მინი-დოსიე 

გიორგი ღვინიაშვილი დაიბადა 1969 წლის 26 მარტს, ქალაქ თბილისში. 

განათლება

1975-1986 თბილისის მე-60 საშუალო სკოლა. 

1991-1996 ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტი, კვალიფიკაცია იურისტი, სპეციალობა სამართალმცოდნეობა. 

სამუშაო გამოცდილება 

1986-1987 საქაგრომშენის შემკეთებელი. 

1987-1988 საქართველოს პროკურატურის ინსპექტორი, კურიერი. 

1990-1991 საბურთალოს რაისაზკვების ტრესტის საწყობის მუშა. 

1992-2002 საქართველოს პროკურატურის თანაშემწე, სტაჟიორი, გამომძიებელი, გენინსპექციის პროკურორი, პროკურორი. 

2002-2003 საქართველოს იუსტიციის სამინისტროს გენინსპექციის უფროსი. 

2004 საქართველოს უშიშროების სამინისტროს სამხედრო სამსახური. 

2004-2008 საქართველოს პროკურატურის სამმართველოს უფროსი, დეპარტამენტის უფროსი, თბილისის პროკურორი. 

2008 წელი – საქართველოს პარლამენტის წევრი, მაჟორიტარი გურჯაანის რაიონიდან. 

2008-2012 პრეზიდენტის რწმუნებული კახეთის მხარეში. 

2012-დან საქართველოს პარლამენტის წევრი, მაჟორიტარი გურჯაანის რაიონიდან. 

ჰყავს მეუღლე და 2 შვილი. 

– ბატონო გიორგი, საუბარი დავიწყოთ თქვენი განათლების და ადრინდელი საქმიანობის შესახებ. 

– დავიბადე თბილისში, 1969 წლის 26 მარტს. დავამთავრე თბილისის მე-60 საშუალო სკოლა. შემდეგ ჩავაბარე თბილისის ივანე ჯავახიშვილის სახელმწიფო უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე. სწავლის პარალელურად ვმუშაობდი საქართველოს პროკურატურაში სხვადასხვა პოზიციაზე. 

უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ, 1996 წელს, თბილისის პროკურატურის გამომძიებლად დავინიშნე. 2000 წელს გენერალური პროკურატურის სამმართველოს პროკურორი ვიყავი. 2001 წელს დავინიშნე იუსტიციის სამინისტროს გენერალური ინსპექციის უფროსად. 2004 წლის თებერვალში გავხდი უშიშროების საგამოძიებო დეპარტამენტის უფროსი. იმავე წელს, ივნისის თვეში – გენერალური პროკურატურის დეპარტამენტის უფროსი. 2004 წლიდან 2008 წლამდე ვიყავი თბილისის პროკურორი. შემდეგ, 2008 წლის მაისში მივიღე მონაწილეობა საპარლამენტო არჩევნებში გურჯაანის რაიონის მაჟორიტარულ ოლქში და გავიმარჯვე. სექტემბერში დავინიშნე პრეზიდენტის რწმუნებულად კახეთის რეგიონში და ამ პოსტზე 2012 წლის აგვისტომდე ვიყავი. ამის შემდეგ ისევ გურჯაანის რაიონში ვიყარე კენჭი და კვლავ გავხდი საქართველოს პარლამენტის წევრი. 

– თქვენი საქმიანობის ჩამონათვალში რამდენიმე ისეთი პოზიციაა მითითებული, რაც კავშირში არ არის თქვენს პროფესიასთან. როგორ მოხვდით მაგ სამსახურებში? 

– მაშინ ჯერ უნივერსიტეტში არ ვსწავლობდი და სტაჟის გულისთვის მომიწია სხვადასხვა პოზიციაზე მუშაობა. იმ მომენტისთვის ჯერ მხოლოდ საშუალო განათლება მქონდა და სპეციალობით არ ვმუშაობდი. ასე რომ, სანამ უნივერსიტეტში ჩავაბარებდი, მანამდე უკვე ვმუშაობდი და შემდეგ უნივერსიტეტში სწავლის პარალელურად მუშაობა სპეციალობასთან დაკავშირებულ პოზიციაზეც განვაგრძე. 

– თქვენ მრავალი სამსახური გაქვთ გამოცვლილი. სად მიგაჩნიათ, რომ ყველაზე უკეთ გაართვით თავი სამსახურს და თქვენთვის საუკეთესო პოზიცია იყო? 

– ჩემი სპეციალობა ძალიან მიყვარს. სისხლის სამართლის სპეციალისტი ვარ და ამ სპეციალობით წლების განმავლობაში ვმუშაობდი. ვიყავი პროკურატურის გამომძიებელი, პროკურორი, ასევე უშიშროების სამინისტროში გამოძიებას ვხელმძღვანელობდი და რა თქმა უნდა, დედაქალაქის პროკურორი ვიყავი. თბილისი თითქმის საქართველოს ნახევარია და აქ მუშაობა ჩემთვის ძალიან საინტერესო იყო. თან ეს ის პერიოდია, როდესაც ხელისუფლებაში „ნაციონალური მოძრაობა“ მოვიდა და ქვეყანაში საკმაოდ მძიმე კრიმინოგენული მდგომარეობა დახვდა. აქ იყო ორგანიზებული დანაშაული, „კანონიერი ქურდის“ ინსტიტუტი სისხლსა და ხორცში გამჯდარი. ჩემთვის ძალიან საინტერესო და საპატიო იყო და ამით ვამაყობ კიდეც, რომ ჩვენ ფაქტობრივად დავამარცხეთ ორგანიზებული დანაშაული და „კანონიერი ქურდის“ ინსტიტუტი. ეს იყო წლები, როცა ჩემი პროფესიით ვმუშაობდი. თუმცა, როდესაც 2008 წლიდან პოლიტიკაში წავსვლა გადავწყვიტე, ასევე საინტერესო იყო ჩემს მხარეში მუშაობა... 

– რატომ გადაწყვიტეთ კენჭი გურჯაანში გეყარათ? 

– კახელი ვარ. ჩემი მშობლები გურჯაანის რაიონიდან არიან, დედაჩემი იქ ცხოვრობს. ჩემთვის ძალიან ძვირფასია ეს მხარე და სწორედ ამიტომ გურჯაანის მაჟორიტარულ არჩევნებში მივიღე მონაწილეობა იმ მიზნით, რომ ჩემი რაიონისთვის სიკეთე მომეტანა. შემდეგ ისე დაემთხვა, რომ მთლიანი კახეთის გუბერნატორი გავხდი. ესეც ძალიან საპატიო და საპასუხისმგებლო პოზიცია იყო ჩემთვის. საამაყოდ მიმაჩნია, რომ იმ პერიოდში ჩვენი გუნდის მიერ კახეთში ძალიან ბევრი რამე გაკეთდა. რაც არ უნდა გვაბრალონ, რომ ჩვენ რაღაცას ვანგრევდით, მიმაჩნია, რომ არაფერს ვანგრევდით და თითქმის ყველა კუთხით ყველა სფეროში იმ წლებში ქვეყანა წინ მიდიოდა. რა თქმა უნდა, ეს მთელი გუნდის დამსახურებაა, მაგრამ იმ პერიოდში კახეთის გუბერნატორი მე ვიყავი. 

– პოლიტიკაში მოსვლა იმიტომ ხომ არ გადაწყვიტეთ, რომ ერთგვარი უსაფრთხოების გარანტია მიგეღოთ იმ საქმიანობის შემდეგ, რაც თბილისის პროკურორი იყავით და საკმაოდ რთულ სიტუაციაში გიწევდათ მუშაობა? 

– არანაირი უსაფრთხოების გარანტიის მისაღებად არ წავსულვარ პოლიტიკაში. ეს გადაწყვეტილება ერთ საათში არ მიმიღია. ამაზე დიდხანს ვიფიქრე. პროკურატურაში მუშაობის პერიოდში ჩავთვალე, რომ ასე თუ ისე, ჩემს სფეროში მიზანს მივაღწიე. „კანონიერი ქურდების“ ინსტიტუტი დავამარცხეთ თბილისში, ორგანიზებული დანაშაული აღარ ხდებოდა და საერთოდ, დანაშაულმა მნიშვნელოვნად იკლო. ამის მერე გადავწყვიტე ძალები ჩემი რაიონის მოსახლეობის გვერდში დგომაში გამომეცადა. შემდეგ კი, უკვე მთელი რეგიონისთვის განვითარებისთვის მემუშავა, რომელიც ჩემი მშობლიური მხარეა. 

– სანამ „ვარდების რევოლუცია“ მოხდებოდა, თქვენ უკვე პროფესიით მუშაობდით და პროკურატურაში თანამდებობა გეკავათ. რას აკეთებდით რევოლუციის პერიოდში, რომ ბევრისგან განსხვავებით მიხეილ სააკაშვილის ხელისუფლების პირობებში თანამდებობის შენარჩუნებაც შეძელით და კარიერულად კიდევ უფრო მეტად დაწინაურდით? 

– მაშინ ახალგაზრდა კაცი ვიყავი და კარგად აღვიქვამდი რაც ხდებოდა. სკოლა 1986 წელს დავამთავრე, როდესაც ჯერ კიდევ საბჭოთა კავშირი იყო. შემდეგ, საბჭოთა კავშირი დაიშალა, ყველა ბედნიერები ვიყავით, რომ საქართველომ დამოუკიდებლობა მოიპოვა. თუმცა, ცხოვრების საუკეთესო პერიოდი, 20-დან 30 წლამდე ვიცხოვრე 90-იან წლებში, რომელიც ჯოჯოხეთი იყო. ყველა კარგად ვხედავდით, რომ საქართველო ჯერ ერთი დაქუცმაცდა – ტერიტორიები დავკარგეთ, ასევე გვქონდა სამამულო და სამოქალაქო ომები, ქვეყანაში ათასნაირი კრიმინალური დაჯგუფებები დათარეშობდნენ და ასე შემდეგ. ყოველთვის მომხრე ვიყავი მოსულიყო ის ძალა, რომელიც ევროპულ ღირებულებებზე იქნებოდა ორიენტირებული და რომელსაც ქვეყნის სიკეთე ენდომებოდა. რევოლუციის შემდეგ ეს ნაბიჯები გადაიდგა. ამიტომ, მე მხარს ვუჭერდი ამ მოძრაობას. 

– პოლიტიკურად თუ აქტიურობდით? 

– არა, პოლიტიკური აქტივობა ვერ მექნებოდა, რადგან საგამოძიებო ორგანოებში ვმუშაობდი. პროკურატურაში ჩემს საქმეს ვაკეთებდი და დანაშაულს ვებრძოდი. „ვარდების რევოლუცია“ ჩემთვის, როგორც საქართველოში ადამიანების უმრავლესობისთვის იყო ძალიან დიდი გადატრიალება და ის პერსპექტივა, რომ ქვეყანას აბსოლუტურად სხვა გზა, სხვა მომავალი ექნებოდა. ასე რომ მოგვიანებით ასე აღმოვჩნდი ამ გუნდში. 

– ჩვენი ჟურნალის რუბრიკას ჰქვია „სახელმწიფო მოხელე“. თქვენ წინა ხელისუფლების დროს საკმაოდ მნიშვნელოვან პოზიციებზე იყავით, ახლა პარლამენტის წევრი ხართ. თქვენი შეფასებით, ქვეყანაში რამდენად ჩამოყალიბდა სახელმწიფო მოხელის ინსტიტუტი და ჩინოვნიკებს რამდენად აქვთ გააზრებული სახელმწიფო მოხელეობა – თუნდაც ბოლო 15 წლის მანძილზე არსებულ ტენდენციას როგორ შეაფასებდით? 

– შეფასებას შევარდნაძის მმართველობის პერიოდიდან დავიწყებ. უფრო წინ არც ღირს წასვლა, მაშინ სახელმწიფო ფაქტობრივად არ არსებობდა... შევარდნაძის პერიოდშიც, მოშლილი იყო ყველა სახელმწიფო ინსტიტუტი. როდესაც ხელისუფლებაში „ნაციონალური მოძრაობა“ მოვიდა, ქვეყანაში ნაბიჯ-ნაბიჯ ბევრი საქმის გაკეთება მოხერხდა. სწორედ იმიტომ, რომ ჩვენ შევძელით დაგვემარცხებინა კორუფცია, შეგვემცირებინა კრიმინალი, ჩამოგვეყალიბებინა სახელმწიფო ინსტიტუტები – ამან შედეგად მოიტანა ქვეყნის წინსვლა. საჯარო მოხელეებში იყო ბევრისთვის მტკივნეული საკადრო ცვლა. ჩვენ ვცდილობდით, გარკვეულწილად მიგვეღწია სახელმწიფო მოხელის ევროპული სტანდარტისთვის. მე ვფიქრობ, ჩვენ ეს ამოცანა ფაქტობრივად გადავწყვიტეთ. სხვა საკითხია დღეს რა მდგომარეობაა. რა თქმა უნდა, საბოლოო ჯამში „სახელმწიფო მოხელის“ ინსტიტუტი 100%-ით მოგვარებული არ იყო, რად უნდა ამას ლაპარაკი? ნამდვილად მოვიტყუები, რომ ვთქვა ყველა მოხელე იდეალურად იქცეოდაო. ჩვენი სახელმწიფოებრიობა ფაქტობრივად 2004 წლის შემდეგ შედგა. ასეთ მოკლე დროში აბსოლუტურ შედეგს ვერ მიაღწევდი. ყოველ შემთხვევაში, ქვეყანა სწორ რელსებზე გადავიდა. თუკი ეს ხელისუფლება გადაწყვეტდა, რომ რაც კარგი იყო, ის გაეგრძელებინა, მე ვთვლი, რომ დღევანდელი სახელმწიფო მოხელე ევროპული სტანდარტისგან შორს აღარ იქნებოდა. მაგრამ, სამწუხაროდ, დღეს რასაც ვუყურებთ, პირიქით, სახელმწიფო ინსტიტუტების რღვევა მიდის. ჩნდება ისევ კორუფცია. ელემენტარულად, კრიმინალი იზრდება და ყოველდღიურად ამას ვხედავთ. რაც არ უნდა სტატისტიკა გვაჩვენონ, ვხედავთ რომ სიტუაცია უარესდება. 

– ფიქრობთ, რომ ჩინოვნიკობა დღეს „მარცხენა“ ფულის შოვნის საშუალება ხდება? 

– რა თქმა უნდა, როდესაც სახელმწიფო ინსტიტუტები კნინდება და რღვევას იწყებს, ჩინოვნიკიც თავისთავად უფრო დეგრადაციასკენ მიდის, ვიდრე პროგრესისკენ. 

– ბატონო გიორგი, გავიხსენოთ 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნების წინ რა სიტუაცია იყო; ახლაც წინასაარჩევნო პერიოდში შევდივართ და საინტერესოა მაშინდელი მდგომარეობის გახსენება. 

– ფაქტია, რომ დღევანდელი ხელისუფლება როდესაც ოპოზიციაში იყო, უამრავი დაპირება გასცა, ბევრი პრო-ვოკაციაც იყო... თუნდაც, პატარა ბარბარე რაფალიანცის სიკვდილი. ეს იყო არჩევნების წინა დღე. იმ პერიოდში მამა დაახლოებით თვენახევრის გარდაცვლილი მყავდა, მაგრამ მაგრამ ეს ღამე ყველაზე მძიმე იყო ჩემს ცხოვრებაში. როდესაც პირადად მე დამაბრალა ჩვენმა პოლიტიკურმა ოპონენტმა „ქართულმა ოცნებამ“ ბავშვის მკვლელობა. ვფიქრობ, რომ ეს მარტო ჩემზე არ იყო გათვლილი, ეს იყო იმისთვის გამიზნული, რომ მეორე დილას, რამდენიმე საათში ქვეყნის მოსახლეობა ამ განწყობით მიეყვანათ საარჩევნო ყუთთან. რაც დრო გადის, სულ უფრო ვრწმუნდები, რომ ეს არის სუფთა საბჭოთა KGB-ს მეთოდით დაგეგმილი დანაშაული. 

– თქვენ დიდი ხნის გამოცდილება გაქვთ საგამოძიებო საქმიანობაში და თვითონ თუ სცადეთ ამ საქმის მოკვლევა, ან თუ გაქვთ სავარაუდო ვერსია? 

– უნდა გითხრათ, რომ ამ საქმის გამოძება არის ჩემი ცხოვრების მიზანი. არ მსურს ამ ქვეყნიდან ისე წავიდე, რომ ეს საქმე არ გაიხსნას. 

– როგორ ფიქრობთ, შემთხვევითობა გამორიცხულია, რომ ბავშვი მართლაც თვითონ ხოხვით მისულიყო ქვევრამდე და ჩავარდნილიყო? 

– რაც დრო გადის, სულ უფრო მეტად ვრწმუნდები, რომ ეს იყო საბჭოთა KGB-ს მეთოდით დაგეგმილი სცენარი. ნამდვილად ვერ ვიტყვი ბავშვი განზრახ მოკლეს თუ ვინმეს შემთხვევით შემოაკვდა, მაგრამ თვითონ სცენარი რომ დადგმულია, ამაში დარწმუნებული ვარ. 

ყველამ კარგად ვნახეთ, რომ ჩვენმა პოლიტიკურმა ოპონენტებმა ეს გამოიყენეს. სოფელი კოლაგი, სადაც რაფალიანცების ოჯახი ცხოვრობს, გურჯაანის რაიონშია. ასევე გურჯაანის რაიონშია დედაჩემის და მამაჩემის სოფლებიც. ჩემი მშობლების სოფლების შემდეგ, ყველაზე მეტი ხმა სწორედ კოლაგში ავიღე. იმიტომ, რომ ის სოფელი გიორგი ღვინიაშვილსაც იცნობდა, იმ ოჯახსაც იცნობდა და ამ სოფელში კარგად იციან ვინ რისი გამკეთებელია. მაგრამ, ეს ამბავი ზოგადად მთელ ქვეყანაზე იყო გათვლილი. მაშინ ისეთი დაძაბული ემოციური ფონი იყო, რომ ბავშვის სიკვდილი გახდა დამატებითი გავლენის მომხდენი ამომრჩეველზე. 

– როგორ ფიქრობთ, იმუშავა ამ ამბავმა? 

– მე ვფიქრობ, რომ იმუშავა. როგორ ფიქრობთ, ცოცხების კადრებმა არ იმუშავა? ხომ იმუშავა? ესეც საერთო გეგმის დამატება იყო. 

– თუ იმუშავა, მაშინ როგორ გაიმარჯვეთ არჩევნებში? 

– ჯერ ერთი, მანანა ბერიკაშვილი გურჯაანში არჩევნებს ვერ მომიგებდა, იმიტომ, რომ ის გურჯაანში მხოლოდ საარჩევნოდ იყო ჩამოსული და მე გურჯაანში სად რა ქვა დაგორავს, ის ვიცი. კარგად ვიცნობ მხარეს და მეც კარგად მიცნობენ. 

– თუმცა, ხშირ შემთხვევაში მაჟორიტარულ არჩევნებში კანდიდატს კი არ ჰქონდა გადამწყვეტი ჰქონდა მნიშვნელობა, არამედ იმას, თუ რომელ პოლიტიკურ ძალას წარმოადგენდა. 

– რა თქმა უნდა, ბევრ რაიონში პირდაპირ რიცხვი „41“ და ბიძინა ივანიშვილის დაპირებები იყო შემოხაზული. მაგრამ, გურჯაანში ძალიან დიდი უპირატესობა მქონდა და ამიტომ გავიმარჯვე. 

– თქვენ ამბობთ, რომ ცილს გწამებენ ბარბარე რაფალიანცის მკვლეობაში. თუ არსებობს რაიმე სამართლებრივი ბერკეტი, რომ ცილისწამებისთვის სამართლებრივად მოსთხოვოთ პასუხი და ერთხელ და სამუდამოდ დამთავრდეს ეს დაბრალებები? 

– მე ვარ იურისტი, თან ამდენი ხანი პროკურორად ვმუშაობდი და ძალიან კარგად ვიცი ეს რაც იყო. არსებობს მუხლი სისხლის სამართლის კოდექსში – ეს არის მძიმე დანაშაულში ცრუ დასმენა. ადამიანმა თქვა პირდაპირ, რომ ღვინიაშვილს ბევრი ადამიანი ჰყავს მოკლული, ეს არის მისი მორიგი მკვლელობა და მოდით ხალხო, გავაჩეროთ, რომ ეს იყოს მისი ჩადენილი უკანასკნელი მკვლელობაო. ეს არის მძიმე დანაშაულში ცრუ დასმენა. სასჯელის ზომა კი შეიძლება ოთხიდან ექვს წლამდეც იყოს. მაგრამ, ამ ხელისუფლების პირობებში ვინ რა პასუხი უნდა აგოს? ხელისუფლებას ამ საქმის გახსნა ხელს არ აძლევს... ხელისუფლება ამ საქმის გახსნით დაინტერესებული რომ იყოს, გახსნიდა... ახლა აქეთ გვაბრალებენ, მაშინ თქვენ იყავით ხელისუფლებაში და გაგეხსნათ დროულადო. 

– მართლაც, არ შეიძლებოდა საქმის მაშინვე გახსნა? 

– არის საქმეები, რომელიც მაშინვე იხსნება და არის საქმეები, რომელთა გახსნასაც 10,20 დღე, შეიძლება 1 წელიწადიც სჭირდება. ახლა აქეთ გადმოაქვთ დავა, რომ რადგან იმ პერიოდშივე არ გაიხსნა, დღეს ამ საქმის გახსნის პერსპექტივა აღარ არისო. ეს არის ტყუილი! ამ საქმის გახსნის პერსპექტივა არსებობს. ბოლო-ბოლო, თუ ამბობენ, რომ გამოძიება ვერ ხსნის და თუ საქმის გამოძიებით არიან დაინტერესებული, ჩვენ ვთავაზობდით პარლამენტში საპარლამენტო კომისიის შექმნას. ეს კომისია დაიწყებდა საქმის შესწავლას, მაგრამ ამაზე ამბობენ უარს. საპარლამენტო კომისიის შექმნაზე უარს რატომ უნდა ამბობდეს ხელისუფლება, თუ საქმის გახსნა მართლა სურთ? ჩვენი წინადადება იყო, რომ შეგვექმნა საპარლამენტო კომისია, სადაც როგორც დეპუტატები, ასევე არასამთავრობო ორგანიზაციები, საზოგადოების წარმომადგენლები მიიღებდნენ მონაწილეობას და იქნებ რაღაც ჭეშმარიტებისთვის მიგვეკვლია. მაგრამ ამაზე უარი თქვეს. 

– ლოგიკურად, საქმის გახსნა პირველ რიგში თქვენ არ უნდა გინდოდეთ, თუ თქვენ ხართ დამნაშავე. 

– რა თქმა უნდა. პოლიტიკურად ეს საქმე თუ ვინმემ გამოიყენა, ეს იყო „ქართული ოცნება“. მე რაში მჭირდებოდა... ღმერთმა დამიფაროს და რა თანამდებობა და რა შედეგის მიღწევა უნდა მინდოდეს, რომ ადამიანის სიცოცხლეს, მით უმეტეს ბავშვის სიცოცხლეს შევეხო? გაიხსენეთ რა განცხადებები კეთდებოდა მაშინ. პირდაპირ ხელს გვადებდნენ. 

– 2012 წელს ხელისუფლება შეიცვალა და ყოფილი ხელისუფლების ბევრი მაღალჩინოსანი ან დაჭერილია, ან ქვეყნიდან გაქცეული... თქვენს მიმართ არანაირი არც საქმე, არც პასუხისმგებლობა არ არის დაკისრებული. ამას როგორ შეაფასებდით და როგორ უყურებთ – ვინც დაიჭირეს ისინი დამნაშავეები იყვნენ თუ თქვენ რატომ არ შეგეხნენ? 

– მე დაბარებული ვიყავი პროკურატურაში დაკითხვაზე, სადაც ჩვენება მივეცი. 

– რა საქმეზე? 

– გირგვლიანის საქმეზე. დამკითხეს და რა თქმა უნდა, იმ საქმეში არ არსებობს მტკიცებულება, რომელიც დაამტკიცებდა ჩემ ბრალეულობას. მე ნამდვილად უდანაშაულო ვარ და ვერც იმას გეტყვით რატომ არ დამიჭირეს. მაგრამ, ჩვენი პოლიტიკური თანამებრძოლები რომ დაპატიმრებულები არიან, მაგაზე შემიძლია გითხრათ, რომ ეგენი პოლიტიკური პატიმრები არიან და უდანაშაულონი. 

– ბაჩო ახალაიას ბრალი ე.წ. „კანონიერი ქურდების“ ჩვენების საფუძველზე წაუყენეს. თქვენ ამდენი ხნის მანძილზე არავინ გყავდათ ისე გამწარებული, რომ თქვენ წინააღმდეგ ჩვენება არავინ მისცა? 

– არ ვიცი, ყოველ შემთხვევაში ჩემ მიმართ აქამდე არაფერი მომხდარა. ვნახოთ, როდემდე იქნებიან ხელისუფლებაში და როგორ გაგრძელდება ოპონენტების დევნა. 

– წლევანდელი რთველის თემას შევეხოთ, სადაც თქვენ აქტიურად იყავით ჩართული მევენახეების საპროტესტო აქციებში. როგორ შეაფასებდით, რთველის პრობლემები წლების წინ დაწყებული არასწორი პოლიტიკის გაგრძელებაა, თუ ახალი შეცდომები ახალმა ხელისუფლებამ დაუმატა? რაც შეეხება წლევანდელ პროტესტს, ხელისუფლების წარმომადგენლებმა თქვეს, დემონსტრაციებს უვენახო მევენახეები მართავენ და ორგანიზებას ოპოზიცია უწევსო? 

– ეს არის აბსურდი, რომ თითქოს იქ ვინმე უვენახო ადამიანი გამოთქვამდა პროტესტს. თუნდაც იმ კონკრეტული აქციის დროს, როდესაც ინციდენტი მოხდა ჩემთან დაკავშირებით, არცერთი უვენახო ადამიანი არ ყოფილა. 

კახელი კაცი ვარ, ვცდილობ ახალი ვაზი გავაშენო და ბიზნესის თვალსაზრისით კი არა, ჩემთვის ჩემი ვენახი რომ მქონდეს. ჯერ არ მაქვს ვენახი და იმ აქციაზე თუ ვინმე იყო უვენახო, ერთადერთი ვიყავი მე. მაგრამ, მე მაგ რაიონის მაჟორიტარი ვარ. ან, გურჯაანის მაჟორიტარი დეპუტატი რომც არ ვიყო, საქართველოს პარლამენტის წევრი ვარ და შეიძლება ნებისმიერ რაიონში მივიდე ხოლმე. რთველის პრობლემების გამო თელავში და სულაც ქობულეთში რომ წავიდე მანდარინის პრობლემასთან დაკავშირებით, როგორც საქართველოს პარლამენტის წევრი და ხალხის გვერდით დავდგე – ეს რამე პროვოკაციაა და დანაშაული? იგივე, წინა საპარლამენტო არჩევნების დროს, ზუგდიდის მაჟორიტარობის კანდიდატი რომ არჩევნების წინა ღამეს კახეთში, სოფელ კოლაგში განცხადებას აკეთებდა და „ნაციონალურ მოძრაობას“ ბარბარე რაფალიანცის მკვლელობაში ადანაშაულებდა, ეგ ჩვეულებრივი ამბავია და მე რომ გურჯაანში მევენახეების გვერდით ვიდექი – ეგ პროვოკაცია? 

მოკლედ, ყოველ შემთხვევაში, იმ აქციაზე მყოფთაგან მე არავის ვიცნობ, ვისაც ვენახი არ ჰქონდა. ღვინიაშვილის ნაცნობები იდგნენო და გეუბნებით, გურჯაანის უმეტესობა მიცნობს. ესენი ჩემი ამომრჩევლებიც არიან და ჩემი რაიონელი ხალხია ბოლო-ბოლო. რთველზე თუ ვლაპარაკობთ, კარგად ვიცით, რომ აქ მოყვანილი ყურძნის ფასი ჩამოკიდებული იყო რუსეთის ბაზარზე, სანამ 2006 წლის ემბარგოს გამოაცხადებდნენ. ადრე 1 კილოგრამი საფერავის ჯიშის ყურძენი 2-3 ლარი ღირდა. მაგრამ, მაშინ იყო ფალსიფიკაცია და რა შედიოდა რუსეთის ბაზარზე – კაცმა არ იცის. ახლაც რომ წახვიდეთ და დაათვალიეროთ რუსეთში, ალბათ ნებისმიერ მაღაზიაში ნახავთ ხვანჭკარას, ქინძმარაულს, საფერავს. თუმცა, მათ უმეტესობას, გასაყიდად გამოტანილ ბოთლში ჩასხმულ სითხეს საქართველოსთან შეიძლება საერთოდ არ ჰქონდეს კავშირი. ადგილზევე ასხამენ ფალსიფიცირებულ ვითომ ქართულ ღვინოს. 

მას შემდეგ, რაც 2006 წელს რუსეთმა უცებ გამოაცხადა ემბარგო, გამოუვალ მდგომარეობაში აღმოვჩნდით. ამიტომ, მაშინ ყურძნის ფასი ძალიან დაეცა. ხელისუფლებამ გააკეთა ყველაფერი, რომ მომხდარიყო ბაზრების დივერსიფიკაცია ევროპაში, ამერიკის შეერთებულ შტატებში, ჩინეთზეც დაიწყო მუშაობა, იგივე პოსტ-საბჭოთა ქვეყნების ბაზრების მიმართულებითაც და გარკვეული წარმატებებიც იყო. 2012 წელს რქაწითელის ფასი საშუალოდ იყო ერთი ლარი. ივანიშვილის ხელისუფლებამ 2013 და 2014 წელს ამ ფასის „დაჭერა“ გარკვეულწილად შეძლო, თუმცა წელს ეს უკვე ვეღარ მოახერხეს... 

– ივანიშვილის ხელისუფლების პირობებში ყურძენზე მოთხოვნის ზრდა და შესაბამისად მაღალი ფასი რუსე-თის ბაზრის გახსნამაც განაპირობა. რუსეთის ბაზარზე კი ქართული ღვინო სწორედ ახალი ხელისუფლების პირობებში დაბრუნდა. 

– ხო, მაგრამ რუსეთის ბაზრის გახსნას ტყუილად იბრალებს დღევანდელი ხელისუფლება. რუსეთი მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციის წევრი რომ გახდა, დაეკისრა ვალდებულება ქართული პროდუქციისთვის ბაზარი გაეხსნა. რუსეთის შესვლას მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციაში საქართველომ ჩვენი ხელისუფლებაში ყოფნის დროს დაუჭირა მხარი. ასე რომ, თითქოს რუსეთის ბაზრის გახსნა ამათი მიღწევაა, ეგ ტყუიულია. მაგრამ, მას შემდეგ რაც რუსეთმა ქართული ღვინის გაყიდვა დაუშვა, ჩამოეკიდნენ იმ ერთადერთ ბაზარს. ახალი ბაზრების ათვისებაზე აღარაფერი გააკეთეს და მოხდა ის, რაც მოხდა. ასევე, წარმოიდგინეთ, როდესაც 2012 წლის შემოდგომაზე 1 დოლარი 1 ლარი და 67 თეთრი ღირდა, მაშინდელი კურსი რომ იყოს დღესაც და კილო ყურძენი 60-70 თეთრი ისე ღირდეს, კიდევ შეიძლება რამენაირად ასატანი ყოფილიყო. მაგრამ, დღევანდელ პირობებში, როცა ლარი სულ უფრო უფასურდება, დღევანდელი 60 თეთრი უდრის 2012 წლის დროინდელ 30-35 თეთრს. წარმოიდგინეთ, რა მდგომარეობაშია მევენახე. რა ქნას ახლა იმ გლეხმა? ფასი არ მოსწონს, რადგან იმ ხარჯებს ვერ გასწვდება, რაც გაწეული აქვს და რისი დაფარვის იმედიც ჰქონდა. მაგრამ, 20-30 ტონა ყურძენს ხომ ვერ გადაყრის? ადგა და ცდილობს, რომ ჩააბაროს ღვინის ქარხნებს. მაგრამ, ნახეთ რა ხდება? ყოველდღე რომ გამოდის ჩვენი პრემიერი და ამბობს – „წარმატებული რთველიაო“, რანაირად აქვთ წარმატებული რთველი, როდესაც შეგიძლიათ ჩაბრძანდეთ კახეთში და ნახოთ – ნებისმიერი ღვინის ქარხანა ან დაკეტილია, ან რაღაც შარს უდებენ გლეხს, ან საერთოდ უარს ეუბნებიან ყურძნის მიღებაზე... ესენიც დადიან ქარხნიდან ქარხანაში, ეძებენ კერძო კლიენტებს, იქნებ რაღაცნაირად, რის ვაი-გაგლახით გაყიდონ ყურძენი. ამ მდგომარეობას თუ „წარმატებული რთველი“ ჰქვია, არ ვიცი.

 

– საპროტესტო აქციაზე, როდესაც თქვენ ხელი დაგარტყეს, მაგ ინციდენტის გამოძიება თუ მიდის? 

– ჩვენ გვაქვს ინფორმაცია, რომ ეს იყო ხელისუფლების მოყვანილი ადამიანი. პირდაპირ სუს-ის მანქანით მოიყვანეს. დავალება რომ ირაკლი ღარიბაშვილისგან იყო, ეს ყველამ ვიცით. რაც შეეხება გამოძიებას – არაფერი ხდება. გამოძიება დაიწყო სასაცილო მუხლით. ეს არის 125-ე მუხლი, რომელიც ჯარიმას ითვალისწინებს. დააკავეს 2 საათით და შემდეგ ხელწერილით გაუშვეს. როდესაც, ქუთაისში, რუსთავი2-ის მხარდამჭერ აქციაზე დაკავებულები არიან არაფრის გამო, სამაგიეროდ, მე პირდაპირ ფიზიკურად დამარტყა და თავდასხმა მოხდა. თან, რაც მოხდა, კადრებშიც კარგად ჩანს. იურისტი ვარ და კარგად ვიცი რა არის ხულიგნობა და რა ბრალიც იმ ბიჭებს წაუყენეს. არცერთი ნიშანი იქ არ არსებობს, რაც წაყენებულ ბრალს შეიძლება შეესაბამებოდეს. 

ამ ყველაფრიდან კარგად ჩანს, რომ კვალიფიკაციის პრობლემაც აქვთ და ყველაზე მთავარი პრობლემაა: ქვეყანაში არის შერჩევითი სამართალი. ამ შერჩევითი სამართლის „მამა“ კი არის ბიძინა ივანიშვილი. 

რამდენ ჩვენ თანაგუნდელზე მოხდა თავდასხმა, ფიზიკური ანგარიშსწორება, მაგრამ მაქსიმუმ 100 ლარიანი, ან შეიძლება ცოტა მეტი ჯარიმის საფუძველზე ათავისუფლებდნენ, ყოველ შემთხვევაში ჯარიმას არ გასცდენიან. ქუთაისში მომხდარი ინციდენტის გამო კი დღემდე პატიმრობაში ჰყავთ 2 ახალგაზრდა. 

– რა მთავარ პრობლემას ხედავთ იმ რეგიონში, სადაც ადრე გუბერნატორი იყავით, ახლა მაჟორიტარ დეპუტატს წარმოადგენთ; თუ გაქვთ კონტაქტი ამომრჩეველთან, ადგილობრივ ან ცენტრალურ ხელისუფლებასთან რამენაირ კოორდინაციას თუ ახერხებთ თქვენი რაიონის მოსახლეობისთვის რაიმე ფორმით დახმარებისთვის? 

– პირველი უდიდესი პრობლემა კახეთის რეგიონში, ალბათ როგორც დანარჩენ რეგიონებში ის გახლავთ, რომ სახელმწიფო მოხელეები, გამგებლები თავისი მოადგილეებით დაკავებული არიან კორუფციით და ნეპოტიზმით. პოლტიკური ნიშნით გაყარეს ადამიანები, მოიყვანეს თავისი სანათესაო და აქტივისტები. ტენდერებია თუ რამე სამუშაოები, ახლობლებს აქვთ გადანაწილებული. ჩვენ ანტიკორუფციული კომისია ჩავატარეთ გურჯაანში და სქემები გამოვავლინეთ, როცა პირდაპირ სიძეები, ცოლისძმები, ახლო ნათესავები და სამეგობროს წარმომადგენლები იგებენ ან ტენდერებს, ან მსგავსი სამუშაოების ჩატარების უფლებას. პირველი პრობლემა ეს არის – კორუფცია და ნეპოტიზმი. რაც შეეხება ხელისუფლების წარმომადგენლებთან კოორდინირებულ მუშაობას, ფაქტობრივად შეუძლებელია ამ ადამიანებთან ურთიერთობა და თანამშრომლობა. გურჯაანის წინა გამგებელს ვუთხარი, იმის მიუხედავად რომ ოპოზიციაში ვარ, შენ თუ რაიონისთვის კარგს გააკეთებ, ტაშს დაგიკრავ, თუ ისე მოიქცევი, რაც რაიონის მოსახლეობას არ წაადგება – მაშინ გაგაკრიტიკებ-მეთქი. ამის მიუხედავად, დღემდე შეუძლებელია ხელისუფლებასთან ურთიერთობა. მე სხვა რა უფლება მაქვს, ხალხს უნდა ვემსახურო და არა გამგებელს ან სხვა თანამდებობის პირს. მაგრამ, წარმოუდგენელია ამ ხელისუფლებასთან თანამშრომლობა. რა დღეშია ქვეყნის ეკონომიკა, ჩვენ ხომ გვაქვს ჩვენი ეკონომიკური გეგმა – აბსოლუტურად არ აინტერესებთ. ცუდი წყევლაა – შენი არ იცოდე და სხვისი არ გესმოდესო. ზუსტად ამ პოლიტიკას ატარებს ცენტრალური ხელისუფლებაც და ადგილობრივიც. 

– მმართველი ძალისგან დამოუკიდებლად თუ შეუძლია მაჟორიტარ დეპუტატს რამე გააკეთოს და ამომ-რჩეველს რამე დაპირება შეუსრულოს? 

– მე შემიძლია საკითხი დავაყენო პარლამენტში, მივმართო რომელიმე სამინისტროს ან მინისტრს, მაგრამ რამდენად შეასრულებენ ამას – ცალკე საკითხია. უამრავ ადამიანს, რომელიც არ იმსახურებდა, სოციალური დახმარებები მოუხსნეს. კი, ველაპარაკებით, მივდივართ, ტრიბუნიდან ხმამაღლა ვამბობთ და ა.შ., მაგრამ შედეგი? ამიტომ, ეს ხელისუფლება თუ მალე არ წავიდა, ჩვენს ქვეყანას ცუდი მომავალი აქვს. 

– „ნაციონალური მოძრაობა“ არჩევნების შემდეგ ბევრმა წევრმა დატოვა. თქვენი გეგმები ამ მხრივ როგორია – აპირებთ ამ პარტიასთან ერთად პოლიტიკური საქმიანობის გაგრძელებას თუ შესაძლოა თქვენც ასევე დატოვოთ მოძრაობა? ასევე, როგორ აფასებთ მომავალ საპარლამენტო არჩევნებში პარტიის გამარჯვების შანსს? 

– ეჭვიც არ მეპარება, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ ხელისუფლებაში მოვა. 

– 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნებს გულისხმობთ? 

– ეს იქნება 2016 წლის არჩევნები თუ მანამდე ვადამდელი არჩევნები, ამის პროგნოზს ვერ გავაკეთებ. მაგრამ პირველივე შესაძლებლობაზე, დარწმუნებული ვარ რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ რა თქმა უნდა მშვიდობიანი, არჩევნების გზით ხელისუფლებაში მოვა. მემგონი ყველა ხედავს და ყველამ ირწმუნა, რომ ეს არის ის ძალა, რომელმაც საქმის კეთებაც იცის და შეცდომებზე სწავლაც. 

– რამე კვლევა არსებობს, რაც დაადასტურებს „ნაციონალური მოძრაობის“ უეჭველ გამარჯვებას თუ ეს თქვენი შინაგანი რწმენაა? რა რეიტინგებიც ქვეყნდება იქ არსად ჩანს „ნაციონალური მოძრაობის“ გადამწყვეტი უპირატესობა. 

– არსებობს სოციალური კვლევებიც, სადაც ჩანს, რომ ჩვენი რეიტინგი აშკარად იზრდება და ქვეყანაში შექნილი ფონის გამო იცვლება ხალხის განწყობა. კი, ხელისუფლებაში ჩვენი ყოფნის დროს განა არ იყო პრობლემები, იყო... ახალგაზრდა ხელისუფლება ვიყავით, მაგრამ ისიც უნდა ვთქვათ, ქვეყანაში უამრავი რამე იყო გასაკეთებელი. ნული¬დან კი არა, ნულის ქვემოდან დავიწყეთ. ისეთივე სიტუაცია ხომ არ დახვდა ახალ ხელისუფლებას, როდესაც არჩევნები მოიგეს? ესენი რომ მოვიდნენ ხელისუფლებაში 8-9-მილიარდიანი ბიუჯეტი დახვდათ. ჩვენ დაგვხვდა 600-მილიონიანი და ისიც სეკვესტრირებული ბიუჯეტი. ქვეყანაში დენიც კი არ იყო. ბუნებრივია, 8-9 წელიწადში ყველაფერს იდეალურად ვერ გავაკეთებდით... ამათ ჰქონდათ დიდი შანსი, დახვდათ გაზრდილი ბიუჯეტი, მოწესრიგებული სახელმწიფო ინსტიტუტები. მაგრამ, ახალმა ხელისუფლებამ პირიქით გააკეთა – რაც კარგი და შემდგარი იყო, იმის ნგრევა დაიწყეს და თუკი რამე ცუდი იყო დარჩენილი, იმას აგრძელებენ. ეს არის ჩვენ შორის განსხვავება. ჩვენ ვიცით საქმის კეთება, ვიცით შეცდომების აღიარება, ვიცით რომ რაღაც მომენტებში განახლებაც გვჭირდება და აუცილებლად მოვალთ ხელისუფლებაში. 

– პარტიიდან გასულ ადამიანებზე გეკითხებოდით, თქვენ როგორ აპირებთ თქვენი მომავალი საქმიანობის გაგრძელებას? 

– მე ჩემი თავი დღეს „ნაციონალური მოძრაობის“ გარეშე ვერ წარმომიდგენია. 

– ბოლო პერიოდში „ნაციონალური მოძრაობიდან“ გასულ ყოფილ თანაგუნდელებთან რა ურთიერთობა გაქვთ? იგივე, აღმასრულებელმა მდივანმა და სამმა დეპუტატმა ბოლო დროს გადაწყვიტა წასვლა.... 

– მოდით, ამას უკომენტაროდ დავტოვებ. ყველას თავისი გზა და არჩევანი აქვს. 

– რაიმე ურთიერთობა თუ გაქვთ, ან რამე საკითხზე კოორდინაცია? 

– არა, მე არ მქონია ყოველ შემთხვევაში. 

– თქვენმა პარტიამ გამოაცხადა, რომ ვადამდელი არჩევნების მოთხოვნით ყველა პოლიტიკურ ძალასთან ექნება კონსულტაცია გარდა ნინო ბურჯანაძის „დემოკრატიული მოძრაობის“ და ირმა ინაშვილის „სახალხო ალიანსისა“. კონკრეტულად რომელ პოლიტიკურ ძალასთან გაქვთ მოლაპარაკება ან აპირებთ? 

– ეს ჩვენ რამდენიმე დღის წინ დავაანონსეთ, როდესაც შეკრება გვქონდა. თუ არ ვცდები უკვე იწყება, მაგრამ არ ვიცი კონკრეტულად ვისთან. შემიძლია გავიმეორო, რომ პარტიებთან, რომლებიც ხელისუფლების სატელიტები არ არიან, პრორუსული ორიენტაცია არ აქვთ და ამ ქვეყნის სიკეთე სურთ, ჩვენ ნებისმიერ ძალასთან ვითანამშრომლებთ, რომ ჩატარდეს ვადამდელი არჩევნები; ამ გზით ხელისუფლება შეიცვალოს და ქვეყანა გადარჩეს. 

– როცა კანონმდებლობით მხოლოდ ერთი წელია არჩევნებამდე დარჩენილი – აქვს კი აზრი ვადამდელი არჩევნების ჩატარების მოთხოვნას? 

– ერთი წელი არ არის მცირე დრო. სამ წელიწადში ჩვენი ქვეყნისთვის იმხელა უკან გადადგმული ნაბიჯი ვნახეთ, რომ კიდევ ერთი წელიც ძალიან დიდი დრო გამოვა. 

– რა არის თქვენი მომავლის გეგმები და მაჟორიტარულ არჩევნებში თუ აპირებთ მონაწილეობას? იქნებ ბიზნესში აპირებთ წასვლას ან პროკურატურაში დაბრუნების გეგმა გაქვთ? 

– ბიზნესში წასვლაზე არ მიფიქრია. ჯერჯერობით პოლიტიკაში ვარ და სხვა გეგმები ნამდვილად არ მაქვს. 

– თავისუფალ დროს რას უთმობთ, რა არის თქვენი ჰობი? 

– თავისუფალი დრო ბოლო წლებში ძალიან ცოტა მქონდა. ახლა როცა დრო მაქვს, თუ არ ჩავთვლით ამომრჩეველთან შეხვედრებს, მიყვარს მეგობრებთან ყოფნა. თუ საშუალება მაქვს ვკითხულობ. ძალიან მიყვარს კახეთში ჩასვლა. 

ესაუბრა თემურ იობაშვილი