ირაკლი ლექვინაძე დაიბადა 1979 წლის 30 სექტემბერს, წყალტუბოში.
განათლება
1986-1995 წყალტუბოს მე-2 საჯარო სკოლა;
1995-1997 – წყალტუბოს სკოლა-ლიცეუმი, ფიზიკა-მათემატიკური მიმარ¬თულებით;
1997-2001 ივ. ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი (თსუ) – ეკონომიკის ფაკულტეტი – ეკონომიკის ბაკალავრი, ეკონომიკური თეორიის მასწავლებ¬ლის კვალიფიკაცია;
2001-2003 ივ. ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი (თსუ) – ეკონომიკის ფაკულტეტი – ეკონომიკის მაგისტრი;
2013 წლის ივლისი-ოქტომბერი – მაასტრიხის მენეჯერთა სკოლა, ჰოლანდია – კვლევის მეთოდები ბიზნესში – სერტიფიკატი;
2015 – ბიზნესის ადმინისტრირების დოქტორი – ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტი – ბიზნესის სკოლა – სადოქტორო თემა – „ადმინისტრაციული გადაწყვეტილებების გავლენა კონკურენციის პოლიტიკაზე საქართველოში“.
სამუშაო გამოცდილება
2000-2006 – ა/ო „ახალგაზრდა ფინანსისტთა და ბიზნესმენთა ასოციაცია“ – ვიცე პრეზიდენტი; საფინანსო-საბიუჯეტო კომიტეტის თავმჯდომარე;
2006-2008 – შპს „ჯორჯიან ბიზნეს კონსალტინგი“ – რედაქტორი;
2008-2009 – შპს „ჯორჯიან ბიზნეს კონსალტინგი“ – მთავარი რედაქტორი;
2009-2010 – შპს „ჯორჯიან ბიზნეს კონსალტინგი“, შპს Georgian Business Week – კომერციული დირექტორი;
2009 – ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტი – მოწვეული ლექტორი;
2010-2011 – შპს „ჰოლდინგი საქართველოს მედიის გაერთიანება“ – კომერციული სამსახურის უფროსი;
2012 – ილიას უნივერსიტეტთან არსებული კვლევითი და საკონსულტაციო ცენტრი – „ილიაუნი ბიზნეს რევიუ“ – ასისტენტ-მკვლევარი;
2012 – შპს „ჯორჯიან ბიზნეს ენდ პოლითიქალ ინსაით – BPI“, ბიზნეს პორტალი – მმართველი დირექტორი;
2013 – ინგლისურენოვანი გაზეთი Caucasian Business Week – დამფუძნებელი;
2014 – შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტი (IBSU) – მოწვეული ლექტორი;
2011-2012-2013-2014 – საერთაშორისო რესპუბლიკური ინსტიტუტი (IRI); – ლექციების კურსი ეკონომიკაზე პოლიტიკური პარტიების ახალგაზრდულ ორგანიზაციებთან – ტრენერი;
2014 – EBRD-ის BAS-ის პროგრამის კონსულტანტი – მცირე და საშუალო ბიზნეს დახმარების პროგრამა (SBS) – კონსულტანტი;
მეცნიერული ნაშრომები
„შესავალი ბიზნესში“ – ლექციების კურსი სტუდენტებისათვის, 2010 წ. (წიგნის თანაავტორი);
სამაგისტრო და სადოქტორო ნაშრომი – „ადმინისტრაციული გადაწყვეტილებების გავლენა კონკურენციის პოლიტიკაზე საქართველოში“;
სტატიები, ინტერვიუები, კომენტარები და ანალიტიკური შეფასებები პერიოდულად ქვეყნდება მედიის სხვადასხვა საშუალებებში;
ჟურნალი „ფორბსი“, 2014 წლის თებერვალი – „როგორი უნდა იყოს ეფექტური ანტიმონოპოლიური პოლიტიკა“;
ამერიკული ჟურნალი – Eastern European and Central Asian Research, სტატია – Political and Economic Decisions and Competition – What is the Efficient Antimonopoly Policy, 2014.
– ბატონო ირაკლი, საუბარი თქვენი განათლების შესახებ დავიწყოთ.
– წყალტუბოში დავიბადე და სკოლაც იქ დავამთავრე. შემდეგ თსუ-ს ეკონომიკის ფაკულტეტზე ჩავირიცხე. ჯერ ბაკალავრიატი დავამთავრე, შემდეგ მაგისტრატურა. იმავე წელსვე ჩავაბარე ასპირანტურაში – გუგუშვილის ეკონომიკის ინსტიტუტში. თუმცა, 2004 წელს რეფორმები დაიწყო და ინსტიტუტი საერთოდ გაუქმდა. ამიტომ ასპირანტურის საკითხი იმ პერიოდში შეიძლება ითქვას, რომ დასრულდა.
– მუშაობა სწავლის პარალელურად დაიწყეთ?
– 2000 წლიდან ვიყავი „ახალგაზრდა ფინანსისტთა და ბიზნესმენთა ასოციაციის“ წევრი, 2006 წლამდე საკმაოდ საინტერესო პერიოდი გავიარე. მაშინ და დღესაც ერთ-ერთი ყველაზე აქტიური ორგანიზაციაა.
საკმაოდ საინტერესო პროექტებს ვაკეთებდით. ჯგუფს ხელმძღვანელობდა ვაჟა ბერიძე. საკმაოდ დიდი გამოც¬დილება შრომით საქმიანობაში მანდ მივიღე.
– პირველი სამსახური მანდ იყო?
– კი, დავიწყე ორგანიზაციის წევრობიდან, შემდეგ ვიყავი კომიტეტის თავმჯდომარე, ბოლოს ვიცე-პრეზიდენტი.
პარალელურად 2002 წლიდან გვქონდა გაზეთი „ბანკები და ფინანსები“, მთავარი რედაქტორის მოადგილე ვიყავი. მაშინ ვისწავლე ინტერვიუს ჩაწერა და სტატიების წერა. ასევე გვქონდა გადაცემა „საქმე“, რომელიც ჯერ პირველ არხზე გადიოდა, მერე „კავკასიაზე“.
2006 წელს მივიღე შემოთავაზება, მაშინ დაარსებული პირველი ეკონომიკური მედია-ჰოლდინგ „ჯორჯიან ბიზნეს კონსალტინგისგან“, რომელიც აერთიანებდა ბიზნესპორტალს, ინგლისურენოვან გაზეთს და გადაცემა „კაპიტალს“.
– დამფუძნებლები ვინ იყვნენ?
– დათო ბეჟუაშვილი და მალხაზ გულაშვილი. პირველად, ბიზნესპორტალის რედაქტორის მოადგილის პოზიცია დავიკავე. პარალელურად ჩართული ვიყავი გადაცემაში, ჟურნალშიც, გაზეთის მომზადებაშიც. 2006-დან 2011 წლამდე სხვადასხვა პოზიციაზე ვიმუშავე. ვიყავი პორტალის მთავარი რედაქტორი, ჰოლდინგის კომერციული სამსახურის უფროსი. გაყიდვების მიმართულება მებარა და 2008 წლამდე ეს იყო ერთ-ერთი პირველი მედია-ჰოლდინგი, რომელსაც საკმაოდ სოლიდური შემოსავალი ჰქონდა. მედია-ბიზნესი რომ მომგებიანი გახადო, საკმაოდ რთულია.
– ხელმომწერები საკმაოდ გყავდათ.
– არა მარტო ხელმომწერები. გადაცემას სპონსორები ჰყავდა, ჟურნალში და გაზეთშიც ბევრი პარტნიორი გვყავდა. პარალელურად, დიდ კონფერენციას ჩავუყარეთ საფუძველი, რომელიც ჩვენს საქმიანობას ავსებდა.
2008 წლის შემდეგ რთული პერიოდი დადგა ბიზნესშიც და მედიაშიც. მოგვიხდა კრიზისულ სიტუაციაში კომპანიის მართვა. დავხურეთ ჟურნალი, შევკვეცეთ გადაცემის ფორმატი და ა.შ, თუმცა, კომპანია დღესაც მუშაობს და თავის რელსებზე დგას.
2009 წლიდან აკადემიურ სფეროში მოვსინჯე ძალები. ილიას უნივერსიტეტში ეკონომიკის მიმართულების ლექტორად მიმიწვიეს. წავიკითხე ბიზნესის ადმინისტრირება, ეკონომიკა, გლობალური ბიზნესი როგორც სამაგისტრო, ასევე ბაკალავრის ფაკულტეტებზე. იქვე ჩავაბარე დოქტორანტურაში და 2015 წელს ილიას უნივერსიტეტში ბიზნეს-ადმინისტრირების დოქტორის ხარისხი მომენიჭა.
– ამის შემდეგ გადახვედით სახელმწიფო სამსახურში?
– სანამ თბილისის მერის მოადგილე გავხდებოდი, მანამდე სხვა მიმართულებითაც ვიმუშავე. 2011 წელს წამოვედი მედია-ჰოლდინგიდან და გავაკეთე ჩემი ბიზნესპორტალი bpi.ge, გავაკეთე ინგლისურენოვანი გაზეთი Caucasian Business Week. ორივე მედია-გამოცემა დღესაც ფუნქციობს და ჩემი პარტნიორები მართავენ.
2012 წლის ზაფხულიდან ვცადე ბედი აგრობიზნესში. პარტნიორებთან ერთად „გაყიდვების მართვის კომპანია“ შევქმენი. რეგიონებში ვეძებდით მცირე და შედარებით ისეთ საწარმოებს, რომლებსაც ჰქონდათ კარგი პროდუქტი და არ ჰქონდათ გაყიდვები. დავიწყეთ გაყიდვების ორგანიზება. რამდენიმე ბრენდი გავაკეთეთ. ერთი-ერთი იყო თაფლი „მაჭახელას დათუნია“, ხილის წვენების ბრენდი „ლივო“, ჩაის ბრენდი „ელიტა“. ნულიდან დაწყებულმა საქმემ საკმაოდ სოლიდური სახე მიიღო. წვენის ექსპორტი გავაკეთეთ 4 ბაზარზე, მათ შორის ევროპაში. თაფლი ერთ აზიურ ქვეყანაში გავიტანეთ. პარალელურად გვქონდა პროექტები, ქართულ კომპანიებს მარკეტინგულ აქტივობებს ვუგეგმავდით. ჩვენი მხარდამჭერი იყო „იბიარდი“ და 4-5 პროექტი გავაკეთეთ.
– მომგებიანი პროექტი იყო თუ „იბიარდი“ აფინანსებდა?
– პროექტს მოგება ჰქონდა. „იბიარდი“ კი ეხმარებოდა მცირე საწარმოებს, რომ შექმნილიყო მარკეტინგული პროდუქტები და ამ ნაწილში ჩვენ როგორც კონსულტანტები ვმონაწილეობდით. მარკეტინგულად უფრო მხარდაჭერილი რომ ყოფილიყო ჩვენი პროექტები – 2012 წლიდან შევქმენით და დღესაც აქტუალურია სპეციალური ნიშანი „აირჩიე ქართული“, რომელიც რამდენიმე კომპანიის პროდუქციის ეტიკეტზე იყო დატანილი. იმავდროულად, წელიწადში ოთხჯერ ქართული პროდუქციის გამოფენას ვაწყობდით. ვკრებდით ბაზრისთვის უცნობ 50-მდე კომპანიას და ვეხმარებოდით ქსელებთან ურთიერთობაში. ბევრი მათგანი დღეს ქსელებშია შესული და ვამაყობ. ჩემი პარტნიორები დღესაც აგრძელებენ პროექტს.
ალბათ ამ მიმართულებას აუცილებლად მივუბრუნდები, სახელმწიფო სამსახურში მთელი ცხოვრება არ ვიქნები. მრავალ გამოფენაზე დავდიოდით, სადაც საინტერესო ხალხი გავიცანი. მწარმოებლები – ქართველები, ვინც უცხოეთში მუშაობენ. საკმაოდ კარგი კონტაქტები შევიძინე.
2014 წლიდან შავი ზღვის უნივერსიტეტში მიმიწვიეს . 2015 წელს უკვე პირველად მივიღე შემოთავაზება სახელმწიფო სამსახურიდან.
– ვინ შემოგთავაზათ?
– ბატონმა დავით ნარმანიამ. სტუდენტობის პერიოდიდან მასთან ძალიან კარგი ურთიერთობა მაქვს და დიდ პატივს ვცემ, როგორც პროფესიონალს, პატიოსანს, საქმის ერთგულს და ადამიანების გვერდში მდგომს. სიმართლე გითხრათ, არც ველოდი, დიდ პასუხისმგებლობას ვგრძნობდი. თუმცა, შემოთავაზებას მაინც დავთანხმდი. ბატონი დავითი მუშაობაში მხარდაჭერას დამპირდა. ჩამაბარეს ტრანსპორტის, ეკოლოგიის, სპორტის, ახალგაზრდობისა და განათლების მიმართულებები. ეს პერიოდულად იცვლებოდა და ამ დროისთვის ტრანსპორტის და ეკონომიკური განვითარების მიმართულებებს ვკურირებ.
– სახელმწიფო სამსახურში მუშაობა ისედაც გინდოდათ თუ რადგან შემოგთავაზეს, იმიტომ დათანხმდით?
– როდესაც არის ასეთი შემოთავაზება და თან გრძნობ, რომ შეგიძლია გუნდის მხარდაჭერაში წვლილი შეიტანო – ვფიქრობ, უარი არ უნდა თქვა. კარგად ვგრძნობდი, რომ გარკვეული ჩარჩო იქნებოდა ჩემთვის, მაშინ როცა მიჩვეული ვარ თავისუფალ მოქმედებას, ბიზნესთან აქტიურ ჩართულობას, ნაკლებ ბიუროკრატიას. გამოწვევა მივიღე და ვფიქრობ, რომ საკმაოდ საინტერესო პერიოდია ახლა ჩემს ცხოვრებაში. უდიდესი გამოცდილებაა, ბევრ პროექტზე გვიხდება მუშაობა, მათ შორის დონორებთან ერთად. ვხედავ, რომ ამ პროექტების განხორციელებით რაღაცას ვცვლი და შედეგებიც ჩანს. მაგალითისთვის თბილისის მუნიციპალური პროექტი შემიძლია მოგიყვანოთ, რომელიც ჩვენი ერთ-ერთი საამაყო პროექტია. რამდენიმე დღის წინ 2017 წლის „იბიარდის“ პროექტებს შორის გარემოსდაცვითი და სოციალური ინოვაციების მიმართულებით საუკეთესოდ დასახელდა კიდევაც.
– მანამდე ურთიერთობა თუ გქონდათ ბიძინა ივანიშვილთან, ან მის დაფუძნებულ რომელიმე ორგანიზაციებთან? გადამწყვეტი რა იყო იმისთვის, რომ დავით ნარმანიას თქვენთვის დედაქალაქის მერის მოადგილეობა შემოეთავაზებინა?
– ვიცნობ ბატონ ბიძინა ივანიშვილს. დიდ პატივს ვცემ მას იქიდან გამომდინარე, თუ რა დამსახურება აქვს ქვეყნის წინაშე, რა პროექტები განუხორციელებია და ახლაც ახორციელებს. მე ვიყავი ფინანსთა სამინისტროს ექსპერტთა საბჭოს წევრი ნოდარ ხადურის მოწვევით, ბატონ ნოდარს შეკრებილი ჰყავდა ეკონომიკის სფეროში მოქმედი სპეციალისტები. მათ შორის ვიყავი მეც. ამ საბჭოს ფორმატში რამდენჯერმე შევხვდით ბიძინა ივანიშვილს, სადაც მიმდინარე ეკონომიკურ საკითხებზე გვქონდა მსჯელობა. მომეცა საშუალება, რომ ბიძინა ივანიშვილს გავცნობოდი. ასევე, ჩემი მეგობრები არიან ორგანიზაცია „2030“-ის წევრები. რაც შეეხება კითხვას, თუ რა იყო გადამწყვეტი თბილისის მერისთვის, როდესაც ეს თანამდებობა შემომთავაზა, – ჩემი აზრით, ალბათ პოზიციების თანხვედრა ძალიან ბევრს საკითხში. დანარჩენი ალბათ სჯობს ბატონ დავითს ჰკითხოთ.
– უკვე საკმაო დრო გავიდა, რაც „ქართული ოცნება“ ხელისუფლებაშია. თქვენი აზრით, რა მნიშვნელოვანი წარმატება ან წარუმატებლობა ჰქონდა წინა ხელისუფლებას, რაც დღევანდელ თბილისის მერიას მემკვიდრეობად ერგო?
– მთავარი, ეს გახლდათ პარტიულ სტრუქტურაზე მორგებული სახელმწიფო უწყება. რა თქმა უნდა, ასევე იყვნენ სპეციალისტებიც, რომლებიც დღესაც მუშაობენ თბილისის მერიის სხვადასხვა უწყებებში. თუმცა, წინა მთავრობის მთავარი ხაზი ძირითადად გადიოდა აქტივზე. კარგი მაგალითია, ვინ იყო დასაქმებული თბილისის განვითარების ფონდში, თბილსერვისში, სატრანსპორტო კომპანიის სამეთვალყურეო საბჭოში – პარლამენტარები, შოუ-ბიზნესის წარმომადგენლები... ადამიანები, რომელებიც პრაქტიკულად არაფერს ქმნიდნენ და სანაცვლოდ სოლიდურ ხელფასებს იღებდნენ.
მიუხედავად 2004 წლიდან დაწყებული კარგი სტარტისა, რომელსაც გარკვეული რეფორმები და წინსვლის პირობები მოჰყვა 2008 წლამდე, დაივიწყეს, რომ მთავარი ღირებულება იყო ადამიანი. იმის მიუხედავად ეს ადამიანი შენი მხარდამჭერი იქნება თუ ოპონენტი, ყველა აზრს პატივი უნდა სცე. დღეს შეგიძლიათ მარტივად გააკეთოთ ტესტი: მერის ნომერი რომ მისცეთ ქუჩაში გამვლელ 10 ადამიანს და ათივემ დარეკოს, დარწმუნებული ვარ, ბატონი დავით ნარმანია ათივეს უპასუხებს, ეს ნიშნავს რომ მარტივად ხდება პრობლემებზე რეაგირება და რეალურად ვუსმენთ ხალხის მოსაზრებებს, ხისტად და სხვების უფლებების შელახვით არ ვმოქმედებთ. ვფიქრობ, ეს გამოარჩევს ახლანდელს წინა ხელისუფლებისგან. დანარჩენი საკითხები უკვე დეტალებია – ეკონომიკური პოლიტიკა უნდა ყოფილიყო უფრო მემარჯვენე თუ მემარცხენე და ა.შ., ეს დისკუსიის საკითხია, რომელიც დღესაც გრძელდება.
ასევე არ გვაქვს ემოციურად სწრაფი გადაწყვეტილებები. უფრო მეტად ხდება ანალიზი.
– რაც საქმის შესრულების გაჭიანურებასაც იწვევს...
– იწვევს გაჭიანურებას, მაგრამ მაინც ჯობია გადაწყვეტილება უფრო ფუნდამენტურ პრინციპებზე იყოს მიღებული, ვიდრე ნაჩქარევად და მერე შექმნას პრობლემა.
– რაც შეეხება კარგს – რა მიიღო მემკვიდრეობით მერიის დღევანდელმა ხელისუფლებამ?
– ის, რომ ქვედა დონეებზე კორუფცია პრაქტიკულად ნულის ტოლი იყო, ქვეყნის ბრენდირება და ცნობადობა გაიზარდა...
– თბილისის მერიაზე გეკითხებით.
– მერიის სამსახურებზე რომ გითხრათ, პრაქტიკულად ყველაფრის გადალაგებამ მოგვიწია. მაგალითად, ინფრასტრუქტურული პროექტები: ვაკე-საბურთალოს ახალი გზა რა თქმა უნდა კარგია, მაგრამ ხარვეზებით არის შესრულებული. გმირთა მოედნის ესტაკადა კარგია, მაგრამ ისიც შეიძლებოდა უკეთესად გაკეთებულიყო...
– რამდენად დამაკმაყოფილებელად მიგაჩნიათ მე¬რიის სამსახურების დღევანდელი მუშაობა?
– რა თქმა უნდა, სურვილია უფრო მეტის და შესაძლოა მოლოდინებიც მეტია. თუმცა, შემიძლია ბევრი პროექტი ჩამოგითვალოთ, რომელიც 2014 წლიდან გაკეთდა. მაგალითად, პროექტი „ახალი თბილისი“, ახალი ავტობუსები, მეტროს რეაბილიტაცია, ახალი საბავშვო ბაღები, სკვერები და მწვანე ზოლები, ახალი სოციალური პროგრამები. შარშან და შარშანწინ დაახლოებით 1,5 მლნ მ2 გზის ასფალტის საფარი განვაახლეთ. რეაბილიტაცია გაუკეთდა ისეთ გზებს, რომელიც წლების მანძილზე მოუწესრიგებელი იყო. გაკეთდა სამება-მახათის, კრწანისი-შინდისის გზები, მოეწყო სატრანსპორტო კვანძი გმირთა მოედანზე და მსგავსი ადგილების შესწავლა გრძელდება, პუშკინის ქუჩაზე ესტაკადა გავაკეთეთ...
– რომელმაც ერთგვარი ტურისტულად მიმზიდველი სიძველეები დამარხა.
– არ დაიმარხა, ქვემოთ არის შესაძლებლობა, რომ დათვალიერება მოხდეს. ამ ესტაკადამ მნიშვნელოვნად განტვირთა სოლოლაკის ქუჩები. ზოგადად, იდეალური იქნება, თუ სოლოლაკის ქუჩები – მაჩაბელი, ასათიანი და ა.შ. ავტომობილებისგან თავისუფალი ზონა იქნება. ისტორიული მემკვიდრეობაა და რეაბილიტაცია სჭირდება. ტურისტებიც აქაურობით აღფრთოვანებული რჩებიან.
ასევე კარგი პროექტია აღმაშენებლის გამზირის რეაბილიტაცია. ორმოცზე მეტი სახლი ფუნდამენტურად განახლდა. დღეს კი ერთ-ერთი ყველაზე აქტიური ადგილია თბილისში.
მალე გამოვიტანთ მიწისქვეშა პარკინგების პროექტს, რაც პირველი პრეცედენტი იქნება თბილისში. მართალია, კერძოს მიერ მოწყობილი მსგავსი სტრუქტურები არსებობს, მაგრამ ასეთი მასშტაბური პროექტი პირველია.
– წყნეთი-ბეთანიის გზას აკეთებთ?
– ინფრასტრუქტურის სამინისტროს აქვს ტენდერი გამოცხადებული. მერიას არ ეხება, თუმცა, ჩვენი სპეციალისტები ჩართული არიან.
– უკვე 2 წელი გავიდა, რაც გზა გაფუჭდა და მოძრაობა შეწყვეტილია.
– დრო გავიდა. თუმცა, აქამდე ქანების შესწავლა მიმდინარეობდა, რომ ისე არ გამოსულიყო, გზა გაკეთებულიყო და ჩამონგრევის საფრთხე დარჩენილიყო...
– ქალაქში ახალი კორპუსების მშენებლობას შევეხოთ. ისეთ ადგილებშია ზოგი ახალი შენობა, სადაც ერთი შეხედვითაც ჩანს, რომ საკმარისი სივრცე არ არსებობს. სხვა თუ არაფერი, კორპუსები ლამის ერთმანეთზეა მიდგმული. გამორიცხავთ მშენებლობის ნებართვის გამცემ სამსახურებში კორუფციას, ან სულაც არაკომპეტენტურობას?
– ნებისმიერ კორუფციულ თემას ამ ნაწილში გამოვრიცხავ. თუ რაიმე მსგავსი ხდება შესაბამისი ორგანოები რეაგირებას ახდენენ და ჩვენი მიდგომაც საკმაოდ მკაცრია.
– არაკომპეტენტურობას?
– შეიძლება არის ხოლმე საკამათო გადაწყვეტილებები, თუმცა, ეს არ ნიშნავს რომ არაკომპეტენტურია. კარგად მესმის, რომ საზოგადოება აქტიურია ნებისმიერ თემაზე, რომელიც შეიძლება ეხებოდეს მის საცხოვრებელ გარემოს თუ რაიმე სიახლეს, აქვს თავისი დამოკიდებულება. გვახსოვს პერიოდი, როცა თაბუკაშვილის ქუჩაზე იმხელა სახლი ისე დაანგრიეს, რომ კაციშვილს ხმა არ ამოაღებინეს...
– და, პოლიტიკურად ცუდად შემოუბრუნდა კიდეც წინა ხელისუფლებას, თუნდაც, თაბუკაშვილზე სახლის დანგრევის ამბავი.
– იმას ვამბობ, რომ ადრე არავის არაფერს ეკითხებოდნენ. დღეს საზოგადოებრივი მონიტორინგი მაღალ ხარისხშია. ეს კარგია, ჩვენც მომართული ვართ, რომ რაიმე ფატალური შეცდომა არ დავუშვათ და მაქსიმალურად, ყველას აზრს ვითვალისწინებთ. გამოვრიცხავ რაიმე ტიპის უხეშ შეცდომებს. უბრალოდ, ხშირ შემთხვევაში შეიძლება სადისკუსიო გადაწყვეტილებებია მიღებული.
– კორპუსი რომ დგას და გვერდით, 2 მეტრში ახალს მიუშენებენ – აქ შეცდომაც გამორიცხულია და კორუფციაც?
– ასეთი შემთხვევები სადღაც შეიძლება არის, თუმცა, არა აქვს მასობრივი სახე. თბილისში შენობები იყოფა სამ ძირითად ნაწილად: საბჭოთა პერიოდამდე აშენებული – ძველი თბილისი, რომელსაც აქვს თავისი იერსახე; კომუნისტების პერიოდში აშენებული – ძირითადად ახალი გაშენებული უბნები, იგივე გლდანი, ვარკეთილი, ნუცუბიძე და ა.შ., და 1990-იანი წლებიდან დაწყებული სტიქიური მშენებლობები. კარგი მაგალითია აკადემქალაქი, თუ როგორი არ უნდა იყოს განაშენიანება კონკრეტულ ტერიტორიაზე.
სამწუხაროდ, ასევე ბევრი ძველი ნებართვაა გაცემული, მათ შორის სტადიონებზე და სკვერებში. ჩვენ არ ვუყურებთ ამ საკითხს ისე, რომ ვინმეს საკუთრების უფლება შევლახოთ. ვცდილობთ კომპრომისების გზით, მოსახლეობის და დეველოპერის ინტერესის მაქსიმალური შეთანხმება მოხდეს. თუმცა, სამწუხაროდ, ბევრი შემთხვევაა, როდესაც ახალ კორპუსს არ აქვს პარკინგი, არ არის ბორდიური, შეზღუდულია გზის სავალი ნაწილი და ა.შ.
– ასეთ შემთხვევებს მერია შეისწავლის?
– იმედი გაქვს, მალე გვექნება მიწათსარგებლობის გენერალური გეგმა, რომელიც ამ ქაოტურ განაშენიანებას წერტილს დაუსვამს. ვიმეორებ, შეიძლება იყოს ბევრი საკამათო გადაწყვეტილება და დამოკიდებულებაც საზოგადოების მხრიდან, ზოგი შეიძლება გაზვიადებული, შეიძლება სამართლიანიც, მაგრამ, მაინც გამოვრიცხავ კორუფციას ან არაკომპეტენტურობას ჩვენს სამსახურში.
– თუკი გაირკვა, რომ ნამდვილად დარღვეულია სტანდარტები, შენობები გვერდიგვერდ არ უნდა იყოს, შეიძლება მერიამ ჩამორთმევის ან დემონტაჟის გადაწყვეტილება მიიღოს?
– ჩამორთმევა-დანგრევა ძალიან რთული თემებია. ეხება კონკრეტულ ადამიანებს, ვინც იქ ცხოვრობს. გამოსწორების გზების მოძიება შეიძლება.
– მაგალითად გეტყვით, ორიოდე დღის წინ ბათუმში ვნახე ქალაქის ერთ-ერთ სავიზიტო ბარათად ქცეული სასტუმრო „შერატონის“ გვერდით, რამდენიმე მეტრში მშენებარე ისეთი შენობის ჩონჩხი, რომელიც „შერატონსაც“ ფარავს და პირადად მე სიმახინჯის შთაბეჭდილება დამიტოვა. მსგავსი მშენებლობები თბილისშიც არის და მაგათაც ხელშეუხებლობის გარანტია ექნებათ?
– ეს კონკრეტული ქეისია, რომელსაც კონკრეტული შესწავლა სჭირდება. სავარაუდოდ, თბილისშიც იქნება მსგავსი შემთხვევები, თუმცა, გამოსწორების გზების პოვნა შესაძლებელია. მაგრამ, არა ისეთი უხეში ფორმებით, რომელიც ჩამორთმევას და დანგრევას გულისხმობს. ჩვენ ის მოცემულობა უნდა მივიღოთ, რაც გვაქვს და მოვიფიქროთ როგორ გაკეთილშობილდეს არსებული გარემო.
თუკი არის კორუფციის ან სამართალდარღვევის შემთხვევები, მათზე სამართალდამცავი უწყებები მუშაობენ. ყოფილა შემთხვევა, როცა ვინმე გამოუვლენიათ და მუშაობა გაგრძელდება კიდევაც.
– თბილისში „ხრუშოვკების“ აღების პროექტზე ლაპარაკობდა საკრებულოს თავმჯდომარე ირაკლი შიხიაშვილი, 2013 წელს. ამ მხრივ რა სიტუაციაა?
– საკმაოდ მასშტაბური საკითხი იყო და ვფიქრობ ცოტა ბუტაფორიულიც. ინვესტორის შესახებაც ძალიან მწირი ინფორმაცია იყო. ადრე თუ გვიან, პროცესი უნდა დაიწყოს. იგივე, ვარკეთილში, ვაჟა-ფშაველაზე და სხვაგანაც „ხრუშოვკები“ ავარიულ მდგომარეობაშია. ახლა გვაქვს საპილოტე პროექტი. მაისიდან ვაპირებთ და ვიწყებთ ვარკეთილით. მოვიძიეთ 3 ჰექტარი მუნიციპალური ტერიტორია, სადაც გვინდა გავაკეთოთ განაშენიანების ლოკალური გეგმა. კონკურსით შერჩეულ ინვესტორს გადავცემთ მიწას იმ პირობით, რომ ამ ტერიტორიის ადეკვატური ღირებულების საბინაო ფონდი გადასცეს „ხრუშოვკებში“ და ავარიულ ბინებში მაცხოვრებლებს.
ვფიქრობ, ივნისში პროექტი მზად გვექნება ინვესტორებისთვის და ეს იქნება ძალიან კარგი პრეცედენტი.
– მერია ფულს იხდის?
– არა, მერია შედის საკუთარი მუნიციპალური მიწის აქტივით. მიწის საბაზრო ღირებულების ადეკვატურ საბინაო ფონდს გადასცემს იმ ადამიანებს, ვინც ცხოვრობენ „ხრუშოვკებში“ ან გასახლებულები არიან ავარიული ბინებიდან. გამოთავისუფლებულ ტერიტორიაზე მსგავსი ტიპის პროექტებით ვეცდებით, რომ პროცესი განვავითაროთ. პირველი პროექტის წარმატებაზე ბევრი რამეა დამოკიდებული. ეს არის ეკონომიკურად დასაბუთებული, ინვესტორებთან გავლილი და არა ბუტაფორიული, ბუნ¬დოვანი პროექტი.
– წინა ხელისუფლების დროს დაწყებული და შემდეგ შეჩერებული პროექტები: შემოვლითი რკინიგზა და ხიდი ვეფხი და მოყმის ძეგლთან. დღევანდელმა ხელისუფლებამ ხან დაიწუნა, ხან ისევ მოიწონა ძველი პროექტები. თუ აპირებთ განხორციელებას?
– შემოვლითი რკინიგზის პროექტი გრძელდება, ოღონდ შეცვლილი ფორმით. მშენებლობა ძველი გეგმით რომ გაგრძელდეს დიდ თანხებთან არის დაკავშირებული. დაახლოებით სამჯერ მეტია საჭირო, რაც დღემდეა დახარჯული. ძველი გეგმა რომ არ არის ყველაზე საუკეთესო და ეფექტური, დაადასტურა საკონსულტაციო ავსტრიულმა კომპანიამ, რომელმაც შეისწავლა პროექტი. ბევრი ტექნიკური და ფინანსური ხარვეზი გამოვლინდა. ამიტომ მოხდა პროექტის გადაწყობა.
– ხარვეზი გემოვნების კუთხით თუ ტექნიკური თვალსაზრისით?
– ტექნიკური, ტექნოლოგიური, ეკოლოგიური და ეკონომიკური. არის
ქანობების, თბილისის ზღვასთან სიახლოვის და ბევრი მსგავსი პრობლემა. ასევე, ფინანსურ ნაწილში ბევრი ხარჯი, რომელიც ამ პროექტის დასასრულებლად უნდა დახარჯულიყო, არ იქნებოდა ეფექტიანი ტვირთის გადაზიდვების და შემდეგ შემოსავლის მიღების თვალსაზრისით. შემოვლითი რკინიგზის პროექტი აუცილებლად განხორციელდება. მერიის პოზიციაა, რომ ცენტრში რკინიგზა არ უნდა იყოს და გამოთავისუფლებული ტერიტორია უნდა იყოს გამოყენებული სარეკრეაციო ზონებისთვის, ახალი სატრანსპორტო დერეფნისთვის და სხვადასხვა ტიპის ურბანული განვითარებისთვის.
– სავარაუდოდ, როდის დასრულდება, ან დონორი ვინ იქნება, იცით?
– ველოდებით „საქართველოს რკინიგზის“ გადაწყვეტილებას, რომელსაც ორი ალტერნატიული სცენარი აქვს და ტექნიკურ-ეკონომიკური ნაწილის შესწავლა მიმდინარეობს. საბოლოოდ რომ გადაწყვეტენ, ჩვენ გვეცოდინება, ამ ორი ვარიანტიდან რომლით გაგრძელდება პროექტი. შესაბამისად დავიწყებთ გამოთავისუფლებული ტერიტორიის განვითარების გეგმაზე მუშაობას. მანდ შედის სატრანსპორტო სისტემის განვითარების ნაწილიც. მათ შორის სპეციალური სატრანსპორტო დერეფანი, რომელშიც შეიძლება იყოს, პირობითად, ტრამვაი, სპეციალური საავტობუსე ხაზი თუ სპეციალური ბანი. დერეფანი განტვირთავს ორივე სანაპიროს. ამიტომ, პროექტი გრძელდება, უბრალოდ, მთლიანად მოხდა ტრანსფორმირება, რომ მინიმალური დანახარჯებით უკეთესი შედეგი მივიღოთ.
– თუმცა, დრო დაიკარგა.
– იმდენად მასშტაბური პროექტია, რომ ჯობია კვლევებს ახლა დასჭირდეს დრო, ვიდრე მერე იყოს არასწორი გადაწყვეტილებების შედეგები ქალაქისთვის.
– რაც შეეხება ვეფხი და მოყმის ძეგლთან ხიდის გაკეთებას?
– ეგ საკითხიც აქტუალურია. მანდაც მოხდა პროექტის კორექტირება. პირველი ვერსია იყო ძალიან ძვირადღირებული. მხოლოდ ხიდის მშენებლობას არ მოიცავდა, სხვადასხვა ელემენტებისგან შედგებოდა. ახლა მიმდინარეობს დიზაინის ცვლილება. დონორებთან ყოველთვის აქტიურად გვაქვს ეგ საკითხი. თბილისს სჭირდება დამატებით რამდენიმე ხიდი და მათ შორის ერთი ვეფხი და მოყმეს ძეგლთან ასაშენებელი ხიდია.
სხვათა შორის, ხიდის მშენებლობამდე ვაშლიჯვრიდან ვეფხი და მოყმეს ძეგლამდე ჩამოსასვლელი გზის მშენებლობას ვგეგმავთ, რომელიც შეიძლება ხიდის ერთიანი კომპლექსის ნაწილი გახდეს.
– დროზე ან დონორებზე შეგიძლიათ რაიმე კონკრეტულად გვითხრათ?
– როცა პროექტის ძირითადი კონცეფცია მზად იქნება, მერე გვექნება კომუნიკაცია დონორებთან. თავის დროზე მოლაპარაკებები იყო აზიის განვითარების ბანკთან.
– დედაქალაქში პარკინგის თემას რომ დავუბრუნდეთ: „სითი პარკთან“ ქალაქის ხელმძღვანელობის დამოკიდებულება როგორ გრძელდება? მესმის, რომ „სითი პარკს“ ბევრი ლანძღავს, მაგრამ პარკინგის მოსაწესრიგებლად ალბათ ვინმე საჭიროა.
– პარკინგის მართვა რომ საჭიროა, ორი აზრი არ არსებობს. „სითი პარკთან“ გაფორმებულ კონტრაქტზე პირადად გეტყვით, რომ ეს არის მაგალითი, როგორი არ უნდა იყოს კონტრაქტი სახელმწიფო სტრუქტურასა და კერძო კომპანის შორის. კერძო კომპანიას ყველაფრის უფლება აქვს და არაფრის უფლება – სახელმწიფოს. თუმცა, დღევანდელ სიტუაციაში „სითი პარკი“ იქნება თუ სხვა კომპანია – პრობლემა პრობლემად დარჩება. თბილისში ყოველდღიურად დაახლოებით 500 000 ავტომობილია, საპარკინგე ადგილი კი დაახლოებით 10%-ს ჰყოფნის.
– „სითი პარკის“ კონტრაქტი რომელ წლამდეა?
– 2024 წლამდე. რა თქმა უნდა, შეიძლება კონტრაქტის ნაადრევი გაწყვეტაც, რასაც გარკვეული პროცედურები სჭირდება და საჯარიმო სანქციებსაც მოიცავს. მაგრამ, რომც შევწყვიტოთ, პარკინგის პრობლემა ვერ გადაწყდება. რამდენიმე დღის წინ მივიღე დოკუმენტის სამუშაო ვერსია. ჩვენთან მუშაობენ აზიის განვითარების ბანკის კონსულტანტები. მათ წარმოადგინეს დოკუმენტი, რომელიც თბილისის ზონირებას ეფუძნება და ამ პრინციპით უნდა განისაზღვროს პარკინგის ტარიფები, ასევე ითვალისწინებს საათობრივი ტარიფების შემოღებას სხვადასხვა უბნებში.
– პარკირების საათობრივი ტარიფი თავიდან „სითი პარკმაც“ შემოიღო, რის გამოც ხალხმა მაშინ ლამის დედაქალაქის ხელისუფლების დაამხო.
– კი, თავიდან იყო საათობრივი ტარიფები, მერე გაუქმდა. თუმცა, დღეს ეს არის გამოსავალი, რომ პარკირება თბილისში იყოს უფრო მოსახერხებელი. მთელ მსოფლიოში, დედაქალაქებს შორის, ალბათ, ერთი საათი პარკირების ფასი თბილისში ყველაზე იაფია, რადგან უნივერსალური ტარიფი მოქმედებს. პირველ ეტაპზე, თუნდაც ცენტრში, გვინდა ასეთი პრეცედენტი შეიქმნას. მძღოლს თუ მართლა არ სჭირდება პარკირება გარკვეული დროით, ტყუილად რომ არ დაიკავოს ადგილი, რომელიც სხვისთვის შეიძლება ძალიან მნიშვნელოვანია.
– თქვენ ტრანსპორტის სფეროს ხელმძღვანელობთ. რას აკეთებს მერია ამ მიმართულებით?
– ერთ-ერთი სიახლეა, რომ აზიის განვითარების ბანკმა საკმაოდ კარგი დოკუმენტი – ურბანული მობილობის სტრატეგია მოგვიმზადა, რომელიც 2030 წლამდე ტრანსპორტის განვითარების ძირითად საკითხებს მოიცავს. ჩვენ შევიმუშავეთ ხუთმიმართულებიანი გეგმა, რომელიც მოიცავს ინფრასტრუქტურას, საზოგადოებრივი ტრანსპორტის განვითარებას, რეგულაციებს, ტექნოლოგიებს და საინფორმაციო კამპანიებს.
საზოგადოებრივი ტრანსპორტის მიმართულებით ახლა ავტობუსების პარკის განახლება დავიწყეთ და პირველი 143 ავტობუსი უკვე თბილისშია. „იბიარდთან“ ერთად საკმაოდ შედეგიანად ვითანამშრომლეთ და ხარისხიანი ავტობუსები მივიღეთ. გვინდა პროცესი გავაგრძელოთ. მეტროს ვაგონების მოდერნიზაცია მიმდინარეობს. წელს კიდევ ერთი ახალი სადგური შედის ექსპლუატაციაში. გვინდა, მთლიანად მეტროს სადგურების მოდერნიზაციაც გავაკეთოთ.
გავხსენით კუს ტბის საბაგირო, მიმდინარეობს რუსთაველი-მთაწმინდის საბაგირო ხაზის მშენებლობა. მომავალში ვაპირებთ სამგორი-ვაზისუბანის საბაგირო ხაზის დაპროექტებას, რომელსაც სუფთად სატრანსპორტო დანიშნულება ექნება. აქამდე არსებულ ხაზებს უფრო ტურისტული ფუნქცია აქვს. მოემსახურება დაახლოებით 40 000 ადამიანს, ვინც ამ არეალში ცხოვრობს.
დიდ დიღომში 6 ჰექტარ ტერიტორიაზე ავტობუსების ბაზას ვაშენებთ, რომელიც 380 ავტობუსზეა გათვლილი. მანდ იქნება ავტობუსების სერვისი, სამრეცხაო, გაზგასამართი, ბენზინგასამართი, ადმინისტრაციული ნაწილი და ა.შ.
– რა მდგომარეობაშია „პანორამა თბილისი“, რომელიც ბიძინა ივანიშვილის სახელთან არის დაკავშირებული და მშენებლობამ საკმაო აზრთა სხვადასხვაობა გამოიწვია?
– ამ პროექტს შემიძლია თამამად ვუწოდო საუკუნის პროექტი თბილისში. ამ მასშტაბის და ამ ხარისხის სასტუმროების ქსელის, საკონფერენციო დარბაზების ინფრასტრუქტურის მოწყობა ნებისმიერი ქვეყნის დედაქალაქისთვის იქნებოდა სასურველი. ძირითადად ოპონირება პოლიტიკური ნიშნით იყო გამოწვეული და არა პროექტის მოწონება-არმოწონებით. თბილისის მერიის პოზიცია ცალსახაა. დედაქალაქს სჭირდება ეს პროექტი. გავა წლები და თბილისი იამაყებს, ისევე როგორც სხვადასხვა დროს განხორციელებული კერძო პროექტებით ამაყობს. გვაქვს შენობები, რომელიც თავის დროზე განხილვების საგანი იყო, დღეს კი თბილისის სახეა.
– როდის მთავრდება?
– უახლოეს 2 წელიწადში მთლიანად უნდა დასრულდეს.
– ზოგადად, რამდენად დამოუკიდებელია გადაწყვეტილების მიღებისას თბილისის მერია და რა დონის საკითხების შეთანხმება მიდის პოლიტიკურ გუნდთან, ან გუნდის ლიდერთან – ბიძინა ივანიშვილთან?
– ყველა გადაწყვეტილება, რომელიც შედის თვითმმართველობის კომპეტენციაში, მიიღება თვითმმართველის დონეზე – მერის, მერის მოადგილეების, გამგებლების, შესაბამისი სამსახურების ჩათვლით. არის საკითხები, რომლებიც ბევრად უფრო პოლიტიკურად ფართო, ვიდრე ერთი კონკრეტული მუნიციპალიტეტის გადაწყვეტილება. ბუნებრივია, ასეთ დროს მერიის ტოპ-მენეჯმენტი ურთიერთობს პარტიის პოლიტსაბჭოსთან და ხდება აღნიშნული საკითხების შეთანხმება. იგივე დამოკიდებულებაა ცენტრალურ მთავრობასთან. რაც შეიძლება თვითმმართველის დონეზე არსებული კანონმდებლობის და კომპეტენციის ფარგლებში გადაწყდეს, იმ საკითხს თბილისის მერი დედაქალაქის მთავრობასთან ერთად წყვეტს.
– რაც შეეხება ბიძინა ივანიშვილთან კონკრეტულ პროექტებზე კონსულტაციას?
– ასეთი პირდაპირი შეხება არ ხდება. თუ საკითხი პოლიტიკურია, ის განიხილება პარტიის პოლიტსაბჭოზე. თუ საკითხი ბიზნეს-პროექტებს ეხება, პროექტის განხილვა ხდება შესაბამისი სამსახურების მიერ მის განმახორციელებელ კომპანიასთან.
– თბილისში გახშირებულია ავარიები. ახლახან, „ელიავას ბაზრობასთან“ ახალგაზრდა ქალს დაარტყა მანქანამ და მოკლა. რას აკეთებს მერია, რომ მსგავსი შემთხვევები არ მოხდეს?
– თბილისში და ზოგადად, საქართველოში ავტომობილების რიცხვის ზრდასთან ერთად გახშირებულია ავარიები... თბილისში თავმოყრილია საქართველოში რეგისტრირებული ავტომობილების 40%-ზე მეტი და ცხოვრობს საქართველოს მოქალაქეების 1/3-ზე მეტი. ბუნებრივია, უმეტესი შემთხვევა თბილისში ხდება. თბილისის მერია აქტიურად არის ჩართული საგზაო უსაფრთხოების კამპანიაში და სამოქმედო გეგმის შემუშავებაში. ამ ნაწილში აქტიურად ვთანამშრომლობთ არასამთავრობო სექტორთანაც და ვფიქრობ ერთობლივი ძალისხმევით ამ პრობლემას მოვუვლით.
– სხვათა შორის, თქვეს, რომ ბაზრობის იმ მონაკვეთზე შუქნიშნის არარსებობა უწყობს ხელს მსგავს შემთხვევებს.
– არის შემთხვევები, როდესაც ავარია მძღოლის დაუდევრობით, უმეტესად, სიჩქარის გადაჭარბების გამო ხდება. არის შემთხვევები, როდესაც ქვეითი ისეთ ადგილას გადაჭრის ქუჩას, სადაც დაუშვებელია. ჩვენ შსს-სთან ერთად ვსწავლობთ ისეთ „შავ წერტილებს“, სადაც ავარიები ხშირია. შემდეგ ტარდება კვლევა, რა ჯობია გაკეთდეს ასეთ ადგილზე უსაფრთხოების გასაზრდელად: შუქნიშანი, უსაფრთხოების კუნძული, ჯებირები თუ სხვა რამე.
მაგალითად, გმირთა მოედანზე რაც უსაფრთხოების კუნძულები მოეწყო, მას შემდეგ მანდ ავარია აღარ მომხდარა. იგივეა თამარ მეფის ხიდთან.
– მომრავლდა ადგილები, სადაც გზის საფარი გაუარესებულია და ზოგან ძალიანაც.
– ზამთრის პერიოდში გზის საფარი ყოველთვის ზიანდება. თოვლი, ყინვები, გზებზე დაყრილი ტექნიკური მარილი ასფალტს აფუჭებს. გზის რეაბილიტაცია გაზაფხულიდან აქტიურად იწყება როგორც თბილისის კეთილმოწყობის სამსახურის მიერ, ასევე გამგეობების დონეზე. ძირითადი ქუჩების რემონტი ზაფხულისკენ გადაინაცვლებს. პეკინის ქუჩის გაკეთება გვაქვს ზაფხულში დაგეგმილი. ზაფხულში უფრო განტვირთულია ძირითადი მაგისტრალები. რაც შეეხება შიდა ქუჩებს, ყველას ერთბაშად სამწუხაროდ ფინანსური რესურსის სიმწირის გამო ვერ მოვიცავთ. ბევრი ქუჩაა გასაკეთებელი, განსაკუთრებით შემოერთებულ რაიონებში. თუმცა, წელს 1,5 მლნ მ2 გზის დაგება გვაქვს გეგმაში.
– ტრამვაი თბილისში – თუ აქვს განხორციელების შანსი წლების წინანდელ იდეას?
– ურბანული მობილობის სტრატეგიაში გვიწერია, რომ თბილისში ტრამვაი იქნება. ამჯერად არის ორი ვარიანტი: უნივერსიტეტის მაღლივი კორპუსი – ორთაჭალის მიმართულებით, რომელიც წლების წინ ფრანგულმა „სისტრამ“ გააკეთა, და მეორე მარშრუტის პროექტი, დიდი დიღომი – ორთაჭალა, რომელიც სულ ახლახანს დაასრულა მოტ მაკდონალდსმა, „ეიდიბის“ მხარდაჭერით. როდესაც რკინიგზის გადატანა მოხდება, იქაც შესაძლებელია ტრამვაის ქსელის განვითარება.
ტრამვაის საკმაოდ დიდი ფინანსური რესურსი სჭირდება. 1 კილომეტრი ინფრასტრუქტურის მოწყობა თავისი ვაგონიანად, 10 მილიონ ევროზე მეტი ჯდება. ახლა, როდესაც ავტობუსების პარკი გამოსაცვლელია და მეტროს მოდერნიზაციაა გასაკეთებელი, ჯერ ტრამვაის ხაზის მშენებლობა შეუძლებელია. თუმცა, სამომავლოდ ტრამვაი თბილისში ალბათ იქნება.
– 2017 წლის ბიუჯეტის მიხედვით თბილისის მერია 5649 თანამშრომელს აერთიანებს. ხშირად მიანიშნებენ ხოლმე, რომ სახელმწიფო სტრუქტურებში შტატები „გაბერილია“. თქვენი აზრით, თანამშრომელთა შემცირება შეუძლებელია?
– იმ ფუნქციებით, რაც დღეს მერიას აკისრია, თანამშრომელთა შემცირება შეუძლებელია. თბილისის მერიის ადმინისტრაციაში დაახლოებით 5-ჯერ ნაკლები ადამიანია. თქვენს მიერ დასახელებულ ციფრში შედიან იმ (ა)იპ-ების და სსიპ-ების თანამშრომლები, რომლებიც სხვადასხვა ფუნქციებით მერიის ქოლგის ქვეშ არიან. თუ ეს ორგანიზაციები მერიის დაქვემდებარებაში აღარ იქნება, მაშინ შესაძლებელია შემცირება. ამ ეტაპზე კი რამე რადიკალური ცვლილება ალბათ შეუძლებელია.
– თქვენი მომავლის გეგმები როგორია – სახელმწიფო სამსახურში დიდხანს აპირებთ ყოფნას?
– ადრე თუ გვიან ჩემი თავი მაინც ბიზნესში წარმომიდგენია. თუმცა, ამ ეტაპზე ვაგრძელებ მუშაობას სახელმწიფო სამსახურში, რადგან ვგრძნობ პასუხისმგებლობას იმ საქმეების მიმათ, რაც მაბარია. საკმაოდ კარგი და საინტერესო გამოცდილებაა ჩემთვის.
– როგორ ფიქრობთ, მერის მოადგილე პოლიტიკური თანამდებობაა, თუ ხელისუფლების შეცვლის შემთხვევაში, ადგილის შენარჩუნების იმედი გაქვთ?
– მერიც, მერის მოადგილეებიც და გამგებლებიც მაინც პოლიტიკური პოზიციაა. თუმცა, ჩვენ შეხება გვაქვს ჩვეულებრივ სამეურნეო თემებთან და აქტიურად ვართ ჩართული პროცესებში.
– თქვენს ბიოგრაფიულ დეტალებში მითითებულია, რომ დაოჯახებული არ ხართ.
– ჯერჯერობით დასაოჯახებელი ვარ. ალბათ იმის გამო ვერ მოვიცალე, რომ სულ საქმეებში ვარ ჩართული და გამოდის, საქმეს უფრო მეტ დროს ვუთმობ, ვიდრე პირად ცხოვრებას. თუმცა, მაინც მგონია, რომ ყველაფერი წინ არის.
– თქვენი გატაცება რა არის?
– ძალიან მიყვარს ფეხბურთი და ყოველთვის აქტიურად ვგულშემატკივრობ.
– ვისი გულშემატკივარი ხართ?
– რა თქმა უნდა, საქართველოს ნაკრების და მინდა წარმატებული იყოს. ასევე ვგულშემატკივრობ იტალიის ნაკრებს და იტალიის „მილანს“ 1994 წლიდან. ახლა მიუხედავად იმისა, რომ „მილანს“ არ უდგას საუკეთესო დრო, ჯიუტად ვაგრძელებ მის გულშემატკივრობას.
სხვა ჰობი – მიყვარს სიახლეები. განსაკუთრებით სხვადასხვა ქვეყნებში ტრადიციების გაცნობა. ძირითადად, როცა მივლინებებში ვარ ხოლმე, მაშინ ვახერხებ.
ესაუბრა თემურ იობაშვილი
