მინი დოსიე
გაიოზ თალაკვაძე დაიბადა 1974 წლის 28 აპრილს, თბილისში.
განათლება
1991-1996 – ქ. თბილისის ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ეკონომიკის ფაკულტეტი – საერთაშორისო ეკონომიკური ურთიერთობები;
1993-1996 – ქ. თბილისის ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ჰუმანიტარულ მეცნიერებათა ფაკულტეტი – იურისპრუდენცია;
2004-2005 – საფრანგეთი (კლერმონ-ფერანი), ოვერნის უნივერსიტეტის საერთაშორისო განვითარების შესწავლისა და კვლევის ცენტრი – სახელმწიფო მმართველობა. სტაჟირება – გაეროს ევროპის ეკონომიკური სააგენტო (ჟენევა, შვეიცარია).
სამუშაო გამოცდილება
1999-2000 – ვაჭრობისა და საგარეო ეკონომიკური ურთიერთობების მინისტრის თანაშემწე;
2000-2001 – საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტროს, საგარეო დახმარების კოორდინაციის დეპარტამენტის მეორე მდივანი;
2001-2004 – საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს სახელმწიფო ხაზინა, საოპერაციო დეპარტამენტის უფროსის მოადგილე. საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს სახელმწიფო ხაზინა – უფროსის მოადგილე;
2006-2007 – საქართველოს სოციალური დაზღვევის ერთიანი სახელმწიფო ფონდის გენერალური დირექტორის მოადგილე;
2007-2010 – ჯანმრთელობისა და სოციალური პროგრამების სააგენტოს უფროსის მოადგილე;
2011 – საქართველოს კონტროლის პალატის მიწვეული ექსპერტი;
– შპს `ჯეო ჰოსპიტალსის~ ფინანსური დირექტორი;
2012 – ღუდუშაურის სახელობის ეროვნული სამედიცინო ცენტრის ფინანსური დირექტორი;
– შპს `მარაბდა-კარწახის რკინიგზის~ ფინანსური კოორდინატორი;
2012 წ. ნოემბრიდან – საქართველოს მთავრობის კანცელარიის საფინანსო დეპარტამენტის უფროსი;
2014 წ. 3 ივნისიდან – სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს დირექტორი.
უცხო ენები
ფრანგული, რუსული, ინგლისური
ჰყავს მეუღლე და ორი შვილი.
– ბატონო გაიოზ, სანამ თქვენს დღევანდელ სამსახურზე ვისაუბრებთ, თქვენი განათლების შესახებ გვიამბეთ.
– თბილისში, მე-12 სკოლაში ვსწავლობდი მე-9 კლასამდე, შემდეგ „კომაროვის“ სკოლაში გადავედი და დავამთავრე. 1991 წელს უნივერსიტეტში, საერთაშორისო ეკონომიკურ ურთიერთობებზე ჩავაბარე. მეორე კურსი ვიყავით, ვინც ამ ფაკულტეტზე ჩააბარა. ერთ-ერთი მაღალი კონკურსი იყო: 4 ათქულიან გამოცდაში 36 იყო გამსვლელი ქულა.
1993 წლიდან, უნივერსიტეტშივე პარალელურად სამართალმცოდნეობაზეც ვსწავლობდი და 1996 წელს ორივე ფაკულტეტი დავამთავრე. ამის შემდეგ წავედი საფრანგეთში.
– რაიმე პროგრამა იყო?
– არა, რამდენიმე მეგობარი ჩვენით წავედით. სორბონის უნივერსიტეტში დავიწყეთ სწავლა. მერე პოლიტიკურ მეცნიერებათა ინსტიტუტში ჩავაბარე. მიმიღეს, მაგრამ ცხოვრება ძვირი ჯდებოდა და სწავლა ვეღარ შევძელი. დავბრუნდი თბილისში. ბოლოს წერილიც კი მივიღე, სწავლის საფასურისგან გაგათავისუფლებთო, მაგრამ მაინც ვეღარ წავედი.
– მუშაობა როდის დაიწყეთ?
– მუშაობა ეკონომიკისგან ცოტა შორს, სპორტულ გაზეთ „სარბიელში“ დავიწყე. 1999 წელს ვაჭრობისა და საგარეო ეკონომიკური ურთიერთობების სამინისტროში გადავედი. მაშინ მინისტრი თამარ ბერუჩაშვილი იყო და მისი თანაშემწე ვიყავი. მოგვიანებით სამინისტრო გააუქმეს, ბერუჩაშვილი საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილედ გადავიდა და მეც იქ აღმოვჩნდი. რამდენიმე თვე ვიმუშავე და ფინანსთა სამინისტროს სახაზინო სამსახურში გადავედი.
– ჯერ კიდევ შევარდნაძის პრეზიდენტობისას?
– კი, 2000 წელს. ხაზინაში ვიყავი საოპერაციო დეპარტამენტის უფროსის მოადგილე. საშინელი სიტუაცია დაგვხვდა – ხელით შევსებული საგადახდო დავალებები. თან, შევსებულს და ხელმოწერილს რომ მოიტანდნენ, ბუღალტერი ან მოლარე ჩაასწორებდა ხოლმე... პირველი, რაც მოვითხოვეთ იყო, რომ ეს ფორმები დაბეჭდილი ყოფილიყო. ბეჭდავდნენ საბეჭდ მანქანაზე, კომპიუტერი სად იყო...
ამის შემდეგ დავიწყეთ ხაზინის რეფორმა სავალუტო ფონდთან ერთად და 2002-დან ხაზინის უფროსის მოადგილედ გადამიყვანეს.
– მაშინ ფინანსთა მინისტრი ზურაბ ნოღაიდელი იყო, ხომ?
– რომ გადავედი, უკვე ნოღაიდელი იყო და მან გადამიყვანა უფროსის მოადგილედ. მაშინ დავიწყეთ ხაზინის რეფორმა და დღეს ხედავთ რაც არის. მაშინ გაკეთდა ხარჯების ერთიანი ანგარიში, შემოსავლების ერთიანი ანგარიში. სულ იყო პრობლემა, რომ ნებისმიერი სამინისტრო ან სახელმწიფო ორგანიზაცია ფაქტობრივ ხარჯებს ეწეოდა, ამ დროს ფული არ იყო და ვალი გროვდებოდა. ამიტომ, სავალუტო ფონდის რეკომენდაციითაც შემოვიღეთ წინასწარი ვალდებულებების სისტემა. ხელშეკრულებას რომ აწერდა ხელს ნებისმიერი სახელმწიფო დაწესებულება, ხელშეკრულებას ჯერ ხაზინაში უნდა გაევლო რეგისტრაცია და ხაზინას გრძელვადიან ხარჯებში ჩაესვა. ვალი რომ არ დაგროვილიყო, მთლიანად ამაზე გადავაწყეთ. პროგრამული უზრუნველყოფაც გავუკეთეთ და მთლიანად პროგრამულად დაიწყო მთელი ბიუჯეტის ხარჯვა.
მერე მეორე პროექტი იყო, რომელშიც ჩართული ვიყავი შემოსავლების ერთიანი სახელმწიფო ანგარიშის გაკეთება იყო. ერთ-ერთი მთავარი ის გახლდათ, რომ აჭარა საერთოდ არ რიცხავდა და ჩათვლასავით აკეთებდა. მაშინ შემოვიღეთ, რომ თუ ერთიან ანგარიშზე არ გაივლიდა თანხა, ის არ ითვლებოდა გადახდილად. უკვე იძულებული გახდნენ გადმოერიცხათ. პროექტზე მუშაობა 2002-ში დავიწყეთ და 2004-ში დასრულდა.
2004 წლის ბოლოს საფრანგეთში დავბრუნდი – მსოფლიო ბანკის სტიპენდია მივიღე და საფრანგეთში სასწავლებლად წავედი.
– პოლიტიკური ცვლილების გამო ხომ არ გაერიდეთ სახელმწიფო სამსახურს და საქართველოს? მაგ დროს ახალი ხელისუფლება მოვიდა.
– არა, ხელისუფლება 2003 წელს შეიცვალა და მე 2004 წლის ბოლომდე სახელმწიფო სამსახურში ვიყავი, მით უმეტეს, მინისტრი ისევ ზურაბ ნოღაიდელი იყო.
სტიპენდია მივიღე და მხოლოდ ეგ იყო წასვლის მიზეზი. 1100 ევრო სავსებით საკმარისი იყო იქ ცხოვრებისთვის და სწავლისთვის. ქალაქ კლერმონ-ფერანში არის ოვერნის უნივერსიტეტი, რომელსაც აქვს საერთაშორისო განვითარების სპეციალური პროგრამა. მსოფლიო ბანკი და იაპონიის მთავრობა აფინანსებენ ყოველწლიურად და არის ერთი ჯგუფი, რომელიც მთლიანად უცხოელებისგან შედგება. იმ წელს ჯგუფში ორი ქართველი აღმოვჩნდით.
– სწავლა ფრანგულ ენაზეა?
– კი, ყველაფერი ფრანგულად. დავამთავრე და მივიღე სპეციალობა `სახელმწიფო მართვა და ფინანსები~. სხვათა შორის, ძალიან კარგი საშუალებაა სწავლისთვის, ფრანგული ცოტა მაინც თუ იცის, ყველას ვურჩევ შეიტანოს საბუთები. თუ ენაში უჭირს, შეუძლია 2 თვით ადრე ჩავიდეს და ფრანგულში დამატებით კურსები გაიაროს. ლექტორებად მსოფლიოს თითქმის ყველა ცნობილი უნივერსიტეტის სპეციალისტები ჩამოჰყავთ. სწავლისას როცა სტიპენდიას იღებ კარგია, თან საფრანგეთს აქვს მშვენიერი სოციალური დახმარება სტუდენტებისთვის. ვთქვათ, ბინას ვქირაობდი 340 ევროდ, იმავდროულად, როგორც სტუდენტს სახელმწიფო დახმარებას 320 ევროს მიხდიდა.
შემდეგ სტაჟირება ჟენევაში, გაეროს ოფისში გავაკეთე და იქ კიდევ სტიპენდია დამინიშნეს. სწავლა დავამთავრე 2005 წლის ბოლოს და საქართველოში დავბრუნდი.
– მუშაობა მალევე გააგრძელეთ?
– 2 თვე არ მიმუშავია. 2006 წლის თებერვლის ბოლოს ისევ ზურაბ ნოღაიდელის რეკომენდაციით სახელმწიფო დაზღვევის ერთიანი ფონდის გენერალური დირექტორის მოადგილედ დავინიშნე. ამის შემდეგ კერძო სექტორში გადასვლა მინდოდა, მაგრამ აღარ გამიშვეს. 2007 წლის ზაფხულში ფონდი ორად გაიყო. სოციალური ნაწილი და დასაქმების ფონდი გაერთიანდა, ჯანდაცვის ნაწილი ცალკე წავიდა. ჯანმრთელობის და სოციალური პროგრამების სააგენტო ერქვა და გადავედი უფროსის მოადგილედ. 2010 წლის ბოლომდე მანდ ვიყავი. მაგ პერიოდში ცოტა „შეუვალი“ ორგანიზაცია ვიყავით. ვერც ფონდის დირექტორი მოხსნეს, კონტროლის პალატა რამდენჯერმე შემოვიდა და ვერაფერი ნახეს. ბოლოს ადგნენ და სამსახურები ისევ გააერთიანეს. ისე ნაჩქარევად გააკეთეს, რომ მაშინდელი საბუთების ნაწილს დღეს ვერ ვპოულობთ.
– გაერთიანების მიზანი რა იყო?
– ყველაფრის ვითომ უფრო მკაცრი კონტროლის ქვეშ გადაყვანა. თუმცა, რეალურად მხოლოდ ვიღაცების მოცილება უნდოდათ. სააგენტოს დირექტორი რომ გავხდი, თანამშრომლების ზედმეტად ჭარბი რაოდენობა დამხვდა.
– გაბერილია შტატები?
– ძალიან. დავიწყეთ რეორგანიზაცია. შიდა მცირე კვლევა ჩავატარეთ – რამდენად სწორად არის სამუშაო გადანაწილებული, დუბლირება ხომ არ ხდება სამუშაოების შესრულებაში... დავასრულეთ კვლევა და იანვრიდან უკვე რეორგანიზაციის მეორე ეტაპს გავაკეთებთ, რასაც თანამშრომელთა შემცირებაც მოჰყვება. მაგრამ უცებ ხომ ვერ გავუშვებ? ზუსტად უნდა არჩევა, რომ ეს კადრი არ მჭირდება. ძალიან ბევრია დუბლირება რეგიონულ ფილიალსა და ცენტრს შორის ან რაიონსა და რეგიონს შორის.
– რამდენ თანამშრომელს აერთიანებს თქვენი სააგენტო?
– ბევრია, 3 ათასამდე.
– თქვენი ვარაუდით, დაახლოებით რამდენი თანამშრომლის დატოვება იქნება ოპტიმალური?
– ამ ეტაპზე მთლად განახევრება არ მოხდება. რომ მოვედი, დეპარტამენტის თანამშრომლებს, რეგიონული ფილიალების უფროსებს ერთ-ერთი საკითხი აინტერესებდათ: შვებულებაში 10 დღეზე ხანგრძლივად არ ვუშვებთ ხალხს და ეს შევინარჩუნოთო? მე ვუთხარი, ვისაც რამდენი ხანი ეკუთვნის და რამდენი ხანიც უნდა, ისე გავუშვათ შვებულებაში, უბრალოდ თქვენ გადაწყვიტეთ ვის როდის მისცემთ შვებულებას. მე რომ დავრეკავ და ვიკითხავ საქმის მდგომარეობას, პასუხი არ იყოს, რომ თანამშრომელი შვებულებაშია და ამიტომ ვერ გეტყვითო. დანარჩენი არ მაინტერესებს-მეთქი. ყველას გაეხარდა, მაგრამ გუშინდელი მდგომარეობით, ერთ-ერთ რეგიონში 59-დან 34 თანამშრომელია შვებულებაში. ეს რას ნიშნავს? ან იმ 34 კაციდან მინიმუმ 27-28 ზედმეტია, ან კიდევ საქმეს მიფუჭებენ. ნახევარზე მეტი თანამშრომელი რომ წლის ბოლოს შვებულებაში იქნება, ეს ხომ ბალასტია? შეიძლება ყველა ფილიალში ამდენი თანამშრომელი არ იყოს შვებულებაში, მაგრამ იქაც ხომ იგივე მდგომარეობა იქნება?
– საქმე არ გაფუჭებულა ამდენი თანამშრომლის შვე¬ბულებაში ყოფნით?
– საქმე მართლა არ გამფუჭებია. ყოველდღიურად ვაკონტროლებ: ფინასურადაც, ყველანაირად, არაფერი შეფერხება არა მაქვს. ყველანაირი კვლევის გარეშეც ჩანს, რომ ეს ხალხი ბალასტია.
– ახალი ხელისუფლება უკვე მესამე წელია მოვიდა და თუ ასეთი გაბერილი იყო შტატები, აქამდე არ ჩანდა?
– 2006-ის ბოლოსაც გაბერილი იყო შტატები. მაშინაც შიდა კვლევა ჩავატარეთ და თანამშრომლები შევამცირეთ. მაშინ ფონდის გენერალური დირექტორის მოადგილე ვიყავი. დეპარტამენტების უფროსებს მივეცით მითითება, რომ 10 თანამშრომლიდან 7 დაეტოვებინათ. 2007 წელს 300-ზე მეტი თანამშრომელი შევამცირეთ და ამოვისუნთქეთ.
2013 წელს რაც დაგვხვდა, ალბათ, უკვე 3-ჯერ აღემატებოდა ძველ რაოდენობას, იმდენად გაზრდილი იყო თანამშრომელთა რიცხვი.
– თქვენ 2010 წლიდან კერძო სექტორში იყავით გადასული, ახალი ხელისუფლების მოსვლის შემდეგ სახელმწიფო სამსახურში დაბრუნდით. სანამ სააგენტოს დირექტორი გახდებოდით, რას საქმიანობდით?
– 2010 წელს სახელმწიფო სამსახურიდან წავედი, მაგრამ ჯანდაცვის სფეროში ვიყავი. „ჯეო ჰოსპიტალსის“ შექმნაში მივიღე მონაწილეობა, პირველი ფინანსური დირექტორი ვიყავი. მერე ღუდუშაურის კლინიკაში გადავედი ფინანსურ დირექტორად. ამის შემდეგ შპს „მარაბდა-კარწახის რკინიგზაში“ იყო მსგავსი ადგილი და 2012 წლის ზაფხულიდან იქ ვიმუშავე. არჩევნების მერე, ნოემბერში, კანცელარიაში, პრემიერ-მინისტრთან საფინანსო დეპარტამენტის უფროსის პოზიციაზე გადავედი. ბევრ კომისიაში ჩავერთე, მათ შორის დავების განხილვის საბჭოში. ერთ-ერთში, რუსთაველის ფონდის სამეცნიერო საბჭოში დამტოვეს კიდეც.
ჩვენს სამსახური ემსახურებოდა კანცელარიის ფი¬ნანსებს და სხვა სამსახურებსაც, მათ შორის იყო პერსონალურ მონაცემთა დაცვის ინსპექტორის აპარატი, უსაფრთხოების და ეკონომიკური საბჭოები, დაზღვევის ზედამხედველობის სამსახური. გარდა ამისა, მთავრობაზე რაც გამოდიოდა განკარგულებები თუ დადგენილებები, ყველას აქვს ფინანსური ნაწილი, საფინანსო კუთხით ჩვენი დეპარტამენტი ამზადებდა. ასეთ საქმიანობაში ვიყავით ჩართული და უცებ მთხოვეს გადმოსვლა.
– არჩევნების წინა პერიოდში პოლიტიკურად აქტიურობდით?
– პოლიტიკურად აქტიური არასოდეს ვყოფილვარ, მხოლოდ არჩევნებში ვმონაწილეობდი. არ დამიმალავს ჩემი პოზიცია, მაგრამ პოლიტიკურ ბატალიებში არ მიმიღია მონაწილეობა.
– ბიძინა ივანიშვილთან თუ გქონდათ მანამდე რამე ურთიერთობა?
– არანაირი.
– ვინ შემოგთავაზათ, რომ კანცელარიაში გადასულიყავით, შემდეგ უკვე დღევანდელ თანამდებობაზე გემუშავათ?
– კანცელარიის უფროსს ფინანსთა მინისტრისთვის უკითხავს, საფინანსო დეპარტამენტის უფროსად ვის მირჩევო და ნოდარ ხადურს შეუთავაზებია ჩემი კანდიდატურა. ერთად ვსწავლობდით უნივერსიტეტში ნოდარ ხადური, მისი მოადგილე გიორგი თაბუაშვილი, აგრეთვე ფინანსთა ყოფილი მინისტრი ლექსო ალექსიშვილი და კიდევ ბევრი დღეს ცნობილი ადამიანი. კარგი ჯგუფი გვქონდა და კარგი კურსიც იყო.
– სააგენტოს დირექტორად თქვენი დანიშვნა ვისი იდეა იყო?
– მინისტრმა დავით სერგეენკომ დამიძახა და მკითხა, თუ შევძლებდი და სურვილი თუ მექნებოდა ამ თანამდე¬ბობაზე ყოფნის.
– შევარდნაძის ხელისუფლების დროსაც სახელმწიფო სამსახურში იყავით, სააკაშვილის დროსაც, ახლა ივანიშვილის გუნდთან ერთად ხართ. საკმაოდ განსხვავებულ პოლიტიკურ გუნდებთან მუშაობა არ გაგიჭირდათ?
– შევარდნაძის დროს ხაზინაში მუშაობისას დიდი ზეწოლა იყო. ხაზინა ვერ გაუძლებდა, მაგრამ ფინანსთა მინისტრი ძლიერი იყო და მასთან ერთად იყო სამუშაო კოორდინირებული. სააკაშვილის პერიოდში, სადღაც 2007 წლამდე ძალიან კარგი იყო მუშაობა. იმის მერე დაიწყო პრობლემები. 2008 წლის ომის შემდეგ უფრო გართულდა. დაიწყო „ზემოდან“ მითითებები „ეს გააკეთეთ“. ამაზე იყო პასუხი „არა“. ერთ წელიწადში გააუქმეს კიდეც ჩვენი სააგენტო.
– ახლანდელ პერიოდში მუშაობა იოლია?
– ნებისმიერი დასაბუთებული და არგუმენტირებული გადაწყვეტილების მიღების საშუალება მაქვს. ისეთი საჯარო მოხელისთვის, რომელიც სსიპ-ს ხელმძღვანელობს, იდეალური ვარიანტია.
– წინამორბედების საქმიანობას როგორ შეაფასებდით, ვინც ამ სამსახურს ხელმძღვანელობდა?
– ძალიან ძნელია შეფასება. აქ ბევრი არასწორი გადაწყვეტილება დაგროვდა. მაგალითად, დასაქმების სამთვიანი პროგრამები, რასაც ეს სამსახური ახორციელებდა, აბსოლუტურად უაზრო იყო. რეალური შედეგი იყო მხოლოდ ერთი-ორი დასაქმებული. სამი თვის განმავლობაში ფული, თან მილიონები უბრალოდ გადაიყარა.
– როცა წლების წინ, პირველად გამოცხადდა 3-თვიანი სტაჟირება და დასაქმება, როგორც მახსოვს ბანკებში და ფარმაცევტულ კომპანიებში დასაქმდნენ ზოგიერთები...
– აქ დაცული ინფორმაციით, გრძელვადიანად მხოლოდ ერთეულები დასაქმდნენ. ჩვენ ერთდღიანი დასაქმების ფორუმი მოვაწყვეთ, დამსაქმებლებს გამოვუყავით ადგილი და სამუშაოს მაძიებელი, ვინც დარეგისტრირდა, 5000 კაცამდე მოვიდა. მხოლოდ ფართის ქირაობა დაგვიჯდა 20 000 ლარამდე. დასაქმების ადრინდელ პროგრამაზე რამდენიმე მილიონი დაიხარჯა, დასაქმდა რამდენიმე კანდიდატი. ჩვენს შემთხვევაში დაგვიჯდა 20 000 ლარამდე ერთდღიანი ფორუმი და იქვე, ადგილზე 50-ზე მეტი დასაქმდა. დღეის მდგომარეობით, იმ ფორუმის შედეგად დასაქმებულთა რიცხვი 300-მდე გაიზარდა. ზოგი თავიდან სტაჟირებაზე აიყვანეს და შემდეგ სამსახურში დატოვეს.
იგივე, 5-ლარიან დაზღვევას რომ ეძახდნენ, რეალური შედეგი არ მოჰყოლია. ფული გადაიყარა.
– გავრცელდა ინფორმაცია, რომ სოციალურად დაუცველი ადამიანების გამოსავლენი მეთოდოლოგიის შეცვლას აპირებთ.
– თეორიულად, ძველი მეთოდოლოგია ძალიან კარგია. მაგრამ იმდენი სუბიექტური მომენტები ჩასვეს, რომ ეს მეთოდოლოგიაც გაფუჭდა. ჭარბადაა სოციალური აგენტის სუბიექტური აზრი, როდესაც ხდება ქულების დათვლა. ეს სტანდარტები 2005-2006 წლებში შემოვიღეთ. მსოფლიო ბანკიც აღიარებს, ერთ-ერთი საუკეთესოა. ახლა მსოფლიო ბანკი გვეკითხება, რატომ ცვლითო?
ბოლო წლებში სოცაგენტის სუბიექტური აზრი გახდა გადამწყვეტი. თუ სოცაგენტს არა აქვს არანაირი ქვენა გრძნობა და არანაირი დავალება „ზემოდან“, მეთოდოლოგია მართლა იდეალურად იმუშავებს. მაგრამ, როცა სოცაგენტი 6 ლარს იღებს ერთ ვიზიტზე, სულ 300 ლარი აქვს ხელფასი და უფროსი რომ ეტყვის ასე გააკეთეო, ხშირ შემთხვევაში აკეთებს. თან, დანაშაულიც არ არის. სუბიექტური აზრი ჰქვია და იტყვის – „მე ასე ჩავთვალე“.
2012 წელში მშვენივრად გამოჩნდა ამ სუბიექტური აზრის გავლენა. არჩევნების წინ ჩამოიარეს და 9-დონიანი შეფასების მიხედვით, 10 000 ოჯახზე მეტი მე-9 დონიდან, ჩამოიყვანეს პირველ – უკიდურესად ღატაკთა კატეგორიაში. დაუნიშნეს დახმარებები. შემდეგ გადავამოწმეთ და ამ კატეგორიის წარმომადგენლებს ძვირადღირებული ავ¬ტომანქანებიც აღმოაჩნდათ. „აუდი A6“, „BMW 525“, „BMW X5“, „ფორდ ესქეიფი“, „ჯიპი გრანდ ჩეროკი“, „მერსედეს ბენცი CLK 320“, „მერსედესი ML“, „მერსედესი სპრინტერი“, „ლექსუსის“ ჯიპი...
შემწეობა დანიშვნიდან 2 თვის მერე ენიშნებათ. 2012 წლის ბოლოს, 2013-ის დასაწყისში უკიდურესად ღატაკთა კატეგორიას დაახლოებით 120-130 ათასი ბენეფიციარი დაემატა.
– ამ შემთხვევაში სოცაგენტების გადამზადება და მათთვის ნორმალური სამუშაო პირობების და ანაზღაურების შექმნა არის გარანტია, რომ უფრო სამართლიანად შეაფასონ და არ იყოს მიკერძოება?
– ახალი მეთოდოლოგია გამზადებულია, „იუნისეფის“ ექსპერტებთან ერთად შემუშავდა და მთავრობა განიხილავს. იანვრიდან დავიწყებთ და 3 თვის განმავლობაში გაგრძელდება საცდელი რეჟიმი. თავიდან ვფიქრობდით, რომ პირდაპირ გადავსულიყავით, მაგრამ „იუნისეფმა“ კატეგორიულად მოგვთხოვა საცდელი პერიოდი. მეთოდოლოგიაში რამე ხარვეზი არ იყოს გაპარულიო. მემორან-დუმი გვაქვს გაფორმებული, მსოფლიო ბანკი ამ სამუშაოში იანვრიდან ერთვება, დაფინანსებასაც გვაძლევენ, რომ სოცაგენტებიც გადავამზადოთ. გაცილებით ობიექტური იქნება და მთავრობას მანიპულირების საშუალებას აღარ მისცემს. სუბიექტივიზმი მინიმუმამდეა დაყვანილი.
– თქვენ ამბობთ, რომ 10 000-მდე ოჯახი უსამართლოდ შეიყვანეს სოციალურად დაუცველთა ბაზაში. თუ შეისწავლეთ ან ვინმეს პასუხისმგებლობა თუ დადგა?
– ეს მუდმივი პროცესია. ავტოტრანსპორტის ბაზების საფუძველზე მოხდა დახმარების შეჩერება და შეწყვეტა. სააგენტომ ასევე საზღვრის კვეთის ბაზები მოითხოვა, გადაამოწმა და აღმოაჩინა შემთხვევები, როდესაც პიროვნება საზღვარგარეთაა წასული და ოჯახი მასზე დახმარებას იღებს. ბაზებთან ურთიერთობა ჩემი წინამორბედის დროს დაიწყო, გადამოწმებაც მოხდა და თანდათანობით დაჯდა იმ რაოდენობაზე, რაც იყო მანამდე.
– სოციალურად დაუცველი თუ თაღლითობს, მასზე პასუხისმგებლობის დაწესება ხდება?
– თანხების ამოღება ხდება სასამართლოს გზით. მსგავსი შემთხვევებიც იყო.
– თუ გაქვთ შემთხვევა, როდესაც გამოიკვლიეთ და ნახეთ, რომ სოცაგენტმა ან ზოგადად სისტემამ დაუსაბუთებლად მოუხსნა სოციალურად დაუცველს სტატუსი და შესაბამისად, დახმარებაც?
– იყო შემთხვევა, როდესაც ერთ უსინათლოსთან ვიზიტისას სოცაგენტს დეკლარაციაში არ ჰქონდა დაფიქსირებული, რომ უსინათლო იყო, გადაადგილება არ შეეძლო. ამ დროს წინა დეკლარაციაში ეს ყველაფერი ეწერა. ფუქსავატურად მოიქცა. ვერ შევამჩნიეო – ახსნა-განმარტება დამიწერა. რა თქმა უნდა, „ზემოდან“ არავის დაუვალებია. დავსაჯეთ. ბენეფიციარს კი დახმარება აღვუდგინეთ.
– გაცდენილი პერიოდის ანაზღაურება არ ხდება, ხომ?
– როდესაც ჩვენი სამსახური ან ჩვენი თანამშრომელია პირდაპირი დამნაშავე, მაშინ ანაზღაურდება. მაგრამ, თუ სტატუსი ისეა შეჩერებული, როდესაც დარღვევა არ ფიქსირდება და ეს გადაწყვეტილება სოცაგენტის სუბიექტურმა აზრმა გამოიწვია, მაშინ ანაზღაურება არ ხდება. ამიტომაც, ახალი მეთოდოლოგიით სუბიექტურობის მომენტი ამოღებულია.
– აბა რას მიექცევა ყურადღება?
– შემოსავალს, ქონებას, რაც საჯარო რეესტრშია დაფიქსირებული; ტელევიზორი, მაცივარი – აღარ იქნება განმსაზღვრელი. ტელევიზორს და მაცივარს დავაფიქსირებთ მხოლოდ ანალიზისთვის. მსგავსი მონაცემები სხვადასხვა მიზნებისათვის გვჭირდება. მაგალითად, ციფრულ მაუწყებლობაზე რომ გადავდივართ, გვეცოდინება სოციალურად დაუცველებს ვის აქვს ტელევიზორი და ანტენა. მომავალშიც რომ დაგვჭირდეს მსგავსი ინფორმაცია ანალიზისთვის, მონაცემებს ავიღებთ ოჯახთან შეთანხმებით.
– ანუ, სოციალურად დაუცველს პატარა ტელევიზორი ექნება თუ რომელიმე თანამედროვე ფართოეკრანიანი, აგრეთვე რომელიმე უცხოური ფირმის უზარმაზარი მაცივარი ექნება თუ ყოფილი საბჭოთა წარმოების მაცივარი – ამას მნიშვნელობა აღარ ექნება?
– არა. თუმცა, თუ შევიდა სოცაგენტი და ქულა ნული გამოდის, მაგრამ ნახა რომ შვიდი ტელევიზორია ოჯახში, ავეჯია, რამდენიმე მაცივარია – ეს ანალიზისთვის ჩაიწერება. შეიძლება შემოწმებისთვის ოჯახში არც მივიდეთ, მაგრამ უკეთესად მოვძებნოთ რა შემოსავლის წყაროები აქვს ამ ოჯახს. ქულის მინიჭებისას გათვალისწინებული იქნება, მაგალითად, ოჯახი რამდენ ელექტროენერგიას და ბუნებრივ აირს მოიხმარს.
– წინა ხელისუფლების დროს სახელმწიფოს პოლიტიკა იყო, რომ საავადმყოფოები მაქსიმალურად კერძო სექტორში გადასულიყო. ბოლო პერიოდში, სახელმწიფომ სადაზღვევო კომპანიების საკუთრებაში არსებული კლინიკების გამოსყიდვა დაიწყო. დაახლოებით 12 მილიონ ლარამდეა დახარჯული. ეს ხომ არ ნიშნავს, რომ სახელმწიფომ პოლიტიკა შეცვალა და კლინიკები კერძო სექტორიდან ისევ სახელმწიფოს საკუთრებაში გადადის?
– კლინიკების გამოსყიდვა ისეთ მაღალმთიან რეგიონებში მოხდა, სადაც კერძო სექტორისთვის კლინიკები აბსოლუტურად წამგებიანია. სახელმწიფოსთვის აუცილებელია, იქ 100 კაციც რომ ცხოვრობდეს, სერვისები მიაწოდოს. რადგან ეს რაიონები ყველანაირი შეფასებით კერძო ბიზნესისთვის არ არის მიმზიდველი, სახელმწიფომ მაინც უნდა უზრუნველყოს.
– თავიდან რატომ წავიდნენ მაგ პირობაზე კერძო კომპანიები?
– თავიდან მაგ კუთხით სახელმწიფო ზეწოლა იყო. სადაზღვევო კომპანიებს სოციალურად დაუცველი მოსახლეობის დაზღვევა რომ პირდაპირ მისცეს, კლინიკების აშენება ჩაუდეს პირობაში. იმის მაგივრად, რომ დამატებითი სახსრები მოეზიდათ, დაზღვევაში რა ფულსაც იღებდნენ, სადაზღვევოებს იმ ფულის ჩადება უწევდათ კლინიკების მშენებლობა-ფუნქციონირებისთვის. ამიტომ, ბევრს ფინანსური პრობლემები შეექმნა. „ალფა“ სახელმწიფო პროგრამებიდან გავიდა, „არქიმედე“ გაკოტრდა, „ალდაგი ბისიაიმ“ „იმედი ელი“ შთანთქა.
– მაღალმთიანი რეგიონები გასაგებია და სადაც მჭიდრო დასახლებაა, იქაც ხომ არ უნდა ველოდოთ, რომ სახელმწიფომ თავისი მონაწილეობა უფრო გაზარდოს, კლინიკების პრივატიზაციის ტემპი შემცირებულია...
– ისეც არ შეიძლება, რომ მთლიანად კერძო სექტორი იყოს. სახელმწიფოს უნდა ჰქონდეს რამდენიმე კლინიკა მინიმალური მოთხოვნის დასაკმაყოფილებლად. ყველა ვარიანტში, ჯანდაცვის სამინისტროს ჰიპოთეტური რისკიც კი არ უნდა დაუდგეს, რომ სერვისის მიწოდება შეიძლება შეიზღუდოს ან გაუქმდეს. ჩემი აზრითაც და სამინისტროს პოლიტიკაც ასეთია, რომ რამდენიმე სახელმწიფო კლინიკა აუცილებლად უნდა იყოს, რათა რაც არ უნდა მოხდეს მინიმუმი სერვისი გარანტირებული იყოს და რისკი იყოს მოხსნილი.
– საქართველოს მსგავსი ქვეყნისთვის რომელი გზა უფრო ეფექტიანი იქნება: სახელმწიფო ყველაზე მეტად გაჭირვებულს მიზნობრივად დაეხმაროს თუ საყოველთაო დაზღვევა დააფინანსოს? ასევე, ვინც კორპორატიულად არ არის დაზღვეული, მაგრამ შემოსავალი საკმაოდ აქვს, ისიც ავტომატურად ხვდება საყოველთაო დაზღვევის პროგრამაში.
– ეგ ცალკე პრობლემაა, როცა დაზღვევის სავალდებულოობა არ არსებობს. თუ არ იქნება დამსაქმებელი ვალ-დებული, რომ თავისი დასაქმებული დააზღვიოს, მანამდე ასეც იქნება.
რაც შეეხება მიზნობრიობას, ისედაც გათვალისწინებულია – ყველაზე გაჭირვებულ ფენას აქვს 100%-იანი დაფარვა. შედარებით უკეთეს მდგომარეობაში მყოფებისთვის არის თანაგადახდები. მინიმალური საბაზისო პაკეტი ყველას აქვს. შედეგების დანახვა ძალიან მარტივია. ფინანსურად ნაკლები თანხა იხარჯება, სერვისი უფრო მეტია და მეტ ადამიანს მოიცავს ეს პროგრამა.
ერთ-ერთი კარგი მაგალითია, რომ 2014 წელს ასაკობრივი პენსიონერების რიცხვი ძალიან გაიზარდა. ეს სხვადასხვა ფაქტორით შეიძლება იყოს გამოწვეული, მაგრამ ერთ-ერთი მთავარი მიზეზი ისიც არის, რომ გარდაცვალების რიცხვი შემცირდა. 2012 და 2013 წელთან შედარებით, 2014-ში 7000-ით ნაკლები ადამიანი გამოგვაკლდა.
– პენსიონერების კატეგორია საყოველთაო ჯანდაცვის ამოქმედებამდე ისედაც დაზღვეულები ხომ იყვნენ?
– იყვნენ, მაგრამ ხელმისაწვდომობა ჰქონდათ შეზღუდული სერვისებზე. თავისუფალი არჩევანი არ ჰქონდათ. ახლა რომელ კლინიკაშიც უნდა, მიდის და უწევენ მომსახურებას.
– ორიოდე დღის წინ, ახლობელს, რომელიც სოფელში ცხოვრობს, გამოკვლევებს მხოლოდ რაიონულ ცენტრში უნაზღაურებდნენ. იძულებული გახდა თბილისში ჩამოსულიყო და თვითონ გადაეხადა სერვისის საფასური – დაზღვევამ არ დაუფარა.
– ეს არის ამბულატორიის სერვისი. სადაც არის დარეგისტრირებული, იქ უნდა მიიღოს მომსახურება. თუმცა, შეუძლია ჩვენს სააგენტოს მიმართოს და მოითხოვოს კონკრეტულად რომელ კლინიკაში სურს სერვისის მიღება. განცხადების დაწერიდან მაქსიმუმ 1 კვირაში შეეძლება.
– სასწრაფოთი გადაყვანის შემთხვევაშიც ამბულატორიულის მსგავსი შეზღუდვა მოქმედებს...
– ეს ურგენტული შემთხვევაა. რაიონიდან თბილისში რომ წამოიყვანოს და გზაში პაციენტი გარდაეცვალოს, სასწრაფოს პერსონალი დაისჯება. სასწრაფომ უნდა მიიყვანოს უახლოესი კლინიკა სადაც არის.
– თუმცა, არის სოფლები, საიდანაც რაიონული ცენტრი და შესაბამისად კლინიკაც უფრო შორ მანძილზე მდებარეობს, ვიდრე თბილისია...
– ეგ სხვა პრობლემაა კიდევ, რომელიც ახლა გვარდება. თბილისის სასწრაფო სხვა იყო, რაიონის სასწრაფოს თავისივე რაიონში უნდა მიეყვანა. ერთიანი სისტემის ამოქმედების შემდეგ ეგეც მოგვარდება.
– 2 წელია რაც საყოველთაო დაზღვევა მუშაობს. თქვენი შეფასებით, რა ხარვეზი გამოიკვეთა, რაზეც ყურადღებაა გასამახვილებელი და გამოსასწორებელი?
– ნელ-ნელა ყველაფერი უმჯობესდება. თავიდან იგივე ამბულატორიებიდან სხვაგან გადასვლა სხვანაირად იყო და შევცვალეთ. საგარანტიოს მიღებისთვის საჭირო იყო ჩვენს ოფისში მოსვლა და ესეც ელექტრონული პროგრამით მოვაგვარეთ. გეგმური ოპერაციის დროს პაციენტს აღარ სჭირდება ხელახლა მოსვლა. საბუთებს რომ მოიტანს, „ესემესით“ კოდი მიუვა და საკმარისია. მივა კლინიკაში, სადაც სურს ოპერაციის გაკეთება, ეტყვის კოდს, კლინიკა ამ კოდს შეიყვანს პროგრამაში, ნახავს, რომ გარანტია მიცემულია და აკეთებს ოპერაციას.
– ოპონენტები ახალ ხელისუფლებას საკმაოდ ხშირად ნეპოტიზმში ადანაშაულებენ. მართალია, თვითონ არავინ ამბობს ხოლმე, რომ ჩემს სამსახურში ასე ხდება თანამშრომლების აყვანაო, მაგრამ მაინც – თქვენ თუ გქონიათ შემთხვევა, როდესაც „ზემოდან“ დაუვალებიათ ან უთხოვიათ რომ სამსახურში აგეყვანათ ვინმე? ან თუ ამჩნევთ, რომ მოხელეების შერჩევაში სუბიექტივიზი საკმაოდ გაჩნდა?
– ჩვენთან ეგ არ ხდება და სიმართლე გითხრათ, ზოგჯერ პრობლემებსაც გვიქმნის. მაგრამ, კანონით ასეა დადგენილი. კონტროლის დეპარტამენტში ვაკანსიებია გამოცხადებული. გუშინაც იყო გასაუბრება. ასეთი შერჩევა მართლა პრობლემურია ჩემთვის. მაგალითად, გლდანის ფილიალში ერთი ჩვეულებრივი სპეციალისტის ვაკანსია გამოვაცხადე, მივუთითე კრიტერიუმები და პირობა 136-მა ადამიანმა დააკმაყოფილა. ერთი სპეციალისტი რომ აგვეყვანა, ამისთვის 136 გავიდა გასაუბრებაზე. ჩემი ორი მოადგილე, კიდევ 3-4 თანამშრომელი 136 ადამიანს გაესაუბრა. დიდი დრო დაკარგეს, მაგრამ კანონმდებლობით ასეა დადგენილი. სპეციალისტი მთელი წლის განმავლობაში იმდენ საქმეს ვერ გამიკეთებს, რასაც ესენი ორი დღის განმავლობაში აკეთებენ. არაპროპორციული დროის ხარჯია ჩემთვის, მაგრამ სამართლიანი ასეა.
– ბიძინა ივანიშვილის ფონდი სხვადასხვა ორგანიზაციას და კატეგორიის ხალხს დახმარებას უწევდა, მათ შორის მსახიობებს, თეატრებს, საჩხერის საავადმყოფოს. ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ დახმარებები ივანიშვილის ფონდიდან აღარ ხდება და ზოგ შემთხვევაში სახელმწიფო ბიუჯეტზე გადავიდა. მაგალითად, სანერგე მეურნეობა, რომელიც სოფლის მეურნეობის სამინისტროს შეუერთდა...
– სოფლის მეურნეობის სამინისტროს მაგივრად ვერაფერს გიპასუხებთ, მაგრამ რაც შეეხება საავადმყოფოს, როგორც წინა წლებში, ახლაც ჩვეულებრივ მონაწილეობს პროგრამებში და ბიუჯეტიდან ზუსტად იგივე პრინციპით ფინანსდება, როგორც სხვა საავადმყოფოები. ბიუჯეტს ტვირთი ამ მხრივ არ მომატებია. თუ რომელიმე მსახიობი ადრე დახმარებას კერძო ფონდიდან იღებდა და ახლა ფონდი აღარ ეხმარება, მის ნაცვლად სახელმწიფო ბიუჯეტი არ აფინანსებს.
– სიღარიბის ზღვარს მიღმა მყოფი ადამანების რაოდენობა ბოლო 2-3 წლის განმავლობაში როგორ შეიცვალა – სიღარიბის დონე უარესდება, უმჯობესდება თუ უცვლელია?
– მოსახლეობის უკიდურესი სიღარიბე დღეის მდგომარეობით არის 4,49%, ბავშვთა შორის 7,1%-ია, რაც ძალიან დიდი რიცხვია. ახალ მეთოდოლოგიაზე რომ გადავდივართ, ბავშვზე დანამატი შემოგვაქვს, ანუ გასაცემლებსაც ვცვლით და პროგნოზის მიხედვით მოსახლეობის უკიდურესი სიღარიბე 3,36%-ზე ჩამოდის, ბავშვთა შორის უკიდურესი სიღარიბე 3,34%-ზე. არსებულ მდგომარეობას არასამთავრობოები ან „იუნისეფი“ იკვლევენ და პროგნოზსაც ისინი აკეთებენ.
– თქვენ ფინანსისტი ხართ და როგორ მიგაჩნიათ, ჩვენი ქვეყნის ეკონომიკას შეუძლია კი ბიუჯეტისთვის დამატებითი ვალების აღების გარეშე იმ ტვირთის ზიდვა, რასაც ჯანდაცვის და სოციალური დაცვის სამინისტრო ამბობს და ჰპირდება ხალხს? (სოციალური თვალსაზრისით ხარჯების მუდმივი გაზრდა)? მით უმეტეს ბოლო 2 წლის მანძილზე ბიუჯეტის შესრულების პრობლემებმაც იჩინა თავი...
– ბიუჯეტი ამ ხარჯებს უპრობლემოდ უძღვება, მაგრამ აქ მეორე პრობლემაა. სოციალური დახმარების პროგრამამ უარყოფითი ტენდენციაც გამოიწვია. აქ მარტო დახმარების თანხა არ არის, კიდევ სხვა პროგრამებიც ერთვის. ამან მოსახლეობის გაზარმაცებას შეუწყო ხელი. სამსახურის შეთავაზებებზე უარს გვეუბნებიან. დასაქმების პორტალი გვაქვს, ვეძებთ სამუშაო ადგილებს და ვთავაზობთ. სოციალურად დაუცველებიდან, ვისაც შევთავაზეთ რეალური სამუშაო ტერიტორიული ხელმისაწვდომობიდან გამომდინარე, მხოლოდ 1% მივიდა გასაუბრებაზე. 1000 კაციდან მხოლოდ 11 მივიდა.
სოციალურად დაუცველთა ამ ბაზაში 420 000 ბენეფიციარია. მთელი მოსახლეობის თითქმის 10%, მათში ბავშვები და პენსიონერებიც შედიან, მაგრამ უხეშად რომ დავითვალოთ, ქვეყნის მოსახლეობის 10%-ის ეკონომიკური აქტივობა არის ნული. არც კი ეძებს სამუშაოს.
– ალბათ, სოციალური სააგენტოსთვის ახალი მეთოდოლოგიის შემუშავებისას ისიც არის გასათვალისწინებელი, რომ თუ ადამიანმა ერთხელ მიიღო ერთჯერადი შემოსავალი, არ ნიშნავდეს ბაზიდან ავტომატურ ამოგდებას, რაც იმის მიზეზი ხდება, რომ საერთოდ უარი თქვან მსგავს სამუშაოზე.
– ბაზაში ისეთებიც გვყავს, რომლებიც მუშაობენ, მაგრამ მაინც იღებენ დახმარებას. ის 400-500 ლარი რაც აქვს შემოსავალი, არ ჰყოფნის მისი საჭიროებების დაკმაყოფილებას: ან პენსიონერია, ან შეზღუდული შესაძლებლობების მქონეა ოჯახში და ა.შ. მუშაობა არ ნიშნავს, რომ ბაზაში ვერ მოხვდება ოჯახი და პირიქით, უმუშევრობა არ არის იმის გარანტია, რომ სახელმწიფო უეჭველად დაუნიშნავს დახმარებას. მაგალითად, თუ არის არასაპენსიო ასაკის, 2-სულიანი ოჯახი, რომლებიც შრომისუნარიანები არიან, აქვთ ბინა, სადაც ცხოვრობენ და არ მუშაობენ, იმათ დეკლარაცია რომ შემოიტანონ, ბაზაში ვერ მოხვდებიან. სამაგიეროდ, დასაქმების პორტალზე დავარეგისტრირებთ და სამუშაოს ნამდვილად შევთავაზებთ.
უნდა მოხდეს ეკონომიკური აქტივობის ამაღლება. რამდენიმე თვეა დავიწყეთ მუშაობა. ყველასთვის მისაღებია, ვინც ჯანსაღად აზროვნებს. მსოფლიო ბანკი და „იუნისეფი“ ჩაერთნენ ამ საქმეში, კვლევასაც გვიფინანსებენ. მთლიანად რომ გადავალთ ახალ მეთოდოლოგიაზე, მაშინ უკვე გვექნება პროგრამის მართვაში სტიმულირების მეთოდიც, რომ ვინმე თუ სამჯერ დაუსაბუთებელ უარს იტყვის ჩვენს მიერ შეთავაზებულ სამსახურზე, სოციალურად დაუცველთა ბაზიდან ამოვიღოთ. ის რისკი, რომ ჭიათურაში მაცხოვრებელს საგარეჯოში მუშაობა შევთავაზოთ და რეალურად ვერც იმუშავებს – ასეთი შეთავაზება არ მოხდება.
– თქვენ „ჯეო ჰოსპიტალში“, „ღუდუშაურში“, „მარაბდა-კარწახის რკინიგზაში“ ფინანსური დირექტორი იყავით – სად უფრო კომფორტულად გრძნობთ თავს, სახელმწიფო თუ კერძო სექტორში?
– ალბათ მაინც უფრო საჯარო სექტორში, რადგან უფრო მეტი ხანი მაქვს ნამუშევარი. ისე, რომ ავიღოთ, ყველაზე კომფორტული და სასიამოვნო „სარბიელში“ მუშაობა იყო. ზოგადად, რომ დამზარებოდა და არ მომწონებოდა – ეგეთი სამსახური არ მქონია. „სარბიელთან“ მერეც ვთანამშრომლობდი ხოლმე, საფრანგეთში მეორედ რომ ვიყავი. იქიდან ვუგზავნიდი სტატიებს. სპორტულ ჟურნალისტთა საერთაშორისო ასოციაციის წევრიც ვიყავი. 2004-2005 წლებში ნებისმიერი სპორტული მოვლენის დროს აკრედიტაციის მიღება და დასწრება შემეძლო. ფეხბურთს ვესწრებოდი ხოლმე, აგრეთვე რაგბის თამაშებს. საფრანგეთის რაგბის ჩემპიონატის ფინალზეც ვიყავი. პარიზის „სტად დე ფრანსი“ ეთამაშებოდა ბასკურ „ბიარიც ოლიმპიკს“. „ბიარიცში“ დიმიტრი იაშვილი თამაშობდა, გუნდმა დამატებით დროში მოიგო და 2004-2005 წლების გამარჯვებული გახდა.
– 1998 წელს საფრანგეთმა ფეხბურთის მსოფლიო ჩემპიონატს უმასპინძლა და მაშინ ყოფნაც არ იქნებოდა ცუდი.
– მაშინაც საფრანგეთში ვიყავი. სამწუხაროდ, არ ვჟურნალისტობდი, არც აკრედიტაციის მიღება შემეძლო და თამაშებზე დასწრების ფულიც არ მქონდა.
– მომავლის გეგმები რა გაქვთ – მუშაობას სახელმწიფო სამსახურში გააგრძელებთ თუ კერძო სექტორში გადასვლას აპირებთ?
– რაღაცა პერიოდის მერე მოვიფიქრებ სად გავაგრძელებ, მაგრამ დღეს აქ მყარად ვდგავარ. ბევრ პროექტზე ვმუშაობთ. მათ შორის არის ახალი მეთოდოლოგია, საყოველთაო ჯანდაცვაში ბევრი ცვლილებები გვაქვს დაგეგმილი – აღარ უნდა მოდიოდეს დაზღვეული საგარანტიოს წასაღებად ჩვენს განყოფილებებში, ფასების რაღაც დონეზე უნიფიცირება უნდა გავაკეთოთ; რაც შეიძლება უკეთესად მოვემსახუროთ მოსახლეობას – ვადები შევამციროთ და ხარჯებიც ეფექტიანი იყოს. გვაქვს კიდევ მიმართულება, რომელიც ერთიანი სისტემის შექმნას გულისხმობს, რომელიც 2015-ში უნდა გავაკეთოთ. იქ იქნება ყველა ბენეფიციარზე სრული ინფორმაცია. ვთქვათ, სოციალურად დაუცველია, შშმ ბავშვია თუ სამუშაოს ეძებს... ასევე, რეორგანიზაცია, ოპტიმიზაცია გასაკეთებელია, დასაქმების კუთხით ბაზარი უნდა გამოვიკვლიოთ. ბევრი ამოცანებია გადასაწყვეტი, სადაც ჩემი ხედვა მაქვს და განხორციელების გზებსაც მივყვები. მანამდე ჩემი ნებით აქედან წამსვლელი არა ვარ, რა შემოთავაზებაც არ უნდა მქონდეს კერძო სექტორიდან.
– ალბათ, შემოთავაზებასაც გააჩნია...
– მქონდა უკეთესი ანაზღაურების შემოთავაზებაც. იგივე კანცელარიაში უკეთესად მიხდიდნენ, მაგრამ რომ ვხედავდი, ჯანდაცვის მინისტრი საჭირო საქმეს აკეთებს და ასეთი ადამიანი რომ გეტყვის, თუ შეგიძლია ამ მიმართულებაზე იმუშავეო, ძალიან ძნელი იყო უარის თქმა. იმის მერეც მქონდა 1-2 შემოთავაზება კერძო სექტორიდან, მაგრამ მართლა გასაკეთებელი რაც არის, ვერ მოვცილდები ჩემი ნებით.
– თავისუფალი დრო თუ გაქვთ და რა არის თქვენი ჰობი?
– რაგბი არის ჩემი დიდი ჰობი. სხვათა შორის, საფრანგეთში ყოფნისას დამეწყო რაგბის სიყვარული.
– ფრანგი მწვრთნელიც გვყავდა საქართველოს ნაკრებში, კლოდ სორელი.
– კლოდ სორელი რამდენჯერმე ვნახე. „სარბიელში“ მუშაობის დროს ჩემი საყვარელი რესპონდენტი იყო. პარიზშიც 1-2-ჯერ შევხვდი. ძალიან მაგარი კაცია.
– თავისუფალ დროს როგორ ატარებთ?
– ბევრი დრო ნამდვილად არ მაქვს, მაგრამ მეგობრებთან და ოჯახთან ვატარებ. მყავს მეუღლე და ორი ბიჭი. ასევე, თუ შევძელი, სოფელში, მშობლებთან მიყვარს ყოფნა და მიხმარება, სიამოვნებით წავიმუშავებ ხოლმე.
ესაუბრა თემურ იობაშვილი
