ააფ

დაიბადა 1962 წლის 3 აგვისტოს. 1979 წელს დაამთავრა კომაროვის სახელობის ფიზიკა-მათემატიკის გაძლიერებული სწავლების სკოლა. საკავშირო ნაკრების შემადგენლობაში მონაწილეობდა მოსწავლეთა საერთაშორისო ოლიმპიადაში მათემატიკაში. 1984 წელს დაამთავრა მოსკოვის ლომონოსოვის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტის მექანიკა-მათემატიკის ფაკულტეტის მათემატიკური განყოფილება ფუნქციონალური ანალიზის სპეციალობით. 2 წელი იმუშავა საქართველოს პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში (დღევანდელ ტექნიკურ უნივერსიტეტში) უმაღლესი მათემატიკის კათედრაზე და მერე ისევ მოსკოვში დაბრუნდა ასპირანტურაში სწავლის გასაგრძელებლად. 1990 წელს, ასპირანტურის დამთავრებისას მოსკოვშივე დაიცვა დისერტაცია, ფიზიკა-მათემატიკის მეცნიერებათა კანდიდატის წოდება მოიპოვა და საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში დაბრუნდა დოცენტის თანამდებობაზე. 1993 წლიდან მოყოლებული არის სააქციო საზოგადოება "ბაზისბანკის" ერთ-ერთი დამფუძნებელი და დირექტორი.

კორ. - ბატონო მურმან, სანამ თქვენს დღევანდელ საქმიანობაზე ვისაუბრებდეთ, გთხოვთ გაიხსენოთ თქვენი და თქვენი ძმის მონაწილეობა მათემატიკაში მოსწავლეთა საერთაშორისო ოლიმპიადაში. მაშინ, საბჭოთა პერიოდში, ხომ საერთაშორისო ოლიმპიადაზე მოსახვედრად ჯერ საკავშირო ოლიმპიადაზე უნდა გაგემარჯვა, რაც წარმოუდგენლად რთული იყო...

მ.ა. - მათემატიკაში მოსწავლეთა საერთაშორისო ოლიმპიადაზე საბჭოთა კავშირიდან ყოველ წელს 8-კაციანი ნაკრები მიდიოდა ხოლმე. 1977 წელს ამ ნაკრებში ჩემი ძმა მოხვდა (ის ჩემზე 2 წლითაა უფროსი). მან საკავშიროზეც და საერთაშორისოზეც II ხარისხის დიპლომი მოიპოვა.

ჩემი ძმის კვალს გავყევი და 1979 წელს მეც ნაკრებში მოვხვდი. საკავშირო ოლიმპიადაზე I ხარისხის დიპლომი მქონდა მიღებული, საერთაშორისოზე კი ცუდად გამოვედი გარკვეული მიზეზების გამო.

- თუ არ ვცდები, ავად გახდით...

- დიახ, თანაც იქ უკვე მოვეშვი, რადგან ჩავთვალე, რომ უკვე მივაღწიე იმას, რაზეც ვოცნებობდი, ხოლო იქაც რომ გამარჯვება იყო საჭირო, ამას ჩამოსვლის მერეღა მივხვდი. პრინციპში, საბჭოთა კავშირში გამარჯვება არანაკლებ ძნელი იყო, ვიდრე იქ. მაშინ საბჭოთა კავშირი მათემატიკაში ძალიან ძლიერი გახლდათ, რაც რუსეთს ალბათ ახლაც აქვს შემორჩენილი. დღეს საქართველო დამოუკიდებელი ქვეყანაა და თვითონ შეუძლია ნაკრების გაყვანა. ძალიან სასიხარულოა, რომ ნაკრები წასვლას ყოველ წელს ახერხებს და სხვათა შორის, დიდი წარმატებითაც!

- თქვენ მოსკოვში დაამთავრეთ უნივერსიტეტიც, ასპირანტურაც და 1990 წელს იქვე დაიცავით დისერტაცია. თუმცა, დისერტაციის შემდეგ უმალ მოაშურეთ თბილისს, არადა, საქართველოში რთული მდგომარეობა იყო. მოსკოვში დარჩენის საშუალება არ გქონდათ, თუ გულმა აქეთ გამოგიწიათ?

- თავის დროზე (1979 წლის 1 სექტემბერს) რუსეთში იმ განზრახვით წავედი, რომ სწავლა-განათლება მიმეღო და მერე უკანვე დავბრუნებულიყავი. რა თქმა უნდა, იმ ახალგაზრდულ დროსტარებაზეც ვფიქრობდი, რაც სტუდენტურ წლებს საერთოდ ახლავს, მაგრამ თავში ყოველთვის მქონდა დაბრუნება. ამიტომ დისერტაციის დაცვის შემდეგ არც მიფიქრია იქ დარჩენა. თუმცა, როგორც თქვენ ბრძანეთ, იმ დროს საქართველოში რთული პერიოდი იწყებოდა, რთულიც და ისეთიც, ადვილად რომ შეიძლებოდა ბიზნესის კეთებაც (მაშინ მე ამისგან შორს ვიყავი) და რაღაც შარში გახვევაც. მე თავში და ალბათ გენებშიც წამოსვლა მედო, წამოვედი თბილისში და ისევ მივედი ტექნიკურ უნივერსიტეტში, სადაც მოსკოვის ლომონოსოვის უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ 2 წელიწადი ვიმუშავე ასპირანტურაში სასწავლებლად გამგზავრებამდე.

თქვენც კარგად მოგეხსენებათ, მერე და მერე მდგომარეობა კიდევ უფრო როგორ დამძიმდა. როდესაც ჩემი ხელფასი 1 "კანისტრა" ბენზინის ღირებულებას ჩამოსცდა და უკვე გაუსაძლისი ყოფა შეიქმნა, მეგობრები (რომლებიც აქ ბანკში ვართ ერთად: ზოგი დირექტორი, ზოგი თანამშრომელი, ზოგი აქციონერი) ე.წ. ბიზნესში ჩავერთეთ. ეგრეთ წოდებულს იმიტომ ვამბობ, რომ როცა ყოველგვარი სისტემის გარეშე სადღაც რაღაცას წააწყდები, წამოიღებ და გაყიდი, ამას მაინც და მაინც ვერ დაარქმევ ბიზნესს.

ამგვარი ოპერაციების შემდეგ დაიბადა საკმაოდ გაბედული იდეა, რომ ბანკი შეგვექმნა. ცხადია, ბოლომდე ვერ წარმოგვედგინა, რა იქნებოდა. ეს იდეა მოსკოვიდან ჩამოიტანა გია პეტრიაშვილმა, რომელიც კომაროველია. კომაროველები ბევრნი ვიყავით. მოსკოვში მათემატიკურზე და ფიზიკურზე ძირითადად ვსწავლობდით კომაროველები და 42-ე სკოლელები. თუმცა იყვნენ აგრეთვე თბილისის სხვა სკოლებიდან, ქუთაისიდან, თელავიდან, ბათუმიდან და სხვა ქალაქებიდანაც.

- რატომ აირჩიეთ მაინც და მაინც საბანკო სფერო და არა სხვა რამ?

- ხომ გეუბნებით, მაშინ ყველაფერი სპონტანურად ხდებოდა! შეიძლება იმიტომ ავირჩიეთ, რომ ბანკი უფრო რთულია და თვლასთან ახლოსაა.

- რომელი წელი იყო?

- 1993 წლის დასაწყისი.

- ანუ ის დრო, როდესაც საქართველოში უამრავი ბანკი იყო. მერე ბევრი მათგანი ერთმანეთის მიყოლებით დაიხურა და ჩვენი მოსახლეობის თანხებიც გაიყოლია...

- მოსახლეობის თანხები რომ გაიყოლიეს, ისინი უფრო სატრასტო კომპანიები იყვნენ და არა _ ბანკები. იმაში გეთანხმებით, რომ ბანკი მართლაც ბევრი იყო. მაშინ ბანკს თუ გახსნიდი, მთავრობა კრედიტს გაძლევდა.

- ესე იგი, მთავრობა ხელს უწყობდა საბანკო სექტორის ჩამოყალიბებას?

- ვერ გეტყვით, რამდენად შეუწყო ამან ხელი საბანკო სექტორის განვითარებას. ყოველ შემთხვევაში, ჩვენც ჩავდექით იმ 300 თუ 400 ბანკის სიაში. რეგისტრაციის პერიოდი საკმაოდ გაიჭიმა და როდესაც, 1993 წლის ბოლოს, საბანკო ლიცენზია მივიღეთ, ეს "სესხომანია" უკვე დამთავრებული იყო.
აუჩქარებლად შევუდექით ბანკის შენებას. თავიდანვე ასეთი გზა ავირჩიეთ. ბანკი ნელ-ნელა ვზარდეთ და აბსოლუტურად ყველასაგან დამოუკიდებლად.

ჩვენთან არ ყოფილა არც რაღაც სახელმწიფო თუ მსოფლიო ბანკის პროგრამები და არც ვითომ "უცხოური" (სინამდვილეში, შემოტარებული) კაპიტალი; ანუ არანაირი შეღავათით ჩვენ არ გვისარგებლია, თუმცა, არც ხელშეშლა და წიხლის დაჭერა ყოფილა.

- ჩვენი ქვეყნის ეკონომიკაში თითქმის ერთადერთი, შედარებით წარმატებული სფერო საბანკო სექტორია. თითქმის მთლიანად მათემატიკოსებით (ანუ არა ეკონომისტებით, არა ფინანსისტებით) დაკომპლექტებულმა თქვენმა ჯგუფმა როგორ შეძლო, რომ ასეთ რთულ და დღეისათვის ყველაზე უფრო წარმატებულ სფეროში ერთ-ერთი გამოკვეთილი ბანკი გამხდარიყო "ბაზისბანკი"?

- მაგრამ ჩვენც ხომ რთული და გამოკვეთილი სპეციალობით ვიყავით! ეკონომისტებს საბჭოურ იდეოლოგიაზე დაფუძნებული ცოდნა ჰქონდათ და შეიძლება მათ კიდევ უფრო მეტად გასჭირვებოდათ, ვიდრე ჩვენ. ჩვენ "სუფთა ფურცლიდან" ვიწყებდით, მაგრამ მათემატიკური მომზადებით. ოთხი-ხუთი ვიყავით. აღმოჩნდა, რომ მე საბანკო ბიზნესის ერთი მხარე მომწონდა და მეხერხებოდა, მეორეს _ სხვა, მესამეს _ კიდევ სხვა და საბედნიეროდ, ჩვენი ძალების კარგი შერწყმა მოხდა. ნელ-ნელა ვაფასებდით და ვანვითარებდით ჩვენი ბიზნესის სხვადასხვა მხარეს და გამოვიდა, რომ ერთად მთლიანად ბიზნესი განვავითარეთ.

- თქვენი ძმა თუ შედის ამ ჯგუფში?

- არა, მან ისევ მათემატიკური მეცნიერების გზით გააგრძელა სიარული. 10-11 წელია, რაც საზღვარგარეთ მოღვაწეობს, თუმცა ახლა იმის ფიქრშია, იქ დარჩეს, თუ საქართველოში დაბრუნდეს.

- ცხადია, "ბაზისბანკი" სააქციო საზოგადოებაა. რამდენი აქციონერი ხართ?

- 18 თუ 19, ზუსტად არ მახსოვს. უმეტესობა მოსკოვის უნივერსიტეტის კურსდამთავრებულები ვართ. შემდეგ შეძენილი პარტნიორებიც არიან. ერთ |თვეში ბანკს 11 წელი შეუსრულდება.

- ამ პერიოდისთვის რა არის თქვენი ყველაზე დიდი მიღწევა, რითიც ყველაზე მეტად ამაყობთ და რა გაგიჭირდათ ყველაზე მეტად?

- მთავარი, რითაც ვამაყობთ ისაა, რომ არსებობს "ბაზისბანკი", რომელსაც დღეს უკვე ათეულში მოიხსენებენ და მოიხსენიებენ როგორც ბანკს, რომელსაც აქვს ნდობა.

- ალბათ იცით, რომ შარშანდელი მაჩვენებლების მიხედვით ჟურნალმა "აუდიტი, აღრიცხვა, ფინანსები" ყველაზე უფრო წარმატებული ბანკების ათეული შეადგინა, რომელშიც "ბაზისბანკიც" შევიდა.

- გმადლობთ, ეს არის, ალბათ ჩვენი, ყველას საამაყო!

რაც შეეხება გაჭირვებას, ისე ძალიან არაფერი გაგვჭირვებია: მაგრამ კარგი იქნებოდა, უფრო ადრე რომ გვქონოდა საბანკო განათლება და მენეჯმენტი და მარკეტინგი, რაც ჩვენს ახალგაზრდობაში უცხო იყო, შეგვესწავლა სტუდენტობის დროს, როდესაც ჩვენი ტვინი უფრო ადვილად ისრუტავდა. მაშინ ათეულზე კი არა, ალბათ ხუთეულზე და სამეულზე ვილაპარაკებდით. ეს არის, რაც შეიძლებოდა უკეთესად გაგვეკეთებინა.

- რაკი მენეჯმენტი და მარკეტინგი ახსენეთ, ამ სფეროში განათლებას დამოუკიდებლად ღებულობდით თუ ვინმე გეხმარებოდათ? ან, იქნებ, ბანკის მართვას ცდისა და შეცდომის მეთოდით სწავლობდით? საიდან მოვიდა ეს, უკვე ჩამოყალიბებული, მენეჯერობა?

- ძირითადად, მაინც, ეს იყო მეთოდი ცდისა და შეცდომებისა. საბედნიეროდ, შეცდომა მაინცა და მაინც ბევრი არ ყოფილა. რა თქმა უნდა, იყო გარკვეული ლიტერატურაც და იყო კურსებიც. UშAID ატარებს საბანკო აკადემიასთან ერთად ძალიან საინტერესო კურსებს, რომლებსაც ინტენსიურად ვესწრებოდით.

- დღეს ბანკს ვინ განაგებს?

- დირექტორთა საბჭო: გენერალური დირექტორი, ბატონი ზურაბ ციხისთავი და ორი დირექტორი (მე და ბატონი ირაკლი ბოქოლიშვილი). მე და ბატონი ზურაბი ლომონოსოვში ერთ კურსზე ვსწავლობდით, მას თელავში აქვს სკოლა დამთავრებული. ბატონი ირაკლი ჩვენს მომდევნო კურსზე იყო, ის კომაროველია. სამივე ასპირანტურადამთავრებულები და მათემატიკურ მეცნიერებათა კანდიდატები ვართ.

- კომაროვის სკოლა, ლომონოსოვის უნივერსიტეტის მათემატიკის ფაკულტეტი, ასპირანტურა, სამეცნიერო ხარისხი... არ გენანებათ, მათემატიკა საერთოდ რომ მიატოვეთ და სულ სხვა სფეროში გადახვედით?

- შეიძლება ადრე უფრო ვნანობდი, მაგრამ აქაც ვპოულობ ჩემი თავის გამოხატვის საშუალებას. აქაც არაა ისე, თითქოს იმას ვაკეთებდე, რაც ორგანულად არ მომწონს. აქაც უკვე ისეთ რაღაცეებს ვაკეთებ, რომელიც მომწონს. შეიძლება კონკრეტული მათემატიკური ფორმულები არა, მაგრამ მათემატიკური კულტურა ძალიან გამომადგა.

- როგორც თავად აღნიშნეთ, "ბაზისბანკი" სუფთა ქართული კაპიტალით შეიქმნა და მას არასდროს არანაირი კრედიტი აუღია. არიან ბანკები, რომლებიც ესწრაფვიან უცხოური ინვესტიციების მიღებას. თქვენ არ გაქვთ ასეთი სურვილი?

- თანხის განთავსებაში ჩვენ საკმაოდ კონსერვატორები ვართ. მიგვაჩნია, რომ სესხის აღება მაშინ გჭირდება, როდესაც გინდა გასცე სესხი, მაგრამ თანხა არა გაქვს. ჩვენი ამ 11-წლიანი არსებობის განმავლობაში თითქმის არ მომხდარა, რომ სესხის გაცემა გვნდომებოდა და თანხა არ გვქონოდა. იმიტომ, რომ ჩვენ თანხას ასე ადვილად არ გავცემთ სესხად. შეიძლება ეს ჩვენი "მინუსია", მაგრამ საქართველოში სასამართლო აღმასრულებელი სისტემა ჯერაც არაა ბოლომდე მოწესრიგებული. მაგალითად, იგივე გირაოს დასაკუთრებაზე შეიძლება იმდენი ენერგია დაგეხარჯოს, რომ სხვა საქმეს ვეღარ გასწვდე.

- მაგრამ ადვილად განა რომელიმე ბანკი გასცემს სესხს?!

- რა თქმა უნდა, ადვილად არც ერთი ბანკი არ გასცემს. მაგრამ ზოგი ცოტა ადვილად გასცემს, ზოგი _ უფრო ძნელად და ზოგიც _ ძალიან ძნელად. ჩვენ ვართ ის ბანკი, ყველაზე ძალიან, ძალიან ძნელად რომ გავცემთ.

- თუ სწორად გაგიგეთ, თქვენი ბანკი არაა ორიენტირებული კრედიტების გაცემაზე. მაშ, რა არის მისი ძირითადი მიმართულებები?

- არა, ასე ვერ ვიტყოდი, მაშინ ბანკი 1 წელიც კი ვერ იარსებებდა. მაგრამ ჩვენ უფრო ორიენტირებული ვართ კლიენტებზე, რომლებიც არიან ჩვენთან. ჩვენ ვხედავთ მათ მოძრაობას. მათი საბანკო მოძრაობა ბევრს მეტყველებს მათსავე საქმიანობაზე, სანდოობასა და ბიზნეს-შესაძლებლობაზე. ჩვენი მსესხებლებიც ძირითადად ისინი არიან. ანუ ჩვენ უცხო კლიენტს არ ვეუბნებით: მოდით, დაგაკრედიტებთ და მერე გახდით ჩვენი კლიენტიო! ჩვენ მას ვეუბნებით: მოდით, გახდით ჩვენი კლიენტი, კმაყოფილი იქნებით მომსახურებით და შემდეგ, საჭიროებისამებრ, სესხითაც იქნებით უზრუნველყოფილი.

- რამდენად ფართოა თქვენი საბანკო პროდუქტების სფერო?

- ეს არაა სპეციფიკური ბანკი. ფაქტობრივად, საქართველოში ყველა ბანკი უნივერსალურია და ჩვენც ჩვენს კლიენტებს ყველა საბანკო მომსახურებას ვთავაზობთ.

ნახევარ წელზე მეტია, სხვა ბანკებთან ერთად ჩვენც შემოვედით ბაზარზე პლასტიკური ბარათებით მომსახურებისა და რაც მთავარია, ემისიისა. უკვე გამოდის "ბაზისბანკის" ბარათები. ჯერჯერობით, "ვიზა"-სთან ვთანამშრომლობთ. ალბათ, ყურადღება მიაქციეთ ჩვენს სარეკლამო კამპანიას, ასახულს ბილბორდებზე: თუ კაცს რეგულარული ხელფასი აქვს, მას ბარათზე, ზედმეტი წვალებისა და სირთულის გარეშე, ვთავაზობთ სასესხო ლიმიტს.

- "ბაზისბანკი" პატარა ბანკია და მას რაიონებში ფილიალები არ აქვს. აპირებთ მის გაზრდას და რაიონებში ფილიალების გახსნას?

- როგორც უკვე ვისაუბრეთ, ჩვენ რაზეც გული გვწყდება, ის იყო, რომ ნელ-ნელა გავიზარდეთ. მაგრამ, მე მგონი, ახლა შეგვიძლია, გაზრდა ცოტა ავაჩქაროთ.

რაც შეეხება ფილიალებს, გვაქვს კვანძგარეთა განყოფილებები (კვანძგარეთა სალარო ჰქვია ოფიციალურად) და 2-3 წელია, თელავში ფილიალი გვაქვს გახსნილი. უახლოეს ხანში ვაპირებთ ბათუმში შესვლას, შემდეგ _ ფოთში ვგეგმავთ. საკმაოდ მძლავრად ვართ წარმოდგენილი თბილისის ცენტრალურ რაიონში _ ლესელიძეზეა 2 განყოფილება; განყოფილება მალე გაიხსნება დიდუბეშიც, წერეთლის გამზირზე, უახლოეს მომავალში გახსნას კი საბურთალოსა და ვაკეში ვფიქრობთ.

- სახელმწიფო სახაზინო ვალდებულებათა მეორადი ბაზრის განვითარების მიზნით, საქართველოს ეროვნულმა ბანკმა ექვს კომერციულ ბანკს (მათ შორის, "ბაზისბანკს") პირველადი დილერის სტატუსი მიანიჭა. ეროვნულ ბანკში აცხადებენ, რომ ამ ბანკებმა, სხვა პირობების შესრულებასთან ერთად, თავი იმით გამოიჩინეს, რომ დღემდე ძალიან აქტიურობდნენ სახაზინო ვალდებულებათა შეძენაში როგორც საკუთარი ფულით, ისე თავიანთი კლიენტების თანხებითაც და რომ ისინი კიდევ უფრო გააქტიურდებიან. არადა, საქართველოს საფონდო ბირჟაზე ინრწმუნებიან: ეს საშუამავლო მომსახურება არ შედის კომერციული ბანკის ინტერესებში, ვინაიდან მოგების მისაღებად მას უფრო მეტად ის აწყობს, რომ კლიენტმა საკუთარი თანხა ბანკში დააბანდოს ანაბარსა ან დეპოზიტზე და არა ის, რომ ფასიანი ქაღალდები შეიძინოსო.

- საერთოდ, ბანკს თუ რამ მოგება გააჩნია, ეს ძირითადად კლიენტებისაგან აქვს. მე თუ ვიფიქრებ, რომ კლიენტის მთელი ფული იმისთვის გამოვიყენო, რაც მე მინდა, მაშინ კლიენტი უკმაყოფილო დარჩება, წავა და თავის ფულსაც წაიღებს. ამიტომ არასწორად მიმაჩნია, კლიენტს დავუმალო, რომ სახაზინო ვალდებულებათა შეძენა შეუძლია, ანდა მას ამაში რაღაც ბარიერები შევუქმნა.

- გარდა კლიენტებზე ზრუნვისა, პირველადი დილერობით თავად ბანკი ელოდება რამე საკუთარი მოგების მიღებას?

- ეს სტატუსი ბანკისთვის რეკლამაა. მოგეხსენებათ, რეკლამებში ხალხი საკმაოდ დიდ ფულს ხარჯავს. როდესაც რეკლამას უფასოდ გთავაზობენ და თან _ დამსახურებულად, მე მგონი, უარი არ უნდა თქვა. პირველადი დილერის სტატუსი გარკვეულ უფლებებს გვაძლევს, თუმცა რაღაც ვალდებულებებსაც გვავალებს. ამიტომ როგორც კომერციულად, ისე პრომოუშენის თვალსაზრისით, ძალიან მომგებიანია.

- ჩვენი ეკონომიკის თითქმის ყველა სისტემაში მონაწილე ბიზნესმენები და მეწარმეები უჩივიან უამრავ ხელშემშლელ მიზეზს, იქნება ეს საკანონმდებლო ნაწილი, საგადასახადო თუ სხვა სტრუქტურების წარმომადგენელთა უკანონო ქმედებები და ასე შემდეგ. რა ვითარებაა ამ მხრივ საბანკო სექტორში?

- ყველაფერი, რაც თქვენ ჩამოთვალეთ, ჩვენს კლიენტებს უშლის ხელს; ხოლო რაც მათ ხელს უშლის, ის ჩვენთვისაც ცუდია.

თვითონ ბანკს რაც შეეხება, ვერ ვიტყვი, თითქოს შემმოწმებლები მაინც და მაინც ზედმეტად გვაწუხებდნენ. როგორც წესი და რიგია, წელიწადში ერთხელ მიმდინარეობს შემოწმება; შემოდის ეროვნული ბანკი და შემოდის საგადასახადო. საერთაშორისო აუდიტორს ჩვენ თვითონ ვიწვევთ.

- საერთაშორისო აუდიტის ჩატარება ეროვნული ბანკის მოთხოვნაა?

- არა, ასე კატეგორიულად მოთხოვნა არ არის, მაგრამ ჯერ ერთი, საერთაშორისო აუდიტური კომპანია რომ შეგამოწმებს და დასკვნას დაგიწერს, ეს უკვე შენი რეკლამაა და ერთხელ რომ ჩაატარებინებ, მერე გამოტოვება აღარ შეიძლება _ აუდიტორული დასკვნა ყოველ წელს უნდა დადოს. მეორეც, მათი რჩევები მართლაც სასარგებლოა და თან შენც ყოველთვის მობილიზებული ხარ. საერთაშორისო აუდიტორმა თუ დასკვნა დაწერა, ნებისმიერ ადამიანს შეუძლია ბანკის შესახებ ინფორმაცია პირდაპირ მისგან გამოითხოვოს.

- მაგრამ ეროვნული ბანკი თქვენ ისედაც გავალებთ, რომ რომელიმე ბეჭდვით ორგანოში გამოაქვეყნოთ გარე აუდიტორის დასკვნა ბანკის წლიური ფინანსური ანგარიშგების შესახებ...

- კი, მაგრამ პირდაპირ მისგან შეიძლება გამოთხოვნა, ამიტომ ბანკი მას ვერ გააყალბებს. გარდა ამისა, რაკი აღნიშნული დასკვნა არსებობს, ე.ი. საერთაშორისო აუდიტური კომპანიამ შესაძლებლად მიიჩნია, რომ ეს ორგანიზაცია შეამოწმოს და მერე, საკმაოდ კარგი დასკვნა დაწეროს.

- "ბაზისბანკის" შემოწმება ქართულ აუდიტურ კომპანიას რომ ჩაეტარებინა, ამით რას დაკარგავდა? საერთაშორისო აუდიტური კომპანიის დასკვნა იმას სჭირდება, ვინც უცხოურ ინვესტიციებზეა ორიენტირებული და თქვენ კი თავად ბრძანეთ, ამ სფეროში კონსერვატორები ვართო...

- საერთაშორისო აუდიტს მაინც ბევრად უფრო მეტი ავტორიტეტი აქვს, ვიდრე ადგილობრივ აუდიტს, ამიტომ ადგილობრივი კლიენტებისთვისაც ადგილობრივზე უფრო მეტად მისაღებია ნათქვამი საერთაშორისო აუდიტური კომპანიებისა, რომლებიც სულ ოთხნი არიან.

- თქვენი შეფასებით, საქართველოს ეროვნული ბანკი როგორ ასრულებს საბანკო სექტორის საზედამხედველო და მარეგულირებელ ფუნქციას?

- ჩვენი საუბრის დასაწყისში თქვენ თვითონვე აღნიშნეთ, რომ საქართველოში საბანკო სფერო ერთ-ერთი განვითარებული და წარმატებულია. თუ ეროვნული ბანკის მიმართ პირფერობაში არ ჩამომართმევთ, მიმაჩნია, რომ ამაში ეროვნული ბანკის დამსახურება ძალიან დიდია.

- ბატონო მურმან, ჩემი მომდევნო შეკითხვა სრულებით არ ეხება თქვენს საბანკო საქმიანობას. ვფიქრობ, "ამბროლაძე" ერთგვარად "ამბროლაურის" ასოციაციას იწვევს. თქვენი გვარის წარმოშობა ამბროლაურს ხომ არ უკავშირდება?

- ჩემი გვარი თერჯოლის რაიონიდანაა, დიდი დავით კლდიაშვილის სოფელ სიმონეთიდან. რაც შეეხება ამბროლაურს, ერთი ისაა, რომ ცოტა რაჭული თვისებები (სიდინჯე და აუჩქარებლობა) მაქვს.

- და ბოლოს, კიდევ ერთი შეკითხვა: როგორი შთაბეჭდილება დატოვა ჩვენი ჟურნალის - "ბიზნესი და მენეჯმენტის" პირველმა ნომრებმა? რას უსურვებდით ჩვენს ჟურნალს?

- მიუხედავად იმისა, რომ ჯერ მხოლოდ ორი ნომერია გამოსული, მაინც ბევრი საინტერესო ვნახე თქვენს ჟურნალში. მომავალშიც მინდა გულითა და სულით გისურვოთ წარმატებები.

ესაუბრა დალი ჩიკვაიძე