მინი-დოსიე
ჟან-მიშელ შარლი დაიბადა 1958 წლის 24 ოქტომბერს, სოსპელიში, სამხრეთ საფრანგეთში.
განათლება
1963-1977 – საშუალო სკოლა, საფრანგეთი;
1977-1979 – სტრასბურგის მენეჯმენტის სკოლა, სპეციალობა სასტუმროს მენეჯმენტი და სამზარეულო-საცხობის ინჟინერია.
სამუშაო გამოცდილება
1978-1979 სარესტორნე ბიზნესი – გერმანია, ინგლისი;
1981-1986 საცალო ვაჭრობის ქსელები (რითეილი), საფრანგეთი;
1987-დან საფრანგეთის გარეთ, აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებში პურ-ფუნთუშეულის მიმართულებით საქმიანობა. ბიზნესი შემდეგ ქვეყნებში: პოლონეთი, ჩეხეთი, რუსეთი, უკრაინა, საქართველო და ა.შ.
უცხო ენები: ინგლისური, რუსული.
ჰყავს ორი შვილი და სამი შვილიშვილი.
– მოგესალმებით ბატონო ჟან-მიშელ. თუ შეიძლება, გაეცანით ჩვენს მკითხველს და მოკლედ გვიამბეთ თქვენ შესახებ.
– მე მქვია ჟან მიშელ შარლი, დავიბადე 1958 წელს, სამხრეთ საფრანგეთში, სოსპელიში, მონაკოსთან ახლოს. ვიზრდებოდი საფრანგეთში სხვადასხვა ქალაქებში, სკოლაც საფრანგეთში დავამთავრე, უნივერსიტეტი სტრასბურგში, სპეციალობით სასტუმროს მენეჯმენტი.
შემდეგ დავიწყე მუშაობა, თავიდან საფრანგეთში, ვიმუშავე გერმანიაშიც და ინგლისში. 30 წლის წინ კი დავიწყე მოგზაურობა აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებში. პირველად დავიწყე საქმიანობა პოლონეთში. ეს ის დრო იყო, როდესაც ბერლინის კედელი ჯერ კიდევ არსებობდა. პოლონეთში გავაკეთეთ ფრანგული საკონდიტრო – დავიწყეთ პურ-ფუნთუშეულის წარმოება.
მოკლედ, რამდენიმე ქვეყანაში გავხსენი ჩემი ბიზნესი, რაც დაკავშირებულია ჩემს სპეციალობასთან. ჩემი საქმე საკონდიტროების, საცხობების თუ სხვადასხვა ტიპის სამზარეულოების ტექნიკური აღჭურვილობის ინჟინერიაა.
– საქართველოში ჩამოსვლამდე უკვე გქონდათ რამდენიმე პოსტ-სოციალისტურ ქვეყანაში მუშაობის გამოცდილება.
– საქართველოში ჩამოსვლამდე ვიმუშავე პოლონეთში, ბულგარეთში, უკრაინაში, რუსეთში. ვხსნიდით მცირე საკონდიტროებს, ვასრულებდი კონსულტანტის როლს საინჟინრო მოწყობილობების მხრივ ამ ქვეყნებში გახსნილ საცხობებში და სუპერმარკეტებში. მათ ჰყავდათ კომპანიის დამფუძნებლები, უბრალოდ, მე ვუწევდი კონსულტირებას იმ კუთხით, თუ რა სახის ინვენტარი და დანადგარები ესაჭიროებოდათ, ასევე ტექნოლოგიისა და კონცეფციის, წარმოების ხაზის შემუშავებისა და დანერგვის კუთხით.
– დასავლეთ ევროპის განვითარებულ ქვეყნებში რატომ არ გადაწყვიტეთ საქმიანობა და მაგალითად, უკრაინით და რუსეთით რატომ დაინტერესდით?
– რაღაც ახალი მაინტერესებდა. ევროპის განვითარებულ ქვეყნებში უკვე მრავლად იყო ევროპული სამზარეულო და საკონდიტრო, იქ ბაზარზე შესვლა არ იყო საინტერესო. აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებში, მათ შორის პოსტ-საბჭოთა ქვეყნებში მსგავსი საკონდიტროები არ არსებობდა. ამიტომ დავიწყე მაგ ქვეყნებში საქმიანობა.
– პირველი რომელი აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყანა იყო, სადაც ბიზნესი მოსინჯეთ?
– პირველი იყო პოლონეთი, შემდეგ ჩეხეთი, ბულგარეთი, უკრაინა, რუსეთი და ბოლოს საქართველო.
– საქართველოთი დაინტერესება რამ გამოიწვია?
– საქართველოში 12 წლის წინ ჩამოვედი. ერთ-ერთ სუპერმარკეტების ქსელს სურდა ფრანგული საკონდიტროს გაკეთება და სჭირდებოდათ კონსულტაცია ფრანგული ხაზით. მაშინ შევხვდი ევგენი ფიჩხაიას, ჩემს მომავალ ბიზნეს-პარტნიორს, რომელთან ერთადაც ჩავერთე საქმეში.
შემდეგ კი ჩვენ შევქმენით ფრანგული კაფეს კონცეფცია საქართველოსთვის.
2008 წლის დეკემბერში გაიხსნა „ანტრეს“ პირველი საკონდიტროც, უკვე მომზადებული გეგმით, სამზარეულოთი, გემოებით და ასე შემდეგ.
– რა განსხვავება დაგხვდათ საქართველოში, მაგალითად, პოლონეთთან, ბულგარეთთან, რუსეთთან და უკრაინასთან შედარებით?
– თუ რატომ გადავწყვიტე საქართველოში საქმიანობა, ეს პარტნიორის დამსახურებაა. როდესაც საქართველოში ჩამოვედი, ჩემთვის სიურპრიზი იყო – აქ არ დამხვდა კორუფცია, მაფია, ბიზნესი იყო „თეთრი“. გაოცებული დავრჩი განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც პოსტ-საბჭოთა ქვეყნები მოვიარე და იქაური მდგომარეობა ვნახე. საქართველო ჩემთვის ნამდვილად შოკისმომგვრელი სიურპრიზი გამოდგა.
– რუსეთში და უკრაინაში კორუფცია დღემდეა?
– კი, არის. პოლონეთშიც და აღმოსავლეთ ევროპის სხვა ქვეყნებშიც. როდესაც აქ ჩამოვედი, ყველაფერი იყო „თეთრი“. ასევე ბიზნესისთვის რაც მომსახურება იყო საჭირო, ყველაფერი იყო გამჭვირვალე და სუფთა. შოკირებული დავრჩი. 20 წლელიწადი ვმუშაობდი პოსტ-სოციალისტურ ქვეყნებში და ვხედავდი რა მდგომარეობაც იყო იქ.
სხვა მრავალ მიზეზთან ერთად ესეც გახდა გადამწყვეტი, რატომაც დავრჩი ამ ქვეყანაში და პარტნიორთან ერთად დავიწყე საქმიანობა.
– გასაგებია, პოსტ-სოციალისტურ ქვეყნებში ხშირია კორუფციაც და სხვა სირთულეებიც. რაც შეეხება განვითარებულ ევროპულ ქვეყნებს, მაგალითად, საფრანგეთს, იქ რა პრობლემებია ბიზნესისთვის?
– საფრანგეთში შესაძლოა აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნების მსგავსად არ არის კორუფცია, მაგრამ, სამაგიეროდ ძალიან რთული ბიუროკრატიაა. გადასახადებიც მაღალია. ბევრად მძიმე სამუშაოა მაგ თვალსაზრისით. საქართველოში კი გაცილებით მარტივია. თანაც, საქმიანობის თვალსაზრისითაც საქართველო ჩემთვის სიახლე იყო.
აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებშიც მაინც საინტერესო იყო საქმიანობა, რადგან იქაურ ბაზარზე რაღაც ახლის შეტანას ნიშნავდა.
საფრანგეთში საკონდიტროები ყველა ფეხის ნაბიჯზეა და საქართველო ამ მნიშვნელობით გახდა ჩვენთვის საინტერესო – გავაკეთეთ ფრანგული საკონდიტროების ქსელი, როგორიც მანამდე აქ არ ყოფილა.
საქართველოში გადასახადები დაბალია, ბიზნესის კეთება გამარტივებულია. ამიტომ, მიუხედავად იმისა, რომ ბაზარი გაცილებით მცირეა, აქ ჩემთვის მუშაობაც მშვენიერია და ცხოვრებაც.
– თანხა საიდან მოიძიეთ, საკუთარი გქონდათ თუ ქართული ბანკებიდან ისესხეთ?
– საწყისი კაპიტალი პარტნიორებს გვქონდა. პირველი ორი ფილიალი ჩვენი ფულით გავხსენით. შემდგომი განვითარებისთვის კი ბანკისგან ვისესხეთ. ბიზნესის განვითარება შეუძლებელია ფინანსური ინსტიტუტების დახმარების გარეშე.
– ფული ქართული ბანკიდან ისესხეთ?
– კი, ჩვენი პარტნიორია „თიბისი ბანკი“ და მასთან ვთანამშრომლობთ.
– საქართველოში ხშირად ამბობენ, რომ აქ კრედიტი ძალიან ძვირია და ბიზნესის განვითარებისთვის თითქმის შეუძლებელია მაგ ფასად ნასესხები ფულის გამოყენება. თქვენ შემთხვევაში რამდენად მისაღებია აქაური სესხის განაკვეთები?
– საქართველოში საბანკო სესხის პროცენტები მაღალია, ვიდრე ევროპაში, მაგრამ რაც აქ ვართ, თითქმის ყოველწლიურად მცირდება ეს განაკვეთებიც. საწყისი კაპიტალიც იმიტომ გავითვალისწინეთ ჩვენი გვქონოდა, რომ კრედიტის სიძვირეს არ შევეფერხებინეთ.
– „ბიდიეფ საქართველოს“ შესახებაც ვისაუბროთ – საიდან გაჩნდა იდეა ბიზნესის აქ წამოწყების, როგორც ცნობილია, „ბიდიეფი“ უკრაინაში და რუსეთში უკვე წლებია რაც წარმოდგენილია.
– „ბიდიეფის“ ისტორია უფრო ადრე იწყება, ვიდრე „ანტრეს“ საკონდიტროების ქსელია. თავდაპირველად „ბიდიეფი“ იყო რუსეთში და უკრაინაში.
უშუალოდ ჩემი ბიზნესი „ბიდიეფია“, რომელიც არის დამოუკიდებელი მიმართულება და მხოლოდ იმ აღჭურვილობის მიწოდებას და ტექნიკურ მომსახურებას უკავშირდება, რომელიც განკუთვნილია საკონდიტროებისთვის, საცხობებისთვის თუ სამზარეულოებისთვის.
– „ბიდიეფ საქართველოს“ პარტნიორის გარეშე მართავთ – სამეწარმეო რეესტრის მონაცემებში ჩანს, რომ 100%-ის მფლობელი თქვენ ხართ. პარტნიორის გარეშე კომპანიის მართვა რთული არ არის?
– „ბიდიეფში“ პარტნიორის ყოლა საჭირო არც არის. ეს საინჟინრო კომპანიაა და პერსონალი გვყავს ყველა ქვეყანაში, სადაც ვსაქმიანობთ. ვაწვდით აღჭურვილობას და სერვისს სხვადასხვა სასტუმროებს, რესტორნებს, სამზარეულოებს, საცხობებს და ა.შ.
– სულ რამდენ ადამიანს აერთიანებს „ანტრე“ და „ბიდიეფი“?
– დაახლოებით 250 ადამიანია „ანტრეს“ ქსელში დასაქმებული. უკრაინაში „ბიდიეფში“ 20 თანამშრომელი გვყავს, ვინც ტექნიკურ სამუშაოებს ასრულებს; რუსეთში 50 ადამიანია, `ბიდიეფ საქართველოში~ 5 ინჟინერია დასაქმებული.
– „ანტრე“ თბილისის მასშტაბით 15 ფილიალს მოიცავს. პარალელურად ქსელის განვითარება გაგრძელდა აზერბაიჯანშიც, ბაქოში. საიდან წამოვიდა აზერბაიჯანის ბაზარზე შესვლის იდეა?
– ბაქოში საქმიანობა 4 წლის წინ დავიწყეთ. იქ ადგილობრივი პარტნიორი გვყავს, ძალიან სერიოზული ბიზნესმენია. სტაბილური კომპანიაა, კარგი ურთიერთობა გვაქვს. გადავწყვიტეთ აზერბაიჯანში შესვლა და ქსელის განვითარება. მთავარი მიზეზი სწორედ ადგილობრივი პარტნიორის არსებობა გახდა.
– როგორ შეაფასებთ – ბაქოში ქსელის განვითარება წარმატებული გამოდგა?
– რა თქმა უნდა, წარმატებულია. ბაქოში ბაზარი ცარიელი დაგვხვდა. თუმცა, გზად იყო გარკვეული სიძნელეებიც.
– კორუფციას გულისხმობთ?
– ფინანსურ-ადმინისტრაციული კუთხით ადგილობრივი პარტნიორი მუშაობს. ზოგადად, ბევრი სამუშაო გავწიეთ და დღესაც ვაგრძელებთ განვითარებას.
– საქართველოსგან მნიშვნელოვნად განსხვავებულია ბაზარი „ანტრეს“ განვითარებისთვის?
– განვითართებისთვისაც განსხვავებული გარემოა, ასევე მომხმარებლის გემოვნებაც სხვაა. მნიშვნელოვანია, რომ ქართველ მომხმარებელთან შედარებით, ბაქოში ბევრად უყვართ ტკბილეული.
– არ გაგიჭირდათ ბიზნესის დაწყება-განვითარება იმ ქვეყანაში, სადაც როგორც ცნობილია რთულია უცხო ადამიანის შესვლა და საკუთარი ბიზნესის წამოწყება?
– ამ შემთხვევაში როგორც უკვე გითხარით, მნიშვნელოვანი იყო აზერბაიჯანელი პარტნიორის არსებობა, რომელსაც საკმაოდ მყარი გავლენა აქვს, არის სერიოზული ბიზნესმენი და ეს ძალიან კარგი კონტაქტი გამოდგა ჩვენთვის.
– რომელი ქვეყანა უფრო პერსპექტიული და სწრაფად მზარდია „ანტრეს“ ბიზნესისთვის – საქართველო თუ აზერბაიჯანი?
– საქართველოში უფრო სწრაფად ვითარდება ბიზნესი, ვიდრე აზერბაიჯანში. „ანტრეს“ შემთხვევაში ასეა. თუმცა, აზერბაიჯანის ქსელიც მზარდია.
მნიშვნელოვანია, რომ აზერბაიჯანის ქსელში შევიტანეთ მსგავსი ასორტიმენტი, რაც საქართველოშია. ვყიდით როგორც ფრანგული, ასევე ქართული სამზარეულოს პროდუქციას.
– რაც შეეხება ინგრედიენტებს, ფრანგულია თუ ქართული?
– ფრანგული ინგრედიენტები აუცილებელია, რაც საფრანგეთიდან ჩამოგვაქვს კიდეც. ის ინგრედიენტები კი, რომლის ყიდვაც აქ შეიძლება, საქართველოშივე ვყიდულობთ.
– საქართველოში კონკურენცია როგორია როგორც როგორც „ანტრეს“, ასევე „ბიდიეფის“ შემთხვევაში? უკრაინაში და განსაკუთრებით რუსეთში, ცხადია, დიდი ბაზარია და სამზარეულოების აღჭურვილობა-დანადგარების გაყიდვა ალბათ ბევრად იოლია, ვიდრე საქართველოში.
– „ანტრეს“ სეგმენტში კონკურენტები არ გვყავს. მრავალი საკონდიტრო კი არსებობს, მათ შორის ზოგი ფრანგული კომპანიების ფრანჩაიზინგით, მაგრამ, რეალურად ჩვენი პირდაპირი კონკურენტები არ არიან. ჩვენ გაცილებით სიღრმისეულად ვვითარდებით და მომხმარებელს გამუდმებით ვთავაზობთ სიახლეებს. მათ შორის ჩვენ ვაწარმოებთ ისეთ პროდუქციას, რომელიც სხვას არ აქვს ბაზარზე.
„ანტრეში“ პროდუქციის ხარისხი უმნიშვნელოვანესია. ეს ჩვენი ფილოსოფია და სტრატეგიაა. რასაც ნახავთ „ანტრეში“, ყველაფერი მზადდება ახალი ინგრედიენტებისგან, არასოდეს ვიყენებთ გაყინულ პროდუქციას, „ანტრეს“ ფილოსოფია ძალიან განსხვავებულია.
– როგორც ჩანს, ქართველმა მომხმარებელმაც კარგად მიიღო ეს ფილოსოფია.
– ნამდვილად. ჯანსაღი საკვები ჯანსაღი ცხოვრებისთვის აუცილებელია.
– რაც შეეხება „ბიდიეფის“ პროდუქციას, მხოლოდ ფრანგული ნაწარმია და ფრანგულ დანადგარებს ყიდით?
– „ბიდიეფ საქართველო“ ევროპელ მწარმოებლებთან თანამშრომლობს. პროდუქციას ვაწვდით საერთაშორისო დონის სასტუმროებს, სამზარეულოებს. დანადგარები კი სხვადასხვა ევროპული ქვეყნებიდან შემოგვაქვს, საფრანგეთიდან, იტალიიდან, გერმანიიდან, ესპანეთიდან. შესაბამისად, მხოლოდ ევროპული სტანდარტის პროდუქციას ვყიდით.
– საქართველოში არც თუ ცოტაა საცხობები, საკონდიტროები, ასევე სასტუმროები, სადაც სამზარეულოსთვის მოწყობილობა-დანადგარები მაგალითად, თურქეთიდან ჩამოაქვთ სიიაფის გამო. ასეთი კონკურენცია არ გიქმნით პრობლემას?
– სხვადასხვა სეგმენტია, არის მომხმარებელი, ვისაც იაფი დანადგარები აინტერესებს და ყიდულობს კიდეც. ამის მიუხედავად, ჩვენ მრავალი პროექტი შევასრულეთ სხვადასხვა სასტუმროებისთვის, კაფეტერიებისთვის თუ საავადმყოფოების სამზარეულოებისთვისაც კი.
– ძირითადი კლიენტები „ბიდიეფისთვის“ ვინ არიან საქართველოში, ასევე უკრაინაში და რუსეთში?
– სხვადასხვა სუპერმარკეტები, სასტუმროები, მათ შორის თბილისშია კავკასიის ფრანგული სკოლა. მაგალითად, უკრაინაში ჩვენი კლიენტია სუპერმერკეტების ქსელი „ოშანი“, რუსეთში „ოშანი“, „პერეკრიოსტოკი“ და ფრანგული დიდი საცხობ-საკონდიტროები, ასევე ჩვენ კონსულტაციას ვუწევთ სხვადასხვა კომპანიებს, ვისაც მსგავსი დანადგარების ყიდვა ან ექსპლუატაცია სჭირდებათ.
ჩვენ ნებისმიერ შემთხვევაში მხოლოდ ევროპული მაღალი ხარისხის სტანდარტებით ვხელმძღვანელობთ და ვმუშაობთ.
– „ანტრეს“ 15 ფილიალში მზარეულები, განსაკუთრებით შეფ-მზარეულები ადგილობრივებია თუ მაგალითად, საფრანგეთიდან გყავთ მოწვეული სპეციალისტები?
– როდესაც დავიწყეთ „ანტრეს“ მუშაობა, 2 წლის მანძილზე გვყავდა ფრანგი კონდიტერი, შეფ-მზარეულები, მცხობელი, ასევე აქ გვყავდა ფრანგი კონსულტანტი, რომ ესწავლებინა კონდიტერებისთვის როგორ უნდა ემუშავათ, პერსონალს რა უნდა ჩაეცვა, როგორ უნდა ესაუბრათ მომხმარებელთან, როგორ მომსახურებოდნენ. 2 წლის მანძილზე, პერსონალს ლამის უწყვეტ რეჟიმში ვასწავლიდით.
მას შემდეგ, გვყავს მხოლოდ ქართველი თანამშრომლები, ფრანგი კონსულტანტი ჩამოგვყავს მხოლოდ პერიოდულად, რომ გაგვიწიოს კონსულტაცია, ჩამოგვიტანოს ახალი რეცეპტები.
ფრანგ ტექნოლოგებთან 2-წლიანი სრული სწავლების შემდეგ ჩვენი გუნდი მუშაობს დამოუკიდებლად.
მთლიანობაში, ძალიან დიდი ინვესტიციაა ჩადებული საქართველოში იმისთვის, რომ არსებული გუნდი შეკრებილიყო, შეესწავლათ ყველაფერი, რაც საჭიროა და გვქონოდა ის პროდუქცია, რაც დახლებზეა წარმოდგენილი.
– ქართველი თანამშრომლების კომპეტენცია და შრომისმოყვარეობა როგორ მოგწონთ? ხშირად გვსმენია მათ შორის უცხოელებისგანაც, რომ ქართველებს მაინცდამაინც არ ეხალისებათ მუშაობა და ხშირად არც პუნქტუალურობით გამოირჩევიან.
– შესაძლოა ევროპასთან შედარებით იყოს კიდეც მსგავსი სიტუაცია, მაგრამ ჩვენ ვართ გუნდი, ნაყოფიერად ვმუშაობთ, გვაქვს მოტივაცია, არსებობს გარკვეული ანაზღაურებაც და ვცდილობთ პარტნიორებმა მოაგვარონ თუკი რამე პრობლემა წარმოიქმნება. ჩვენ მზად ვართ, ვაკეთოთ საუკეთესოდ. ძალიანაც შრომისმოყვარე გუნდია.
საფრანგეთში და სხვა ქვეყნებშიც კონდიტერის პროფესიის შესასწავლად 2-3 წელია საჭირო და საქართველოში გაცილებით ნაკლებ დროში შევასწავლეთ აქაურ პერსონალს კონდიტერის პროფესია. ამიტომ, ძალიან კმაყოფილი ვარ ჩვენი გუნდით.
– ქართველ თანამშრომლებთან რამე განსაკუთრებული პრობლემა არ შეგხვედრიათ?
– არა, არა. რაც შემხვედრია, საქართველოში მთავარი პრობლემა მძღოლები და ავტომობილის მართვის მანერაა. როდესაც მიწევს ლაპარაკი ჩემს კოლეგებთან, ნაცნობებთან, ვეუბნები, რომ ქართველები ძალიან გადასარევი ხალხია, მაგრამ ეს არ ეხებათ მძღოლებს. ძალიან კარგი ქვეყანა და ხალხია, მაგრამ, აქაური მოძრაობა საშინელებაა.
რაც მიყვარს საქართველოში, ესაა რომ ძალიან მეგობრული ქვეყანაა, სამხრეთ საფრანგეთის მსგავსი მენტალიტეტია. მომწონს, რომ ღვინის ქვეყანაა, აქ შეიძლება მოიპატიჟო ხალხი, გაიზიარო მეგობრობა და გემრიელი ღვინო. ისეთივე განსაკუთრებულია აქაური ღვინო, როგორც საფრანგეთში თუ ესპანეთში.
– ქართული სამზარეულო თუ მოგწონთ?
– კი, ძალიან. აქ ყველაფერი მომწონს, აქაურობა მშვენიერია. აქაური ბოსტნეული, ზოგადად საკვები. ყველაფერი ფანტასტიკურია საქართველოში.
– უცხო ქვეყნის მოქალაქეებს თუ ურჩევდით, რომ საქართველოში ინვესტიციები ჩადონ და აქ ბიზნესი ჰქონდეთ?
– სხვა ქვეყნებთან შედარებით, სადაც მე ვყოფილვარ, საქართველოში ძალიან პატარა ბაზარია. თუმცა, ბიზნესის საკეთებლად მშვენიერი პირობებია – აქ არ არის კორუფცია, არ არის პრობლემები იმპორტზე, ადმინისტრირებაზე, ბიზნესი „თეთრია“, ყველაფერი „სუფთაა“, თუმცა, ძალიან პატარა ბაზარია.
საჭიროა შესაბამისი სეგმენტის პოვნა და ბიზნესის ისე წამოწყება. საქართველოში არის პოტენციალი ბიზნესის წარმოებისთვის მრავალი მიმართულებით, მათ შორის არის ტურიზმი. საქართველოს სჭირდება ინვესტიციები ტურიზმში.
– სამწუხაროდ, არ გვაქვს ისეთივე ინფრასტრუქტურა ტურისტების კარგად დასახვედრად, როგორიც ევროპაშია.
– ამიტომაც არის ინვესტირება საჭირო მაგ მიმართულებითაც.
– რაც თქვენ საქართველოში იმყოფებით და ბიზნესში ხართ, აქ ხელისუფლება შეიცვალა. თუ გრძნობთ რაიმე გავლენას თქვენს ბიზნესზე ხელისუფლების ცვლილებით?
– ჩვენ 2008 წლის დეკემბერში გავიხსენით. მას შემდეგ სულ უფრო უკეთესობისკენ მიდის სიტუაცია. ვიცით, რომ ხელისუფლებაში სხვა პოლიტიკური ძალაა, მაგრამ ჩვენთვის არაფერი გაუარესებულა. ძალიან კმაყოფილი ვარ მას შემდეგ, რაც აქ საქმიანობა დავიწყეთ და ეს მდგომარეობა დღემდე გრძელდება.
– სამომავლო გეგმები რა გაქვთ?
– გვაქვს მრავალი პროექტი, მათ შორის „ანტრეს“ ქსელის განვითარება სხვა ქვეყნების ბაზარზე. ძალიან მნიშვნელოვანია „ანტრესთვის“, რომლის კონცეფციაც შემუშავებულია საქართველოში.
– რომელ ქვეყნებში აპირებთ განვითარებას?
– ჩვენ გვინდა, რომ „ანტრე“ საერთაშორისო ბრენდი გახდეს. საქართველოში და აზერბაიჯანში კარგად ვითარდება.
– მეზობელ სომხეთში შესვლას ხომ არ ფიქრობთ?
– სომხეთი ძალიან პატარა ბაზარია. გვინდა დასავლეთ ევროპის ქვეყნებში გავიტანოთ ჩვენი კონცეფცია.
– საქართველოში ქსელის გაფართოებას გეგმავთ? ახალი კაფეების დამატებას, აგრეთვე სხვა ქალაქებში შესვლას აპირებთ?
– ჩვენი სამომავლო გეგმა ეგეც გახლავთ. თუმცა, არ არის ადვილი. სხვა ადგილებშიც რომ შეძლო ისეთივე მაღალხარისხიანი პროდუქციის წარმოება და კარგად აკონტროლო მდგომარეობა, ადგილზე უნდა იმყოფებოდე. ახალ ადგილას რომ დაიწყო საქმიანობა, მთლიანად უნდა გადაეწყო და გაითვალისწინო ის მდგომარეობა, სადაც ხსნი ახალ ფილიალს. რადგან მხოლოდ ცოცხალ ინგრედიენტებზე ვმუშაობთ და გაყინული ნახევარფაბრიკატები გამორიცხულია, საქმე მნიშვნელოვნად რთულდება. ხარისხის კონტროლი ძალიან ძნელია. თბილისში ჩვენ ვაკონტროლებთ სიტუაციას.
– ოჯახის შესახებ რას გვეტყვით და როგორ უთავსებთ საქმიანობას?
– ასე ვთქვათ, მარტო ვარ. წლების წინ გავშორდით მე და ჩემი მეუღლე. ჯერ კიდევ მაშინ, სანამ საფრანგეთიდან წამოვიდოდი. ასე რომ საქმიანობაში ოჯახური მდგომარეობა არ მიშლის ხელს.
– იმედია, საქართველოში წამოსვლა არ გახდა თქვენი დაშორების მიზეზი.
– საქართველოში ჩამოსვლა არა, მაგრამ, საფრანგეთიდან წასვლა კი ნამდვილად იყო. ჩემს ცოლს არ სურდა მოგზაურობა, როდესაც 30 წლის წინ, საფრანგეთიდან წასვლა და სხვადასხვა ქვეყნებში საქმიანობა გადავწყვიტე, თავდაპირველად პოლონეთში წავედი.
თუმცა, ჩემი ყოფილი ცოლი საქართველოში რამდენჯერმე იყო ჩამოსული, ჩემი ოჯახის წევრები ჩამოდიან ხოლმე ზაფხულობით.
– თქვენს ყოფილ მეუღლეს, შვილებს თუ მოსწონთ საქართველო და თბილისი?
– ძალიან მოსწონთ. წელიწადში 2-3-ჯერ ჩამოდიან ხოლმე. ჩემს მშობლებს მოსწონთ, მეგობრებსაც. ერთხელ თუ ნახავ საქართველოს, შემდეგ უკვე შეუძლებელია მეორედაც არ მოგინდეს აქ ჩამოსვლა.
– თავისუფალ დროს რას უთმობთ?
– ძალიან მიყვარს მთაში სიარული, თრეკინგი, ჰაიკინგი, სრიალი – ყველაფერი რაც მთებთან არის დაკავშირებული. გუდაური ძალიან მიყვარს. ბუნება მიყვარს. თბილისის მიღმა მაქვს სახლი და მთების შესანიშნავი ხედებია ირგვლივ.
– სამომავლოდ თუ აპირებთ საფრანგეთში დაბრუნებას?
– არ ვგეგმავ წასვლას, აქაურობა ძალიან მომწონს. აგრეთვე, ჩემ ბიზნეს-პარტნიორსაც უამრავი იდეები აქვს და რამე ახალსაც გავაკეთებთ.
ესაუბრა თემურ იობაშვილი
