 "სუსტი კაპიტალიზაცია") ამოქმედდება 2011 წლის 1 იანვრიდან. აღნიშნული  ცვლილებები ძალიან მნიშვნელოვანია და მათ ჩვენი ცალკე პუბლიკაცია დაეთმობა, მანამდე კი 2009 წლის 1 იანვრიდან ამოქმედებული ცვლილებების განხილვისას, რომელსაც წინამდებარე სტატიით ვაგრძელებთ, გავითვალისწინებთ ამ ახალ ცვლილებებსაც.

საჯარიმო სანქციები ყოველთვის წარმოადგენს გადამხდელთა განსაკუთრებული ყურადღების საგანს. როდესაც 2005 წლის 1 იანვრიდან ახალი საგადასახადო კოდექსი ამოქმედდა და მთელი რიგი გადასახადების განაკვეთები შემცირდა, ზოგი კი საერთოდ გაუქმდა, ამის პარალელურად გამკაცრდა საგადასახადო ადმინისტრირება და გაიზარდა საჯარიმო სანქციების სიდიდე (უმეტესწილად). გადამხდელთა თვალში სწორედ ეს წარმოადგენს ამჟამად მოქმედი საგადასახადო კოდექსის მთავარ ნაკლს.

საჯარიმო სანქციები განსაზღვრულია საგადასახადო კოდექსის XVIII თავით "საგადასახადო სამართალდარღვევათა სახეები და პასუხისმგებლობა" (სსკ 129 144 ე მუხლები), თუმცა თავად საგადასახადო სამართალდარღვევისა და საგადასახადო სანქციის ცნებები, ასევე საგადასახადო სამართალდარღვევის სუბიექტები და პასუხისმგებლობის ზოგადი პრინციპები მოცემულია სსკ 123-126-ე მუხლებში. ყველა ეს მუხლი შეიცვალა 2009 წლის 1 იანვრიდან, მაგრამ თუ ზოგიერთი ცვლილება მხოლოდ რედაქციული ხასიათისაა, რამდენიმე მათგანი ფრიად საყურადღებოა. მაგალითად, სსკ 124-ე მუხლში ჩამატებული იქნა შემდეგი შინაარსის 21 მუხლი:

"საგადასახადო დეკლარაციის/გაანგარიშების მიხედვით არასწორად ნაჩვენები ინფორმაციის გამო ამ კარით გათვალისწინებული ჯარიმა არ დაეკისრება პირს, რომელმაც საგადასახადო ორგანოს წარუდგინა შესწორებული საგადასახადო დეკლარაცია/გაანგარიშება საგადასახადო შემოწმების ჩატარების შესახებ სასამართლოს ან საგადასახადო ორგანოს შესაბამისი გადაწყვეტილების/შეტყობინების ჩაბარებამდე ან საგადასახადო სამართალდარღვევის ოქმის შედგენამდე".
 
მსგავსი დებულება ადრეც არსებობდა, კერძოდ, ეს იყო სსკ 132-ე მუხლის ("გადასახადების შემცირება") მე-5 ნაწილი, რომელიც, ცხადია, ამ ცვლილების შედეგად ამოღებულია. ფაქტობრივად, მოხდა ამ დებულების გადაადგილება, თუმცა ამავდროულად, მასში გარკვეული ცვლილებაც იქნა შეტანილი. კერძოდ, გადასახადის გადამხდელს ადრე შეეძლო ასეთი შესწორებული ინფორმაციის წარდგენა "გასვლითი საგადასახადო შემოწმების ჩატარების შესახებ შეტყობინების მიღებამდე", ანუ კამერალური საგადასახადო შემოწმების შესახებ შეტყობინების მიღების შემდეგაც კი, ახლა კი ასეთი რამ კამერალური საგადასახადო შემოწმების შესახებ შეტყობინების ჩაბარების შემდეგ მას აღარ შეუძლია.

უფრო მნიშვნელოვანი ცვლილებებია შეტანილი სსკ 125-ე მუხლში, კერძოდ:
1) უპირველეს ყოვლისა, ის აღარ შეიცავს ადრინდელი 125-ე მუხლის მე-3 ნაწილით განსაზღრულ დებულებას, რომელშიც აღნიშნული იყო, რომ საგადასახადო სამართალდარღვევისათვის ფიზიკურ პირს მხოლოდ იმ შემთხვევაში ეკისრებოდა პასუხისმგებლობა, თუ ეს სამართალდარღვევა საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად არ იწვევდა სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობას. სხვა სიტყვებით, მაგალითად, თუ რომელიმე ინდმეწარმეს გადასახადების დიდი ოდენობის გამო დააპატიმრებდნენ და სასჯელს მიუსჯიდნენ, ამ დებულების (2009 წლის 1 იანვრამდე მოქმედი) ძალით გამოდიოდა, რომ მას საგადასახადო სამართალდარღვევისთვის პასუხისმგებლობა ვეღარ დაეკისრებოდა;

2) შეცვლილი 125-ე მუხლი აღარ შეიცავს არც ადრინდელი რედაქციით განსაზღვრულ მე-6 ნაწილს, რომელიც მემკვიდრეს (უფლებამონაცვლეს) აკისრებდა პასუხისმგებლობას გადასახადის გადამხდელის სანქციებზე, თუ მისგან მიიღო სამკვიდრო. ახლა ეს საკითხი რეგულირდება მხოლოდ სსკ 62-ე მუხლით განსაზღვრული დებულებებით;

3) ძალიან მნიშვნელოვანია 125-ე მუხლის მე-5 ნაწილის ახალი რედაქციით შემოღებული დებულება, რომლის ძალითაც, "საგადასახადო სამართალდარღვევისათვის სანქციის შეფარდების დროს, თუ კანონით გაუქმებულია ან შემსუბუქებულია პასუხისმგებლობა ასეთი სამართალდარღვევის ჩადენისათვის, მოქმედებს ახალი კანონით დადგენილი ნორმა, ხოლო თუ შემოღებულია ან დამძიმებულია პასუხისმგებლობა - გამოიყენება სამართალდარღვევის ჩადენის მომენტისათვის არსებული ნორმა".
შესაბამის მაგალითს ჩვენ მოვიყვანთ ქვევით (იხ. მაგალითი 2).

4) 125-ე მუხლის მე-6 ნაწილის ახალი რედაქციით განისაზღვრა, რომ "ამ კარით დადგენილი პასუხისმგებლობა არ დაეკისრება პირს, თუ საგადასახადო სამართალდარღვევა გამოწვეულია დაუძლეველი ძალის პირობების მოქმედების შედეგად", ხოლო დამატებული მე-7 ნაწილით განიმარტა, თუ რა არის ეს პირობები საგადასახადო მიზნებისათვის:      

"დაუძლეველი ძალის პირობებად ითვლება ისეთი საგანგებო ან განსაკუთრებული გარემოებები, რომლებიც შეუძლებელს ხდის ამ კოდექსით დადგენილ ვალდებულებათა შესრულებას და რომელთა დადგომა არ არის დამოკიდებული პირის ნებაზე, მათ შორის:
ა) სტიქიური უბედურებები (მიწისძვრა, წყალდიდობა, მეწყერი, ზვავი, ხანძარი და სხვა);
ბ) საგარეო ვაჭრობის შეზღუდვა, საგანგებო/საომარი მდგომარეობის გამოცხადება, აგრეთვე სახელმწიფო ორგანოების სხვა გადაწყვეტილებები;
გ) მასობრივი არეულობა, გაფიცვა".
 
სსკ 129-ე მუხლში "საურავი" - შევიდა რამდენიმე ნაკლებადმნიშვნელოვანი ან რედაქციული ხასიათის ცვლილება. რაც შეეხება სსკ 130-144-ე მუხლებს, უმეტეს შემთხვევაში ცვლილება გადამხდელის სასიკეთოდაა, ზოგ შემთხვევაში კი - ბიუჯეტის. გადამხდელისთვის სასიკეთო ცვლილების მაგალითია სსკ 131-ე მუხლი "საგადასახადო დეკლარაციის/გაანგარიშების წარდგენის ვადის დარღვევა", რომელიც ჩამოყალიბდა შემდეგი რედაქციით:

"1. პირის მიერ საგადასახადო ორგანოში საგადასახადო დეკლარაციის/გაანგარიშების წარდგენისათვის საქართველოს საგადასახადო კანონმდებლობით დადგენილი ვადის დარღვევა,

- იწვევს პირის დაჯარიმებას ამ დეკლარაციის/გაანგარიშების საფუძველზე გადასახდელად დასარიცხი გადასახადის თანხის 5 პროცენტის ოდენობით ყოველ დაგვიანებულ სრულ (არასრულ) თვეზე. ამასთანავე, მთელ დაგვიანებულ პერიოდზე გამოანგარიშებული სანქციის ჯამური თანხა არ უნდა აღემატებოდეს გადასახდელად დასარიცხი გადასახადის თანხის 60 პროცენტს.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის მიხედვით გამოანგარიშებული სანქციის ჯამური თანხა არ უნდა იყოს 200 ლარზე ნაკლები.

3. თუ საგადასახადო დეკლარაციის/გაანგარიშების საფუძველზე გადასახდელად დასარიცხი გადასახადის თანხა ნულის ტოლია, პირს ამ მუხლით გათვალისწინებული ჯარიმა არ დაეკისრება".

მაგალითი 1. შპს "X"-ს 2009 წლის 1 იანვრიდან ახალი ბუღალტერი ჰყავს. დეკემბრის საგადასახადო დეკლარაციები (დღგ-ის და საშემოსავლო გადასახადის) უნდა ჩაებარებინა ძველ ბუღალტერს, მაგრამ როგორც 2009 წ. სექტემბერში გაირკვა, მას ეს არ გაუკეთებია. აღნიშნული დეკლარაციები შპს "X"-მა საგადასახადო ორგანოში ჩააბარა 2009 წ. 30 სექტემბერს. ამ დეკლარაციებით დღგ-ში დასარიცხი თანხა შეადგენდა 1000 ლარს, ხოლო საშემოსავლო გადასახადში - 300 ლარს.

საგადასახადო დეკლარაციების დაგვიანების გამო, შპს "X" დაჯარიმდა დღგ-ში 1000*5%*9თვე=450 ლარით, ხოლო საშემოსავლო გადასახადში - 200 ლარით, რადგან 300*5%*9თვე=135 ლარი, რაც 200 ლარზე ნაკლებია. სულ საჯარიმო სანქციებმა ჯამში შეადგინა 650 ლარი.

საგადასახადო დეკლარაციების მსგავსი დაგვიანება 2008 წელს რომ მომხდარიყო, მაშინდელი 132-ე მუხლის მე-2 ნაწილის შესაბამისად შპს "X" დაჯარიმდებოდა 9*200=1800 ლარით თითოეულ საგადასახადო დეკლარაციაზე, ანუ სულ, ჯამურად - 3600 ლარით.

მეორე სასიკეთო ცვლილება გადამხდელთათვის შევიდა სსკ 138-ე მუხლში "გადასახადის უკანონო ჩათვლა":

"უსაქონლო ოპერაციის ან ფიქტიური გარიგების შედეგად პირის მიერ შესაბამისი საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურით ან ყალბი საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურით/საბაჟო დოკუმენტით ჩათვლის განხორციელება, -
იწვევს პირის დაჯარიმებას ჩათვლილი გადასახადის თანხის 200 პროცენტის ოდენობით".

შეგახსენებთ, რომ ანალოგიური სამართალდარღვევისათვის 2009 წლის 1 იანვრამდე მოქმედი საგადასახადო კოდექსის სანქციის ოდენობა განსაზღვრული იყო 300 პროცენტის ოდენობით.

კიდევ ერთი სასიკეთო ცვლილებაა სსკ 134-ე მუხლის ("გადახდის წყაროსთან გადასახადის თანხის დაუკავებლობა") მე-2 ნაწილის გაუქმება.
გადამხდელთათვის განსაკუთრებით სასიხარულო აღმოჩნდა სსკ 133-ე მუხლით განსაზღვრული სანქციების გაუქმება. მართალია, თავად ეს მუხლი არ გაუქმებულა, მაგრამ მას ძველ მუხლთან საერთო აღარაფერი აქვს. 133-ე მუხლს ამჟამად ჰქვია "სათამაშო ბიზნესის საქმიანობის წესების დარღვევა" და ასეა ჩამოყალიბებული:

"პირის საქმიანობა სათამაშო ბიზნესის მოსაკრებლის გადახდის ნიშნის გარეშე ან სათამაშო ბიზნესის მოსაკრებლის გადახდის ობიექტის დალუქვის გარეშე, თუ ასეთი ვალდებულება დადგენილია კანონით, -
იწვევს პირის დაჯარიმებას ამ ობიექტის მიხედვით კუთვნილი გადასახდელი თანხის 100 პროცენტის ოდენობით, მაგრამ არანაკლებ 1000 ლარისა".
 
2009 წლის 1 იანვრამდე მოქმედი საგადასახადო კოდექსის მიხედვით კი, 133-ე მუხლს ერქვა "შემოსავლებისა და ხარჯების, აგრეთვე გადასახადით დასაბეგრი სხვა ობიექტების აღრიცხვის წესის დარღვევა" და ის ისეთ "მძიმე" დებულებებს შეიცავდა, რომ, ფაქტიურად, გადასახადის გადამხდელს რაც არ უნდა "გაკრიალებული" ბუღალტერია ჰქონოდა, ამ მუხლით განსაზღვრულ ჯარიმას 1000-დან 3000 ლარამდე ოდენობით თავიდან ვერ აიცდენდა. მისი დებულებების კომენტირებას აღარ დავიწყებთ, რადგან ის გაუქმებულია და ამდენად, აქტუალური აღარ არის.

ზოგიერთ შემთხვევაში გადამხდელთათვის სასიკეთო, ზოგ შემთხვევაში კი ბიუჯეტისათვის სახეირო შეიძლება აღმოჩნდეს ცვლილება სსკ 132-ე მუხლში "საგადასახადო დეკლარაციაში/გაანგარიშებაში გადასახადის შემცირება", რომელიც ჩამოყალიბდა შემდეგი რედაქციით:

"1. პირის მიერ საგადასახადო დეკლარაციაში/გაანგარიშებაში გადასახადის თანხის 50 პროცენტამდე შემცირება, -
იწვევს პირის დაჯარიმებას შემცირებული გადასახადის თანხის 50 პროცენტის ოდენობით.

2. პირის მიერ საგადასახადო დეკლარაციაში/გაანგარიშებაში გადასახადის თანხის 50 პროცენტით ან მეტი ოდენობით შემცირება, -
იწვევს პირის დაჯარიმებას შემცირებული გადასახადის თანხის 75 პროცენტის ოდენობით.

3. პირის მიერ საგადასახადო დეკლარაციაში/გაანგარიშებაში გადასახადის თანხის 25 000 ლარზე მეტით შემცირება განიხილება გადასახადისაგან დიდი ოდენობით თავის არიდებად და იწვევს პასუხისმგებლობას საქართველოს სისხლის სამართლის კანონმდებლობის შესაბამისად".

ადრინდელი ანალოგიური დებულებით, ჯარიმა შეადგენდა: 15000 ლარამდე გადასახადის შემცირებისთვის - შემცირებული გადასახადის 25%-ს, 15000-დან 25000 ლარამდე გადასახადის შემცირებისთვის - შემცირებული გადასახადის 50%-ს, ხოლო 25000 ლარი ან მეტი თანხით შემცირებისათვის - შემცირებული გადასახადის 75%-ს. აღსანიშნავია აგრეთვე, რომ ამ მუხლიდან ამოიღეს ფრაზა: "სისხლისსამართლებრივი დევნა არ დაიწყება, თუ "საგადასახადო მოთხოვნის" მიღებიდან 45 სამუშაო დღის ვადაში დაიფარება დამატებით გადასახდელად დაკისრებული გადასახადების ძირითადი თანხა".

მაგალითი 2. 2009 წელს ჩატარდა შპს "Y"-ის საგადასახადო შემოწმება, რომელმაც გამოავლინა ერთადერთი სამართალდარღვევა, კერძოდ, მას 2008 წლის სექტემბრის დღგ-ის დეკლარაციაში, რომლის მიხედვითაც დასარიცხი დღგ-ის თანხა შეადგენდა 35000 ლარს, ჩათვლილი ჰქონდა დღგ 10000 ლარის ოდენობით ყალბი საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურით. გადამხდელმა აღიარა დანაშაული. ამ სახის დარღვევისათვის საგადასახადო კოდექსით ამჟამად გათვალისწინებულია ორი ჯარიმა შემდეგი განაკვეთებით: გადასახადის შემცირებისათვის - 50%, არასწორი ჩათვლისთვის - 200%. ანალოგიური სამართალ-დარღვევისათვის 2008 წელს მოქმედი საგადასახადო კოდექსის მიხედვით გათვალისწინებული ჯარიმების ოდენობაა: გადასახადის შემცირებისათვის - 25%, არასწორი ჩათვლისთვის - 300%.

საგადასახადო ორგანომ, იხელმძღვანელა რა ზემოთმოყვანილი სსკ 125-ე მუხლის ("საგადასახადო სამართალდარღვევისათვის პასუხისმგებლობის ზოგადი პრინციპები") მე-5 ნაწილის დებულების მიხედვით, შპს "Y" დააჯარიმა გადასახადის შემცირებისათვის - 25%-ით, ანუ 2008 წელს მოქმედი განაკვეთით (რადგან ამ სამართალდარღვევისათვის სანქცია 2009 წელს დამძიმებულია), ხოლო არასწორი ჩათვლისთვის - 200%-ით ანუ 2009 წელს მოქმედი განაკვეთით (რადგან ამ სამართალდარღვევისათვის სანქცია 2009 წელს შემსუბუქებულია), სულ - 22500 ლარით.

ასეთივე, ანუ ხან გადამხდელთათვის სასიკეთო, ხან კი საზიანო ცვლილებას წარმოადგენს შეცვლილი სსკ 137- ე მუხლი "საგადასახადო ორგანოსათვის ინფორმაციის წარუდგენლობა" (რაშიც იოლად დავრწმუნდებით, თუ მის ძველ დებულებას გადავხედავთ). ეს მუხლი ამჟამად ასეა ჩამოყალიბებული:
"1. საგადასახადო ორგანოს მიერ ამ კოდექსით დადგენილი წესით მოთხოვნის შემთხვევაში სააღრიცხვო დოკუმენტაციის ან/და დაბეგვრასთან დაკავშირებული ინფორმაციის, აგრეთვე ქონების ნუსხის მითითებულ ვადაში წარუდგენლობა, -
იწვევს პირის დაჯარიმებას 200 ლარის ოდენობით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით განსაზღვრული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით საგადასახადო სამართალდარღვევის გამოვლენიდან 12 თვის განმავლობაში, -
იწვევს პირის დაჯარიმებას ყოველ შემდგომ განმეორებაზე 1000 ლარის ოდენობით".

გადამხდელთათვის მოთხოვნების გამკაცრების მაგალითია სსკ 135-ე მუხლის ("საგადასახადო ორგანოს უფლებამოსილი პირისათვის წინააღმდეგობის გაწევა") ახალი რედაქცია:

"1. პირის გადასახადის გადამხდელის საქმიანობაზე დაკვირვებისას საგადასახადო ორგანოს უფლებამოსილი პირისათვის წინააღმდეგობის გაწევა, -
იწვევს პირის დაჯარიმებას 200 ლარის ოდენობით.
2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით განსაზღვრული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით საგადასახადო სამართალდარღვევის გამოვლენიდან 12 თვის განმავლობაში, -
იწვევს პირის დაჯარიმებას ყოველ შემდგომ განმეორებაზე 1000 ლარის ოდენობით".
 
ამ მუხლის ძველი რედაქციით, ჯარიმა მხოლოდ 100 ლარს შეადგენდა, თუნდაც ეს საგადასახადო სამართალდარღვევა განმეორებით ყოფილიყო ჩადენილი.

განსაკუთრებული განხილვის ღირსია სსკ 140-ე მუხლში ("დღგ-ისათვის გათვალისწინებული მოთხოვნების დარღვევა") შეტანილი ცვლილებები, რადგან ისინი არსებითი ხასიათისაა. ამ მუხლის 1-ლი და მე-3 მუხლები პრაქტიკულად იგივეა, ხოლო მე-2 და მე-4 მუხლები შეიცვალა და ჩამოყალიბდა შემდეგი რედაქციით:

"2. პირის მიერ დღგ-ის საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურის შევსების დადგენილი წესის დარღვევა, რამაც გამოიწვია დღგ-ის თანხის შემცირება ან ჩასათვლელი დღგ-ის თანხის გაზრდა, -
იწვევს პირის დაჯარიმებას შემცირებული ან ჩასათვლელად გაზრდილი დღგ-ის თანხის 100 პროცენტის ოდენობით".
 
"4. საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურის არასრული შევსება (გარდა ამ მუხლის მე-2 და მე-5 ნაწილებით გათვალისწინებული შემთხვევებისა), თუ შესაბამის ველში ჩასაწერი ინფორმაცია არსებობს, - იწვევს პირის დაჯარიმებას 200 ლარის ოდენობით".   

შევადაროთ ეს დებულებები მათ ანალოგიურ დებულებებს და ცვლილებების არსი ნათელი გახდება. მე 2 ნაწილის ანალოგიური ადრინდელი დებულებით, "შემცირებული ან ჩასათვლელად გაზრდილი დღგ-ის თანხის 100 პროცენტის ოდენობით" ჯარიმა გადამხდელს ეკისრებოდა `საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურის არასწორად ან/და არასრულად შევსების შემთხვევაში". თითქოს არაარსებითი ცვლილებაა, მაგრამ თუ დავუკვირდებით, ცნება "საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურის შევსების დადგენილი წესის დარღვევა" მნიშვნელოვნად უფრო ფართო ცნებაა, ვიდრე მისი "არასწორად ან/და არასრულად შევსება".

მაგალითად, საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურის დაგვიანებით გამოწერა ჯდება ახალ ცნებაში, მაშინ, როდესაც ძველი ცნება მას არ მოიცავდა.

მე-4 ნაწილის ანალოგიური ადრინდელი დებულებით კი, საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურის არასრული შევსებისათვის ჯარიმა 200 ლარის ოდენობით მის გამომწერს არ ეკისრებოდა მაშინ, როცა შესაბამის ველში ჩასაწერი ინფორმაცია არსებობდა, ახლა კი პირიქითაა - გადამხდელი ჯარიმდება მაშინ, როცა "შესაბამის ველში ჩასაწერი ინფორმაცია არსებობს", მან კი არ ჩაწერა. საბედნიეროდ, კანონქვემდებარე აქტით, კერძოდ კი საქართველოს ფინანსთა მინისტრის 2005 წ. 14 თებერვლის #84 ბრძანებით დამტკიცებული "საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურის (მათ შორის, კორექტირების) გამოწერისა და წარდგენის შესახებ" ინსტრუქციაში ამავდროულად შესული ცვლილებებით განისაზღვრა, რომ საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურაში არ არის სავალდებული "გამყიდველის" და "მყიდველის" მისამართის, ტელეფონის ნომრის, მომსახურე ბანკის და საბანკო ანგარიშის მითითება; მაგრამ თუ, ვთქვათ, საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურის გამომწერს სასაქონლო ზედნადების ნომრის ან თარიღის ჩაწერა დაავიწყდა, მაშინ, დიდი შანსით, ეს 200-ლარიანი ჯარიმა მას არ ასცდება.

სსკ 140-ე მუხლის ასევე დაემატა შემდეგი შინაარსის მე-5 მუხლი, რომლის ანალოგიური ადრინდელი დებულება არ არსებობდა:
"ამ მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, თუ ამას საფუძვლად უდევს ფიქტიური გარიგება/უსაქონლო ოპერაცია ან ყალბი საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურა, -
იწვევს საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურის გამომწერი/გამცემი პირის დაჯარიმებას საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურაში მითითებული დღგ-ის თანხის 200 პროცენტის ოდენობით".
 
სსკ 142-ე მუხლში, რომლითაც რეგულირდება "ბანკების მიერ გადასახადის გადამხდელისათვის ანგარიშის გახსნის წესის დარღვევა და გადასახადის გადამხდელის ანგარიშებზე ოპერაციების შეჩერების შესახებ საგადასახადო ორგანოს გადაწყვეტილების შეუსრულებლობა", შემცირებულია შესაძლო საგადასახადო სამართალდარღვევათა ჩამონათვალი. სხვადასხვა ცვლილებები შევიდა აგრეთვე სსკ 143-ე მუხლშიც "დოკუმენტების გარეშე საქონლის ტრანსპორტირება და აღურიცხველობა". ამ მუხლის ძირითადი არსი იგივეა, მხოლოდ ცოტა გამარტივდა. კერძოდ, 1-ლი ნაწილი დარჩა პრაქტიკულად იგივე, დანარჩენი მე-2-6 ნაწილების ნაცვლად კი ჩამოყალიბდა მე-2-4 ნაწილები შემდეგი სახით:
"2. სამეურნეო ოპერაციის დასრულებიდან არა უგვიანეს 30 კალენდარული დღისა ბუღალტრულ ჩანაწერებში აღურიცხველი ან/და სასაქონლო ზედნადების გარეშე საქონლის, ხოლო სხვა ქვეყნიდან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანისას - საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით გათვალისწინებული დოკუმენტების გარეშე საქონლის გამოვლენის შემთხვევაში, პირს გადახდება ბუღალტრულ ჩანაწერებში აღურიცხველი ან/და სასაქონლო ზედნადების გარეშე ან საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით გათვალისწინებული დოკუმენტების გარეშე გამოვლენილი საქონლის საბაზრო ღირებულებით დღგ-ის გარეშე (ხოლო აქციზური საქონლის შემთხვევაში - აქციზისა და დღგ-ის გარეშე). აღნიშნული სანქცია არ გამოიყენება იმ შემთხვევაში, თუ ბუღალტრულ ჩანაწერებში აღურიცხველ საქონელზე არსებობს საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით გათვალისწინებული დოკუმენტები ან საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურა.

3. ამ მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილებით გათვალისწინებული სანქციები გამოიყენება იმ შემთხვევაშიც, თუ სასაქონლო ზედნადებში არ არის მითითებული:
ა) დოკუმენტის შედგენის თარიღი და ნომერი;
ბ) სამეურნეო ოპერაციის მონაწილე მხარეთა დასახელება, საიდენტიფიკაციო ნომერი (მისი არსებობის შემთხვევაში), ან სახელი და გვარი, პირადი ნომერი;
გ) საქონლის დასახელება და რაოდენობა.

4. საქონლის დანაკლისი განიხილება მისი აღმოჩენის მომენტში საბაზრო ფასებით (აქციზისა და დღგ-ის გარეშე) განხორციელებულ მიწოდებად და გადასახადებით დაიბეგრება ამ კოდექსით დადგენილი წესით".

სიახლე ამ ფორმულირებაში არის ის, რომ მე-2 ნაწილში აღნიშნულია "30 კალენდარული" დღე ნაცვლად ადრინდელი "45 კალენდარული" დღისა, ხოლო დანაკლისის განმარტებაში სიტყვების "აღმოჩენის მომენტში" შემდეგ ამოღებულია ფრაზა "ნაღდი ანგარიშსწორებით". გარდა ამისა, გაუქმებულია ამ მუხლის ძველი რედაქციით არსებული მე-5 ნაწილი, რომელიც ორ მნიშვნელოვან ჩანაწერს შეიცავდა:
1) სასაქონლო-მატერიალური ფასეულობის გამოვლენად ითვლებოდა საქონლის როგორც ფიზიკური, ისე დოკუმენტების მიხედვით გამოვლენა. როგორც ჩანს, ეს ცვლილება ისე უნდა გავიგოთ, რომ ახლა საქონლის ზედმეტობის გამოვლენა მხოლოდ მათი ფიზიკური ინვენტარიზაციის ჩატარების გზით მოხდება;
2) სასაქონლო-მატერიალური ფასეულობის აღურიცხავად არ ითვლებოდა და შესაბამისად, გადამხდელზე სანქცია არ ვრცელდებოდა, თუ მათი რეალიზაციის ან სხვა სახით გამოყენების შესახებ სათანადო ინფორმაცია ჩართული იყო გადამხდელის მიერ საგადასახადო ორგანოსთვის წარდგენილ საგადასახადო დეკლარაციაში. ამ დებულების ამოღება ალბათ წინა ცვლილებით არის განპირობებული, რადგან თუ საქონლის ზედმეტობა ფიზიკური ინვენტარიზაციის ჩატარების გზით დადგინდება, მაშინ ის, ცხადია, უკვე წარდგენილ საგადასახადო დეკლარაციაში ასახული ვერ იქნება.